ลองผิดลองถูก

ค่าประสบการณ์ที่ใช้อัพเลเวลจะเพิ่มขึ้นทุกๆสองเท่า อย่างเช่นเลเวล 1 ใช้ค่าประสบการณ์ 200 เลเวล 2 จะใช้ค่าประสบการณ์ 400 หน่วย แต่ยังมีอีกเงื่อนไขนึงที่เขาไม่รู้

เมื่อใดก็ตามที่เพลเยอร์เลเวลเหนือกว่ามอนเตอร์ที่ล่า ค่าประการณ์ที่ได้รับจะลดลงไป 50 เปอเซนต์ เพราะแบบนั้นจึงถูกบังคับให้เปลี่ยนพื้นที่ล่าจากจุดเดิม ไปจุดที่เลเวลสูงกว่าโดยปริยาย 

และตอนนี้เอง..

[เลเวลอัพ> เลเวลปัจจุบัน 3]

[ได้ระบค่าสถานะพิเศษของโซลคิลเลอร์ 5 หน่วย]

[ค่าประสบการณ์ปัจจุบัน 30/800]

เขาสังหารมันไปอีกสี่ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ตัวละ 80 และหลังจากนี้ค่าประสบการณ์ของพวกมันจะลดลงเหลือแค่ตัวละ 40 และหากประจวบคิดรวมกับจำนวนของมันที่เหลือประมาณ 20 ตัวแล้วล่ะก็..

หลังจากออกจากที่แห่งนี้เขาจะเลื่อนขึ้นไปเป็นเลเวล 4 ! จากที่ได้ยินมาดูเหมือนว่าผู้เล่นจะใช้เวลาประมาณ 3-7 วันในการทะลวงเลเวลไปถึง 10 แต่สำหรับเขาเวลาเพียง 1ชั่วโมงเศษ ก็ไปถึงเลเวล 3 ได้แล้ว? แบบนี้ถือว่าเร็วรึเปล่านะ 

"เรื่องนั้นไว้ค่อยคิดทีหลัง"

เขากวาดสายตามองกบนับยี่สิบตัวที่วิ่งกรูเข้ามาไม่ขาดสาย ก่อนกระดกโพชั่นสีเลือดและโพชั่นวิญญาณลงคอโดยใช้ช่องหว่างระหว่างนิ้วคีบคอขวด  ก่อนจะโยนทิ้งไปแล้วยกแขนเสื้อปาดมุมปาก 

[โพชั่นสีเลือด คลาสพื้นฐาน ระดับ F ถูกใช้งาน]

[โพชั่นวิญญาณ คลาสพื้นฐาน ระดับ F ถูกใช้งาน]

[พลังชีวิต +25 หน่วย] พลังชีวิตปัจจุบัน 85/100 หน่วย

[พลังวิญญาณ +25 หน่วย] พลังวิญญาณปัจจุบัน 65/100 หน่วย

จากที่คำนวนแบบคร่าวแล้ว เขาจะใช้พลังวิญญาณประมาณ 5-10 หน่วยในการฆ่ามันแต่ละตัว และใช้พลังชีวิตอีกนิดหน่อย เพราะงั้นหากคำนวนกับปริมาณโพชั่นที่เหลืออยู่..ไอ้พวกยี่สิบตัวข้างหน้านี้ มันจะกลายเป็นค่าประสบการณ์ให้เขาในไม่ช้า! 

เขาสลับคาตานะแทนมีดสั้นอีกครั้ง ก่อนใช้อิไอขุนนางกบพุ่งทะยานฟันร่างกบตัวแรกขาดเป็นสองส่วน ด้วยความเร็วจนกบเลเวลต่ำพวกนี้ขยับตัวตามไม่ทัน หลังจากฟันตัวแรกเสร็จเขาสลับมีดสันขึ้นมาแทงทะลุคอหอยมันอีกตัวจนตกตายไปอย่างรวดเร็ว

[ค่าความชำนาญมีดสั้นเพิ่มขึ้น 4 หน่วย]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 80 หน่วยจากการสังหารกบยักษ์ 2 ตัว]

ยิ่งความชำนาญมีดเพิ่มเขารู้และสัมผัสได้เลย ว่ามันคล่องมือและกระฉับกระเฉงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับมีดสั้นในมือตอนนี้ กลายเป็นส่วนนึงของอวัยวะบนร่างกายไปแล้ว! 

ฉว๊ะ!! คอกบยักษ์ตัวนึงขาดกระจุยในเวลาสั้นๆ ก่อนเขาจะถูกแทงด้วยคมหอกสวนกลับมาจนต้องยกแขนซ้ายขึ้นกันบัง 

ฉึก! แขนซ้ายถูกแทงทะลุจนเลือดกระฉูดเต็มหน้า ความเจ็บปวดมหาศาลเข้าแทรกแทรงจนแทบกรีดร้องเสียงหลง 

อ๊าก! กรอด! เขากัดฟันทนจนเส้นเลือดปูดโพลนขึ้นบนใบหน้า ก่อนออกแรกถีบและใช้มีดสั้นปาเข้ากลางหน้าผากมันจนสิ้นลมหายใจ 

แต่ถึงอย่างนั้นหอกที่ทะลวงแขนซ้ายเมื่อครู่ก็ยังไม่หลุดออกไปแต่อย่างใด

'เวรแล้วไง..นี่คือผลจากอัตราซิงโครไนท์ 99 เปอเซนต์เหรอ! เจ็บชะมัด!"

[ความเสียหายที่ได้รับเพิ่มขึ้นจากเลือดไหล]

[ความเสียหายเพิ่มขึ้นจากอาวุธที่ไม่สามารถเอาออกได้] 

[พลังชีวิตลดลง 1 หน่วยต่อ 1 วินาที]

เลวร้ายสุดๆ! ตอนนี้กบรอบทิศทางวิ่งกรูเข้ามาโดยมีหอกเหล็กนำหน้า ถ้าหากเขามัวแต่ชักช้าแล้วไม่ดึงมันออกในครั้งเดียวมีหวังได้ถูกแทงจนพรุนแน่! เพราะมีหอกนี้ฝังอยู่ในแขน ทำให้การเคลื่อนไหวยากกว่าเดิมหลายเท่า 

'เดี๋ยวสิ...อวัยวะในเกมส์นี้มันงอกใหม่ได้ด้วยโพชั่นรึเปล่านะ?' 

ตึกตัก...ตึกตัก เสียงหัวใจเต้นโครมราวกับกลองศึก การลังเลในช่วงเวลาสั้นๆได้เกิดขึ้นในจิตใจ ถ้าหากเขาตัดแขนซ้ายออกแล้วมันจะง่ายขึ้นรึเปล่า? ทนเจ็บแทบตายเพียงครั้งเดียว ดีกว่าถูกแทงจนร่างพรุน แน่นอนว่าเขาคิดแบบนั้น 

แต่ถ้าหากฟันแขนขาดไปแล้วมันจะสามารถงอกใหม่ได้ด้วยโพชั่นรึเปล่า? 

'ไม่มีเวลามาให้คิดแล้ว!' 

ครูสดึงดาบคาตานะในฝักออกมา ก่อนจะกัดฟันตัดสินใจเด็ดขาดแล้วสับคมดาบดำลงท่อนแขนตัวเอง 

ฉับ! เสียงคมดาบคมกริบกระชากแขนซ้ายขาดกระเด็น ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องเขย่าขวัญไปทั่วทั้งป่าของชายหนุ่ม 

อ๊ากกกก!!!!!!!!!!! ตุบๆๆๆ! เขาใช้กำปั้นกระแทกเข้าหน้าอกอย่างแรงเพื่อระบายความเจ็บปวด เสียงหอบหายใจดังถี่หลายครั้งอย่างไม่เป็นจังหวะ ร่างกายทรุดลงเพราะเสียเลือดจำนวนมากจนหน้าซีด ก่อนมือที่สั่นเทาจากความเจ็บปวดจะรีบกรอกโพชั่นสีเลือดเข้าปากอย่างรวดเร็ว 

อึก..อึก เพียงโพชั้นขวดแรกหมดลงไป อาการบาดเจ็บก็ทุเลาลงเล็กน้อย แต่ที่น่าเสียดายคือแขนมันไม่งอกขึ้นมาใหม่นี่สิ! 

"นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไปวะเนี่ย?!"

ครูสกระดกโพชั่นอีกสองขวดจนเลือดหยุดไหล ความเจ็บปวดเมื่อครู่ก็มลายหายสิ้นไป ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

"ดูเหมือนพวกแกจะถูกตั้งค่ามาให้มีความรู้สึกนึกคิดหรือสัญชาตญาณสัตว์ป่าด้วยสินะ การกระทำของฉันเมื่อกี้ทำให้พวกแกหยุดชะงักและไม่กล้าเข้ามา"

"ถึงจะน่าแปลกใจแต่ก็ต้องขอบคุณ"

ดาบคาตานะในมือขวายกขึ้นชี้ไปทางพวกมัน ตอนนี้เขาต้องระวังเรื่องอวัยวะฉีกขาดมากขึ้นกว่าเดิมแล้วสิ แต่อย่างไรก็ตาม...ไอ้กบเวรตะไลพวกนี้มันต้องได้รับความทรมาณมากกว่าเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่า! 

"อิไอขุนนางกบ!"

ครูสย่อตัวลงก่อนดีดทะยานออกไปอีกครั้ง แน่นอนว่าเป้าหมายเขาในครั้งนี้ไม่ใช่การลองผิดลองถูกอีกต่อไปแล้ว เขาต้องกระชับเวลาให้มากขึ้นเพื่อไปยังเลเวลที่สูงกว่า! 

"หมอนั่นมันหมาบ้าชัดๆ ทำไมถึงสนใจกันครับ"

ในขณะที่ครูสกำลังเข่นฆ่ากบศัตรูคู่ฉกาจบนหนองน้ำอย่างบ้าคลั่ง กลับมีบุคคลสองคนที่ยืนมองอยู่ใต้ต้นไม้ด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบ 

หนึ่งเป็นชายสูงราว 165 เซนติเมตร รูปร่างผอม ตัวเล็ก เรือนผมสีฟ้าอ่อน ตัดซอยไว้หน้าม้า ถักผมด้านข้างเป็นจงอยลงมา สวมชุดคอปกรัดรูปแต่เป็นชายผ้าคลุมยาว 

อีกคนเป็นผู้หญิงผมสีเงินยาวถึงกลางหลัง สูงประมาณ 170 เซนติเมตร นัยตาสีแดงเหมือนเลือด สวมชุดคลุมสีดำดูน่าเกรงขาม แถมยังมีออร่าแปลกๆรอบตัว ดูเย็นยะเยือกและอันตรายกว่าชายหนุ่มคนแรกเป็นอย่างมาก

"เขามีมัน...แถมยังหนาแน่นยิ่งกว่าใครที่เคยเห็นมา"

"หมายถึงอะไรครับ?"

ชายหนุ่มกล่าวถามในขณะที่ดวงตายังคงมองดูการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างกบกว่ายี่สิบตัวและชายบ้าเพียงคนเดียว 

"ปกติแล้วออร่าจะถูกแบ่งชั้นลำดับ สีน้ำเงิน เคยฆ่าคนมาก่อน สีม่วง ฆ่าคนจนเคยชิน สีแดง ฆ่ามากกว่า 100 ศพ จิตของคนพวกนั้นจะเริ่มแปรเปลี่ยนไป"

"ของฉันคือสีแดงดำ เป็นคนที่ฆ่าจนเคยชิน แน่นอนว่ามันมากที่สุดแล้วถ้าหากเทียบกับบรรดาเหล่าเอลเดอร์ทั้ง 7 คน"

หญิงสาวหรี่ตามองชัดๆอีกครั้ง แน่นอนว่าบุคคลทั่วไปจะมองไม่เห็นออร่าแบบนี้หรอก เพราะระบบจะกำหนดให้มีแต่พวกเดียวกันที่มองเห็น หรือไม่ก็เจ้าตัวตั้งใจให้เห็น

ปกติแล้วในบรรดาเจ็ดเอลเดอร์ หรือที่ถูกขนานนามว่าจักรพรรดิแห่งโลกใต้ดินทั้งเจ็ดคน มีแค่สามคนเท่านั้นที่มีออร่าสีแดงดำ ซึ่งแน่นอนว่ามันคือจุดสูงสุดและไม่เคยมีสีอื่นปรากฏขึ้นมานอกเหนือจากนี้ 

แต่ทว่าออร่าที่มันปกคลุมชายตรงหน้านี้..มันกำลังทำให้ร่างกายเธอสั่นสะท้านจนพูดไม่ออก

"ที่ฉันสนใจและเฝ้ามองก็เพราะออร่าของชายคนนี้...เป็นสีดำสนิท"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***