

นักฆ่ายุคออนไลน์

 

ค่าสถานะพิเศษ

หลังจากการต่อสู้อันดุเดือดกว่าหนึ่งชั่วโมงเต็ม สุดท้ายศึกแห่งหนองน้ำนี้ก็ได้บทสรุปเป็นที่เรียบร้อย

[เลเวลอัพ>เลเวลปัจจุบัน 4]

[แต้มสถานะพิเศษโซลคิลเลอร์ +5]

[ค่าความชำนาญมีดสั้นเพิ่มขึ้น 48/100 หน่วย]

[ได้รับสมญานามแรก ผู้ปลิดชีพบนผิวน้ำ]

[ความคงทนคาตานะลดลง 45 หน่วย]

[ความคงทนมีดสั้นลดลง 80 หน่วย]

เสียงการแจ้งเตือนดังกระฉ่อนเข้ามาในหู แต่ร่างชายหนุ่มที่อาบชะโลมด้วยเลือดนั้นแทบไม่ได้ยิน ทรวงอกยกขึ้นลงไม่เป็นจังหวะ เปลือกตาแทบปิดลงเพราะความเหนื่อยล้า

แต่การอัพเลเวลครั้งนี้ทำให้เขารู้สึกดีและผ่อนคลายไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะมันได้งอกแขนใหม่ให้เขาด้วย!

'ดูเหมือนตอนอัพเลเวลจะรีเซ็ตร่างกายใหม่สินะ ต่อให้แขนขาดขาขาด แต่ถ้าอยู่ในช่วงอัพเลเวลพอดีก็จะรักษาได้ทันที'

'แต่ว่ายังสยองไม่หายเลยแฮะ ความรู้สึกที่ตัดแขนตัวเองเนี่ย ทำไปทำไมวะเรา..'

ครูสถอนหายใจก่อนเปิดค่าสถานะขึ้นมาดู เพราะหลังจากการอัพเลเวลหลายครั้ง เขาได้รับค่าสถานะพิเศษมาด้วย

[อวตาร์ ครูส เลเวล 4 เผ่า ไม่มี]

[ค่าพลังวิญญาณ] คงเหลือ 15 แต้ม

กาย 1 วิญญาณ 1 ปราดเปรื่อง 1

แม่นยำ 1 รวดเร็ว 1 จุดตาย 1 ช่องโหว่ 1

พลังชีวิต 100/100

พลังวิญญาณ 100/100

ค่าพลังรวมโดยเฉลี่ย 1

อุปกรณ์สวมใส่ - ไม่มี

เครื่องประดับ - ไม่มี

รูนวิญญาณ - ไม่มี

สัตว์คู่หูวิญญาณ - ไม่มี

สกิลพาสซีฟ- ชำนาญมีดระดับ F

สกิลแอคทีฟ - อิไอขุนนางกบระดับ D

ยูนีคสกิล,อัลติเมทสกิล -ไม่มี

หลังจากมีแต้มค่าสถานะวิญญาณเพิ่มขึ้นมาถึง 15 แต้ม ด้านหลังตัวเลขสถานะก็ได้ปรากฏเครื่องหมาย + เหมือนสามารถใส่แต้มลงไปเพื่อเพิ่มความสามารถได้ตามต้องการ

'ดูจากที่มีเครื่องหมาย + อย่างเดียว ถ้ากดไปแล้วคงแก้ไขไม่ได้เลยสินะ ต้องตัดสินใจให้ดีก่อนลงไปเหรอ?'

เขาลูบคางพลางใช้ความคิด ถ้าหากตระหนักดีๆเส้นทางในเกมส์นี้จะเปลี่ยนไปเลย ตัวเขาเป็นมือสังหารที่เน้นความเร็วและแม่นยำสูง เพราะงั้นการเพิ่มค่าพวกนั้นรัวๆก็เป็นสิ่งจำเป็นเหมือนกัน

"แต่ว่ามันจะส่งผลแค่ไหนกันล่ะ? ลองเพิ่มดูสักแต้มก่อนก็แล้วกัน"

ครูสกดเพิ่มไปที่ความรวดเร็ว ก่อนจะเกิดกระแสลมสีครามชะโลมร่างเล็กน้อย ทำให้ร่างกายรู้สึกเบาไปชั่วขณะ

"แค่แต้มเดียวส่งผลขนาดนี้เลยเหรอ? รู้สึกเหมือนประสาทสัมผัสเร็วขึ้นแบบเห็นได้ชัดเลย"

"ต่อไปลองเพิ่มแม่นยำ"

ครูสกดลงไปตรงเครื่องหมายเพิ่มแต้ม ก่อนดวงตาจะปรากฏเปลวเพลิงสีครามขนาดเล็กไหลเวียนเป็นทางยาว แต่ไม่ได้รู้สึกมากเหมือนกับครั้งแรก

"อืม ยังไม่เห็นผลชัดเจนเลย ถ้าจะพูดให้ถูกคือเราไม่เข้าใจเกี่ยวกับค่าสถานะพวกนี้อย่างละเอียดซะด้วยซ้ำ"

ครูสกัดเล็บอย่างเคร่งเครียด บอกตามตรงว่าต่อให้มันเพิ่มแต้มขึ้นมา แต่เขาก็ไม่รู้รายละเอียดว่ามันมีผลต่ออะไรบ้างอยู่ดี

"มีปัญหาอะไรอยู่รึเปล่าครับ?"

เฮือก! ครูสสะดุ้งโหยงเมื่อมีเสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลังโดยที่เขาไม่รู้สึกตัว

'ไม่ได้ยินเสียงเท้า เสียงลมหายใจเงียบกริบ แม้แต่จิตสังหารหรือสัญชาตญาณสัตว์ร้ายที่เคยสัมผัสได้ทุกครั้ง ทุกอย่างถูกลบออกไปหมด..'

'ความแตกต่างของค่าสถานะเหรอ?!'

เขาค่อยๆหันกลับไปมองอีกฝ่ายแบบไม่ตื่นตระหนก ก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเย็นชา

"นี่ไม่ใช่ปัญหาของนาย"

"เหรอครับ? ดูเหมือนคุณจะเป็นแค่มือใหม่ที่ไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับค่าสถานะด้วยซ้ำนะครับ"

อึก! หมอนี่มัน รู้แม้กระทั่งว่าเขากำลังลองผิดลองถูกเกี่ยวกับค่าสถานะงั้นเหรอ?

"ไม่ต้องเก็บอาการขนาดนั้นก็ได้ครับ รู้สึกเกร็งไปนิด แต่เพราะหน้าที่ก็เลยจะทำ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ผู้นำของเราสนใจในตัวคุณ"

"เราสามารถคุยกันเรื่องลับขั้นสูงได้หากคุณยอมรับฟัง"

"กำลังพล่ามอะไร?"

เขาขมวดคิ้วเป็นปม ทำไมบรรยากาศแบบนี้มันถึงได้คุ้นเคยกันนะ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดแต่กลับเคยชินอย่างบอกไม่ถูก

"แอเรียปิดตาย"

กริ๊ง...เสียงเหมือนลูกแก้วหล่นกระทบพื้นดังก้องกังวาลในหู ก่อนศูนย์กลางระหว่างครูสและเด็กหนุ่มตรงหน้าจะขยายวงออกครอบคลุมพื้นที่ป่า พร้อมการแจ้งเตือนที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

[คุณเข้าสู่โบราณสถานขั้นสอง แอเรียปิดตาย]

[ในพื้นที่นี้คุณจะถูกลดความเร็วลง 20 เปอเซนต์ ลดพลังโดยรวมลง 10 เปอเซนต์ คุณไม่สามารถออกจากพื้นที่นี้ได้จนกว่าอีกฝ่ายจะปลดปล่อยหรือตาย เสียงและการกระทำในที่แห่งนี้จะถูกปิดกั้นกับโลกภายนอก]

แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ประหลาดใจแต่ครูสยังคงเก็บความสุขุมเรียบนิ่งไม่ตื่นตระหนกได้ สายตาเขาหรี่มองชายตรงหน้าอย่างละเอียด

"ขนาดตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตัวเองไม่เข้าใจแต่ก็ยังรักษาสีหน้านั้นไว้ได้ ต้องขอชื่นชมนะครับ แต่ไม่ต้องกังวลไป เพราะผมกางโบราณสถานขึ้นมาเพื่อพูดคุยกับคุณและตัดขาดเสียงจากโลกภายนอกเท่านั้น"

"จะพูดอะไรก็รีบพูดมา เวลาของฉันมีค่านะ"

"เย็นชาสุดๆเลยนะครับ ขนาดยืนอยู่ห่างขนาดนี้ยังเสียวซ่านไปทั้งแผ่นหลังเลย อยากรู้แล้วสิว่าตัวจริงในโลกของคุณจะเป็นคนแบบไหนกันนะ"

รอยยิ้มของเด็กหนุ่มพลันหุบลงอย่างกระทันหัน ก่อนเปลี่ยนเรื่องไร้สาระพร่ำเพรื่อแล้วเข้าสู่สาระสำคัญอย่างจริงจังทันที

"เราต้องการทำสัญญากับคุณครับ ด้วยความสามารถระดับคุณคงทำได้ไม่ยากหรอก"

พรึบ! เด็กหนุ่มโยนม้วนกระดาษโดยมีรูปของใครบางคนแปะอยู่ พร้อมตัวเลขค่าหัวกว่า 6 หลัก!

"ลอบสังหาร?"

ครูสพูดคำสั้นๆออกมาแต่มันได้ใจความง่ายๆ ก่อนเขาจะโยนม้วนกระดาษทิ้งไปอย่างไม่แยแส พร้อมออกแรงกระชากดาบฟันมันทิ้งโดยไม่แม้แต่จะสนใจ

เศษกระดาษโปรยลงพื้นอย่างเชื่องช้า บรรยากาศจู่ๆก็เงียบงันและตึงเครียดลงอย่างกระทันหัน ก่อนเด็กหนุ่มจะพูดขึ้นอีกครั้ง

"เป็นการกระทำที่จองหองดีนะครับ ถ้าหากผู้นำของเราไม่ได้สนใจในตัวคุณขนาดนั้น ผมคงฆ่าคุณจนเล่นเกมส์นี้ไม่ได้ไปแล้ว"

"จะพล่ามไปถึงเมื่อไหร่กัน?...เด็กที่ยังไม่หย่านมแบบแกมีสิทธิ์ปากแจ๋วขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ผู้นำอะไรที่ว่าคงไม่ได้สอนมาล่ะสิ..."

รอยยิ้มราวกับปีศาจปรากฏอยู่บนหน้าชายหนุ่ม น้ำเสียงโรคจิตปนหัวเราะกล่าวออกมาอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัวอีกฝ่ายแม้แต่น้อย