ศึกแรกที่หนักหน่วง

ร่างกายที่ใหญ่มหึมาจนทำให้หายใจลำบาก ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นละลอกครั้งแล้วครั้งเล่าเพียงแค่มันกระโดดลงครั้งเดียว สวมชุดเกราะคล้ายซามูไรสีแดงฉานตัดดำ มีหมวกสัญลักษณ์เพระจันทร์เสี้ยวอยู่ด้านบน ปลอกดาบคาตานะฝั่งซ้ายมันใหญ่พอจะฟันต้นไม้บริเวณรอบนี้ให้ขาดกระจุยในพริบตาเดียว 

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าอสูรยักษ์ตนนี้ มันไม่มองเขาเป็นคู่ต่อสู้เลยแม้แต่นิดเดียว! 

[กบยักษ์แดงฉาน คลาส ขุนนาง เลเวล 5]

พลังชีวิต 850/850 พลังวิญญาณ 300/300

กาย 7 ความเร็ว 4  ปราดเปรื่อง 3 ช่องโหว่ 2 

คล่องแคล่ว 1 ไหวพริบ 1 

พาสซีพสกิล -ตาคู่รอบทิศ

แอคทีพสกิล - อิไอขุนนางกบ 

ค่าพลังโดยเฉลี่ย 3 ความอันตราย 2 ดาว 

บอกตามตรงว่าระดับความสามารถมันแตกต่างกับกบพวกก่อนหน้าถึง 1 ดาว แถมค่าพลังยังห่างกันถึง 3 เท่า แถมยังมีเกราะที่น่าจะเป็นต้นเหตุของพลังกายอันมหาศาลนั้นอีก 

'ไม่เห็นเลย มองไม่เห็นว่าจะเอาชนะยังไงเลยไอ้เวรเอ้ย!!' 

ตูมมมม!!!!!!! ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร ผิวน้ำทางฝั่งซ้ายมือก็ถูกฝ่าแยกเป็นทางยาว ลากไปถึงต้นไม่ขนาดมหึมาด้านหลังที่ถูกผ่าเป็นสองซีก! 

ละอองน้ำกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ เพียงคมดาบเดียวที่ฟันออกมามันรุนแรงจนทำให้ร่างกายเขาสั่นสะท้าน!

"แกขู่ฉันเหรอ?"

ครูสกล่าวถามในขณะที่มันค่อยๆเก็บดาบสีเงินเข้าฝักแบบไม่ชายตามองร่างเขาแม้แต่น้อย ราวกับเมื่อครู่เป็นการแสดงให้เห็นว่าระดับพลังมันแตกต่างกันเพียงใด 

มันเหลือบตามองต่ำใส่เขาเล็กน้อย ก่อนส่ายเป็นการปฏิเสธ จากนั้นค่อยย่อตัวลงแล้วทำการจับดาบแบบหลวมๆ 

"อิไอ...ขุนนางกบ"

น้ำเสียงของกบไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำดังออกจากปากของมัน ก่อนจะเกิดเสียงดังลั่นราวกับอัสนีฟ้าลั่น เป็นประกายแสงสีแดงฉานพุ่งทะยานมาใส่ร่างของเขา 

เปรี้ยงงง!!!!! ครูสยกมีดสั้นขึ้นมาป้องกัน แต่ด้วยความรุนแรงและห่างชั้นของพลังกายนั้น ทำให้ร่างเขาปลิวกระเด็น ตีลังกาเกลือกกลิ้งบนผิวน้ำหลายตลบจนเลือดทะลักออกทางปาก 

[ความคงทนอาวุธ -50]

[พลังชีวิต -24 จากแรงกระแทก]

[พลังชีวิต -10 จากอวัยวะภายในบาดเจ็บ]

ครูสปลิวไปหลายตลบก่อนจะรีบพลิกตัวตั้งหลักขึ้นมายืนอีกครั้ง แต่ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมา กลับพบเพียงแต่คมดาบขนาดมหึมาที่ฟาดลงมากลางกบาลอย่างรวดเร็ว 

ตูมมมม!!!!!!!! เขาม้วนตัวไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีอย่างหวุดหงิด เงยหน้ากัดกันก่อนดีดตัวเข้าใส่ขาข้างขวาของมัน 

ทว่าความเร็วของเขานั้นแตกต่างกับมันราวฟ้ากับเหว ยังไม่ทันที่มีดสั้นจะไปเฉือนข้อเท้ากบยักษ์ กลับถูกคมดาบขนาดใหญ่ฟันผ่านหน้าไปจนเกิดกำแพงน้ำสูงเหนือศีรษะ เป็นเหตุให้ต้องรีบถอยร่นออกมากระดกโพชั่นเข้าปาก 

[โพชั่นคลาส พื้นฐาน ระดับ F ถูกใช้งาน]

[พลังชีวิต +20]

ครูสยกแขนเสื้อปาดเลือดบริเวณมุมปาก แสดงสีหน้าเคร่งเครียดว่าจะเอายังไงกับไอ้กบเวรตรงหน้านี้ดี เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็แทบไม่มีโอกาสชนะเลย 

'เข้าเกมวันแรกยังไปไม่ถึงไหนก็เจอคลาสขุนนางเลยเหรอ...ดวงกุดจริงๆนะ' 

'ถ้าหากจะถอยมันก็ได้อยู่หรอก..แต่ว่า' 

'สำหรับฉันแล้วแกไม่ใช่กบยักษ์หรืออะไรทั้งนั้น' 

รอยยิ้มเยาะปรากฏบนใบหน้า แววตาเปล่งประกายดุจสัตว์ร้าย ก่อนร่างชายหนุ่มจะตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่งแล้วดีดตัวใส่ศัตรูตรงหน้าอย่างไม่มีความกลัว 

"เพราะแกคือเงินยังไงล่ะ!" 

ครูสกระโดดหลบคมดาบยักษ์ครั้งแรกได้แบบหวุดหวิด ก่อนจะวิ่งไต่ไปตามแขนของมัน แต่ไม่แคล้วก็โดนเหวี่ยงออกมาจนร่างไถลไปกับพื้น 

ชิ! เขาพ่นน้ำเลือดผสมเลือดลงบนผืนน้ำ ก่อนวิ่งหลบไปด้านข้างเพราะด้านมันพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ฟาดฟันจุดยืนเมื่อครู่จนสายน้ำเศษดินแตกกระจายว่อนบนอากาศ 

'จะต้องทำยังไง..ค่าสเตตัสของมันเหนือกว่าเราทุกอย่าง แทบไม่มีโอกาสชนะเลย ทางเดียวคือต้องโจมตีจุดตายของมันให้ได้' 

เขาคิดในใจพร้อมวิ่งหลบการโจมตีไปรอบๆ หากมองดูดีๆแล้วการเคลื่อนไหวของมันนั้นน้อยมาก เพราะจะเน้นไปทางพลังทำลายจากดาบเล่มนั้นสะมากกว่า

ก็แน่ล่ะ ในเมื่อค่าพลังกายมันมีมากกว่าเขาถึงเจ็ดเท่า ไม่แปลกหรอกที่มันจะใช้ข้อได้เปรียบนั้นจัดการเขา..

เขามีแต่ต้องโจมตีจุดตายของมันให้ได้สักครั้งแล้วดูสถานการณ์ต่อไป เพราะถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องรอความตายเท่านั้น! 

หลังจากมันโจมตีฟาดฟันเขาได้สักพัก การโจมตีก็ชะลอความเร็วลง จากนั้นค่อยย่อตัวลงอีกครั้งแล้วเก็บดาบเข้าฝัก ซึ่งเป็นท่าโจมตีเพียงอย่างเดียวที่มันมีอยู่! 

'อย่าตื่นตระหนกเชียว ด้วยความเร็วขนาดนั้นทิศทางที่พุ่งมาจะต้องแน่นอน แถมกว่าจะตั้งหลักได้ต้องใช้เวลาสักระยะ...ต้องฉวยโอกาสครั้งนี้ให้ได้!' 

เขาฉีกยิ้มจนถึงใบหู ก่อนจะตัดสินใจโยนมีดสั้นขึ้นไปบนอากาศ ในระยะความสูงเกือบเท่ายอดต้นไม้ ซึ่งในขณะเดียวกันเจ้ากบยักษ์แดงฉานก็พร้อมพุ่งทะลวงมาเช่นกัน 

"อิไอ...ขุนนางกบ"

เปรี้ยงง!!! เสียงอัสนีดังก้องหู เกิดเป็นทางแยกสายน้ำกระจายไปสองฝั่ง โดยที่ครูสไม่มีแม้แต่อาวุธจะใช้ป้องกันหรือสวนกลับ 

หึ...ครูสเค้นเสียงในลำคอเยาะเย้ย ไอ้หมอนี่แม้จะมีพลังกายมหาศาลประจวบกับความเร็วในการโจมตี จนทำให้เกิดไม้ตายสุดรุนแรง แต่มันเพียงแค่ถูกเซ็ตติ้งมาแบบนั้น 

หากพุ่งมาด้วยความเร็วมหาศาลขนาดนั้น การฟาดดาบไปข้างหน้าจะไม่สามารถเปลี่ยนเป้าหมายได้ พูดง่ายๆคือมันจะโจมตีเผื่อระยะที่คิดว่าครูสจะหลบไป...แน่นอนว่าคมดาบที่ฟันเผื่ออนาคตนั้นยากต่อการหลบ มีทางเดียวคือต้องป้องกันหรือไม่ก็ยอมจำนนต่อความตาย นั่นคือวิธีคิดสำหรับคนทั่วไป...

ตูมมมมม!!!!!!! คมดาบสีเงินฟาดออกไปเป็นรูปเสี้ยวพระจันทร์ ซัดกระแสน้ำจนเหือดแห้งเป็นร่องลึก ในความเป็นจริงศัตรูของมันควรจะถูกฟันเป็นสองส่วนแล้วเมื่อไร้ซึ่งการป้องกัน

แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่น..

สายน้ำกระทบผืนดิน กลับมาเป็นเช่นเดิม โดยไม่มีแม้แต่รอยเลือดหรืออวัยวะที่ฉีกขาดแม้แต่นิดเดียว และกลับกัน..

"ดูเหมือนแกจะประเมิณฉันต่ำไปหน่อยนะไอ้กบเวรตะไล...หากแกฟันเผื่ออนาคตแบบนั้นปกติแล้วคนที่หลบหลีกหรือป้องกันจะถูกซัดปลิวหรือไม่ก็ขาดครึ่งแน่นอน"

"แต่โทษทีนะ...เพราะฉันไม่ไปตามอนาคตที่แกมองไว้หรอก"

รอยยิ้มแยกเขี้ยวอย่างดุร้าย ดังมากจากร่างชายหนุ่มที่ลอยเคว้งอยู่บนอากาศ มือขวากระชับเอามีดสั้นในพริบตาที่กำลังร่วงลงตามแรงโน้มถ่วง จับมีดด้วยสองมืออย่างมั่นคงแล้วปักลงกลางหน้าผากร่างยักษ์นั้นจนเลือดพุ่งกระฉูดเป็นสายน้ำ! 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***