จิตวิทยาฉบับนักฆ่า

แต่อย่างไรก็ตาม ไอ้ขุนนางกบตัวนี้มันจะเชื่อใจได้มากแค่ไหนกันเชียวล่ะ? และถ้าหากเขาพลาดโอกาสฆ่ามอนเตอร์ระดับขุนนางไปจริงๆ เขายังจะมีโอกาสอยู่อีกรึเปล่า? 

ค่าประสบการณ์มหาศาล มันจะทำให้เขาก้าวกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ว่าถ้าหากมองดูสถานภาพของตัวเองในตอนนี้แล้วล่ะก็.. 

"แกจะให้อะไรตอบแทนฉัน ถ้าฉันปล่อยแกให้มีชีวิตรอด?"

ครูสไม่เชื่อใจมันแน่นอนอยู่แล้ว ไม่ว่าจะสิ่งมีชีวิตชนิดใด ศัตรูย่อมคือศัตรู ในสายตาเขาแม้ว่ามันจะอยากรอดชีวิต แต่มันคงไม่ยอมมอบสิ่งดีๆให้ศัตรูที่เพิ่งจะเข่นฆ่ากันแน่นอน 

ติ๊ง! 

[เควสลับ คลาส ราชวงศ์ ระดับ F]

เงื่อนไข : ขุนนางกบต้องการให้ท่านปล่อยเขาไป แต่เมื่อพบกันครั้งหน้าจะไม่มีการประณีประนอมแต่อย่างใด 

รายละเอียด : ขุนนางกบได้ยื่นเงื่อนไขพิเศษ ให้ท่านสามารถล่าพื้นที่นี้โดยได้รับค่าประสบการณ์คูณ 2 พร้อมทั้งมอบแอคทีพสกิล อิไอขุนนางกบให้ท่านเพื่อแลกกับชีวิตของตน 

ระยะเวลาตัดสินใจ : 2 นาที

ล้มเหลว : เควสลับหายไป

รางวัล : แอคทีพสกิล อิไอขุนนางกบ , ค่าประสบการณ์ในพื้นที่ขุนนางกบสีชาดคูณ 2 

ระดับความเสี่ยง : 4 ดาว

ครูสขมวดคิ้วชนกันหลังจากเห็นแอคทีพสกิลที่จะได้รับหากปล่อยให้มันรอดชีวิต บอกตามตรงว่าสกิลอิไอขุนนางกบเป็นอะไรที่อันตรายมาก หากผู้ใช้ชำนาญและมีสกิลส่งเสริมให้มัน 

และเมื่อเขาได้รับอิไอขุนนางกบ ยังจะได้รับต่าประสบการณ์คูณ 2 ในพื้นที่การดูแลของมันด้วย ถึงแม้จะไม่รู้ว่ากว้างขนาดไหน แต่ด้วยความที่มันเป็นขุนนาง คงมีพื้นที่การปกครองไม่น้อยเลยทีเดียว 

'แต่ว่าความเสี่ยงระดับสี่ดาวคืออะไรกัน? ความอันตรายของไอ้กบตัวนี้อยู่ที่สองดาว มันยังทำเอาเขาเกือบตาย? แล้วถ้าหากความเสี่ยงมันสัมพันกับความอันตรายแล้วล่ะก็...' 

'หมายความว่าถ้าฉันปล่อยให้เวรนี่รอดไป ฉันก็จะตกอยู่ในความเสี่ยงของการชำระแค้นงั้นสินะ ดูเหมือนจะไม่ใช่กบขุนนางธรรมดาๆแล้วสิ' 

เขาพยายามใช้ความคิดไตร่ตรอง ถึงแม้จะอยากฆ่ามันตรงนี้เพื่อชิงค่าประกบการณ์และเงินเพื่อไปซื้อไอเทมใหม่ๆ เพราะมีดสั้นเขาเองก็หักไปเป็นที่เรียบร้อย 

ทว่าเขาจะฆ่ามันยังไงล่ะ? เขาสะบัดความคิดไร้สาระทิ้งไป ยังไงการจะฆ่ามันตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วจริงๆ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อเป็นการต่อรองชีวิตของมันอีกครั้ง 

"ฉันขอเพิ่มเงื่อนไข"

ครูสกล่าวขึ้นอย่างเย็นชาราวกับผู้มีไพ่เหนือกว่า แสดงตนข่มว่าตัวเขายังสามารถสังหารมันได้หากต้องการจริงๆ 

มันเป็นเกมจิตวิทยาอย่างง่ายเพียงเท่านั้นเอง เขาไม่ปล่อยให้ศัตรูรอดไปแบบง่ายๆ ทั้งที่ยังไม่รีดไถจนสิ้นเนื้อประดาตัวหรอกนะ 

"เพิ่มอีก 1 เหรียญทองสำหรับชีวิตของแก"

เขาจะไม่พูดเด็ดขาดว่าต้องการเงินไปซื้อมีดสั้นและไอเทมอื่น เพราะถ้าบอกไปแบบนั้นมันจะรู้ได้ทันทีว่าตัวเขาเองก็ไม่มีไพ่ในมือเหลืออยู่แล้ว 

เพราะฉะนั้น...ด้วยความเจ้าเล่ห์ที่สั่งสมมานาน แม้ว่าจะไม่มีไพ่ในมือเหลืออยู่แล้ว แต่เขาก็ต้องแสดงว่าเหนือกว่าอีกฝ่าย คว่ำไพ่ที่วางลงไปด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ 

แต้มที่อยู่ใต้ไพ่แม้จะเป็นศูนย์ แต่ถ้าหากอีกฝ่ายหลงกล เขาจะสามารถพลิกกลับมาชนะได้อย่างง่ายดาย! 

[ขุนนางกบบอกว่า เขาไม่สามารถให้ท่านเยอะไปกว่านี้ได้แล้ว]

[หากท่านต้องการสิ่งที่นอกเหนือจากนี้ เขามีแต่ต้องยอมตายอย่างสงบ]

โห?...ครูสถึงกับตกใจไม่น้อย ไอ้หมอนี่มันต้องการจะเล่นจิตวิทยากับเขาสินะ! 

การที่มันพูดแบบนี้แล้วหากเขาอ่อนข้อยอมลดข้อตกลงไปแม้แต่นิดเดียว นั่นจะทำให้มันรู้ได้ทันที ว่าเราเองก็จนมุมเช่นกัน ถ้าทำแบบนั้นมีหวังได้จบเห่กันแน่นอน...เพราะงั้น

"5 เหรียญทองสำหรับการรอดชีวิต"

เฮือก!

ครูสยกฝ่ามือขึ้นมาโดยไม่แสดงให้อีกฝ่ายเห็นทางสีหน้าว่าเขาฝืนตัวเองมากแค่ไหน แน่นอนว่าขุนนางกบที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าซีดเป็นศพ 

บวกกับบาดแผลมากมาย แอ่งเลือดหลั่งริน ความตายเข้าใกล้ทุกวินาที ยิ่งทำให้ความกดดันอันหนักอึ้งตกลงมาอยู่กับขุนนางกบอย่างไม่มีทางเลือก! 

"ดูเหมือนว่าแกจะรักเงินมากกว่าชีวิตนะ พูดกันตามตรงฉันไม่ได้ต้องการค่าประสบการณ์หรืออัพเลเวลเลยสักนิด"

"ฉันต้องการเงิน เพราะงั้นถ้าแกให้ฉันมากพอฉันจะปล่อยแกไป"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า แสดงความมั่นอกมั่นใจ แต่ไม่เพียงแค่นั้น...เพราะหากให้เวลาอีกฝ่ายไตร่ตรองมากเกินไป จะเป็นเขาที่กดดันสะเอง! 

"ฉันจะนับถอยหลังภายในห้าวินาที ถ้าหากแหไม่ยอมตกลงฉันจะฆ่าแกซะ..."

ครูสแสยะยิ้มยกฝ่ามือขึ้นเป็นการเพิ่มความกดดัน ยิ่งทำเอาขุนนางกบอ้ำอึ้งไม่กล้าพูดออกมา แน่นอนว่าห้าเหรียญทองสำหรับมอนเตอร์เลอสลต่ำๆนั้นมันมหาศาล เพราะงั้นการไตร่ตรองครั้งนี้จึงต้องเพิ่มความกดดันไปอีก! 

'มันเหมือนปืนสองกระบอกที่จ่อกบาลฉันและไอ้หมอนี่ไปด้วย...ถ้าหากมันไม่ยอมตัดสินใจจนหมดเวลาแล้วฉันไม่มีทางฆ่ามันได้ ฉันจะไม่ได้อะไรเลย' 

'ถ้าจะให้เข้าใจง่ายๆ มันเหมือนกับการถือปืนปลอมขู่ศัตรูนั่นแหละนะ ถ้าหากเจอคนที่บ้าบิ่นถึงขั้นยอมตายไม่ทิ้งศักดิ์ศรี ทุกอย่างจะจบสิ้นลง...แต่ว่าสำหรับไอ้เวรนี่ล่ะก็..หึ' 

ครูสเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนประกาศเสียงดังด้วยสีหน้าโรคจิต แถมยังปลดปล่อยกลิ่นอายจิตสังหารออกมารอบตัวโดยที่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ 

"เอาหล่ะๆ...จะตายแบบไหนดีนะ"

"นับห้า....วินาทีชีวิตแกลดลงไปหนึ่งแล้วนะ"

ครูสแสยะยิ้มฉีกถึงใบหู แววตาโรคจิต น้ำเสียงปนหัวเราะเขย่าขวัญจนขุนนางรู้สึกสั่นผวาไปทั้งจิตวิญญาณ 

ในสายตาของขุนนางกบตอนนี้ มนุษย์ที่เขามองอยู่ไม่ต่างอะไรกับปีศาจ มันเหมือนกำลังเล่นสนุกเพราะรู้ว่าตัวเองสามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ! 

"อ่ะนับสี่....นับสาม.."

"จะมีค่าแค่ห้าเหรียญทองจริงๆรึเปล่านะ จะฆ่าแบบไหนดีล่ะ? เอาเป็นควักลูกตาแกออกมาก่อนแล้วค่อยชำแหละร่างดีไหม?"

"นับสอง...จะตายแล้วนะ"

เขาเพิ่มความกดดันมากขนาดนี้แต่มันยังไม่ตัดสินใจ? มูลค่าของเหรียญทองมันมหาศาลถึงขั้นทำให้มันตัดสินใจยากขนาดนั้นเลยเหรอ! แต่ถ้าหากเขายอมตอนนี้จะกลายเป็นว่าเขาไม่ได้อะไรเลย 

ต้องให้มันรีบตัดสินใจ...มีทางไหนบ้างที่เขาเคยเค้นคำพูดจากปากศัตรู? การที่ทำให้อีกฝ่ายเอ่ยร้องขออ้อนวอนชีวิตไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม..

"หนึ่ง..."

น้ำเสียงครูสจากหัวเราะกลายเป็นเย็นยะเยือกจนน่าหวาดกลัว พร้อมทั้งปล่อยมือลงแนบข้างลำตัวตามแรงโน้มถ่วงอย่างอ่อนแรง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ฉายแววตาเหี้ยมเกรียมจนขุนนางกบสั่นระลิกไปทั้งดวงตา 

"ฉันเปลี่ยนใจแล้วว่ะ...แกนี่ลีลาชะมัด"

"ฆ่าทิ้งเลยก็แล้วกัน.."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***