เธอมันตัวปัญหา

เลิกเรียน

พอเลิกเรียนฉันก็เดินลงมารอตานั่นมารับ ทำไมไม่มาสักทีนะ เอาแต่ว่าฉันไม่ดูตัวเองเลยแล้วคือทุกคนนน ฉันพึ่งไปสืบรู้มาว่ายัยลูกปลานั่นเป็นรุ่นพี่ฉันสามปี ดูเหมือนว่าจะเคยคบกับตาทิมด้วยทั้งสองรักกันมากแต่สุดท้ายยัยนั่นบอกเลิก ถึงว่าแหละทำไมวันนั้นคุณน้าพูดถึงยัยลูกปลา แต่เท่าที่ฉันดูคือยัยนี่ตีสองหน้าอ่ะพออยู่กับฉันนี่โครตจิกกัดแต่พออยู่กับหมอนั่นละพูดหว๊านหวาน

นั่นไงตายยากเป็นบ้า พูดหาก็มาพอดี ยัยนั่นมากับเพื่อนอีกสองคนเดินมาหาฉันแล้วก็พูดกับฉันว่า

“นี่หล่อน อย่าคิดว่ามาอยู่บ้านเดียวกับทิมแล้วจะจับเขาได้นะ เขาหนะรักฉันมากแค่ฉันพูดอะไรเขาก็เชื่อแล้ววว”. เอ้าา แล้วใครถามเนี่ย(ฉันคิด)

“แล้วมันทำไมมิทราบ ฉันไม่ได้จะจับใคร แล้วก็เธอเป็นแค่แฟนเก่ามาพูดเพื่ออะไรหละ” ฉันถามกลับไป

“ฉันเคยทิ้งหมอนั่นมาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าฉันอยากจะได้หมอนั่นคืนแล้วหละ เพราะฉันเกลียดขี้หน้าเธอฉันจะทำให้เธอย้ายออกจากหมอนั่น”

เอ่ออ ยันนี่บ้าหรือเปล่า คนก็สวยทำไมเป็นอย่างนี้

“จะทำอะไรก็เชิญ คนอย่างเธอฉันไม่กลัวหรอกนะ”

“แหม ปากเก่งดีนี่ งั้นมานี่!!!” อยู่ดีๆยัยนั่นก็ลากฉันไปหลังกำเเพงแล้วผลักฉันอย่างแรง

ตุ๊บ “โอ้ย นี่เธอเป็นบ้าหรือไงฉันเกี่ยวอะไรด้วย” ฉันถามออกไป ตอนนี้หัวเข่าถลอกแล้ว

“เหอะ ก็จะสั่งสอนเธอสักหน่อยไงยัยโง่!” พูดจบยัยนั่นก็ตบเข้าที่หน้าฉันสองสามครั้งโดยให้เพื่อนสองคนยึดแขนฉันไว้ไม่ให้ขยับ

แต่ฉันไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ ฉันพยายามสะบัดแล้วเหยียบเท้าคนที่ดึงฉันไว้ ฉันดิ้นฉันถีบทุกอย่างจนพวกนั้นปล่อยมือ แหมม อ่อนแอเป็นบ้า

ฉันโดดเข้าไปดึงผมยัยลูกปลาแล้วคนที่เหลือก็มาดึงฉัน เราดึงกันไปมาจนมี รปภ เดินมาเจอ

“นี่พวกเธอ ทำอะไรกันหนะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”

เวรเอ๊ยยย คนที่มาไม่ได้มีแต่ยามนะสิ ตาทิมมาด้วยทำไมเนี่ยยยยย หมอนั่นมองแรงมาที่ฉันแล้วทำท่าโกรธมาก

สุดท้ายเราพยายามเกลี้ยกล่อมยามให้เขาไม่ไปฟ้องอาจารย์เพราะทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย( ทอแหลทั้งเพ) หลังจากนั้นเราก็แยกจากพวกนางแบบทั้งหลายแล้วฉันก็โดนหมอนั่นลากขึ้นรถอย่างแรง

“นี่เธออยู่เฉยๆไม่เป็นหรือไงฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าสร้างเรื่องอย่ามาทำเก่งแถวนี้”

พอขึ้นรถมาเขาก็ว่าฉันแล้ว ทำไมเขาไม่ถามฉันเลยสักคำ ฉันพยายามจะอธิบายแต่เขาก็ไม่ฟัง

“ฉันจะบอกเธอไว้เลยนะ ถ้าเธอยังก่อเรื่องอีกละก็ฉันจะไม่มาเคลียร์ให้แล้ว ถึงเธอกำลังจะตายฉันก็จะไม่ไปช่วยเธอ!!! จำใส่หัวไว้ ฉันละเกลียดผู้หญิงแบบเธอที่สุดอยู่ตรงไหนก็เป็นตัวปัญหา”

“ทำไม แบบฉันมันทำไม ฉันไม่ได้เป็นคนไปหาเรื่องเขานะ เขามาตบฉันก่อนทำไมพี่ไม่ฟังฉันบ้าง” ฉันเริ่มโมโหแล้วที่เขาว่าฉันมากมายโดยที่ไม่ฟังอะไรเลย

“หุบปาก!! ไม่ต้องมาพูด คนอย่างลูกปลาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่”

“เพราะเขาเป็นแฟนเก่าพี่หนะหรอ เขาไม่ได้ดีแบบพี่คิดรู้ไว้ด้วย!!!!!”

เอี้ยกก! เขาเบรครถแล้วหันมาดึงคอเสื้อฉัน หน้าตาเขาแดงเหมือนโกรธ ทำไมอ่ะก็ฉันพูดความจริง

“อย่าพูดแบบนั้นให้ลูกปลาอีก ไม่งั้นฉันจะตบเธอ!!!” ฉันเริ่มน้ำตาคลอเบ้า ฉันทำอะไรผิดมากอ่ะทำไมต้องโดนแบบนี้อีกแล้ว

“ลงไป” อยู่ดีๆเขาก็ไล่ฉันลงรถ

“ไม่อ่ะ หนูไม่ลงหนูไม่รู้ทางกลับบ้าน”

“ฉันบอกให้เธอลงไป!!!” ตอนนี้ฉันร้องไห้ออกมาแล้ว ทำไงดีถ้าอยู่เขาก็เหมือนจะฆ่าฉันให้ได้เลยตอนนี้ แต่ถ้าลงฉันก็ไม่รู้จะกลับบ้านยังไง

“ไสหัวลงไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ!!!”

สุดท้ายแล้วฉันก็เดินลงมาจากรถ ฉันเจ็บขาฉันเจ็บหน้า ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันจะกลับบ้านยังไงดี ได้แต่ยืนมองเขาเร่งเครื่องออกไป นี่ฉันจะพูดถึงยัยลูกปลาของเขาไม่ได้เลยใช่ไหม

20:30

ฉันเดินตามทางไปเรื่อยไม่รู้ว่าต้องไปไหนต่อ ฉันจำไม่ได้เลย ข้าวก็หิว แต่เหมือนฟ้ามาโปรดอยู่ดีๆก็มีรถคันนึงขับมาจอดข้างทาง ซึ่งคนนั้นก็คือ

“คุณน้า!”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***