จิตวิญญาณของนักล่า

ชายร่างใหญ่ไม่อยากแสดงออกทางสีหน้ามากนัก แต่ทำไมกันนะ อะไรที่ทำให้เขารู้สึกหวั่นผวากับคำพูดของมือใหม่แค่ไม่กี่คำ? 

"กำลังพูดบ้าอะไรเนี่ย? ฉันแค่อยากจะสอนนายให้เล่นเกมนี้เป็นเท่านั้นเอง"

"เดินก็ยังไม่คล่องเลยไม่ต้องทำมาเป็นขู่ฉันหรอกน่า"

ชายร่างใหญ่ส่ายหน้ายกใหญ่ ว่าเขานั้นไม่ใช่คนอย่างที่หมอนี่พูดสักหน่อย พร้อมกล่าวเสริมเพื่อสร้างความเชื่อใจอีก 

"ฉันเป็นห้วหน้าหน่วย 4 ของกิลด์คิงไททัน เป็นหน่วยที่คอยปั้นมือใหม่ให้กิลด์น่ะ เห็นว่านายกระฉับกระเฉงทั้งที่พึ่งเข้าเกมครั้งแรก แถมยังมีออร่าแปลกๆอยู่รอบตัว ก็เลยอยากลองปั้นดูแค่นั้นเอง"

"ไม่ได้จะปล้นหรือจี้อะไรสักหน่อย"

ครูสที่ได้ยินก็เอียงคอขมวดคิ้วตาม สัญชาตญาณของเขามันไม่เคยผิดเพี้ยน ถ้าหากไม่ใช่ชายคนนี้ที่แสดงเจตนาร้ายต่อเขา ก็แสดงว่าเป็นคนอื่นเหรอ?! 

'บ้าเอ้ย! เลเวลเราน้อยเกินไปจนไม่รู้ว่ามีใครซุ่มมองอยู่บ้าง แต่ฉันที่เป็นมือใหม่เลเวล 1 จะมีใครให้ความสนใจได้ยังไงล่ะ?' 

'ไม่สิ...เขาบอกว่าเป็นผู้แนะนำมือใหม่และปั้นให้กิลด์ตัวเองเหรอ? ถ้าหากคาดเดาไม่ผิดล่ะก็...' 

'เป็นศัตรูโดยธรรมชาติกับชายร่างใหญ่ตรงนี้งั้นสินะ' 

การเล่นเกมนั้นไม่แปลกที่หลายๆกิลด์จะแย่งตัวผู้เล่นใหม่ หรือสะกดรอยตามผู้ที่มีแววเฉิดฉาย ชายร่างใหญ่จากกิลด์คิงไททันคนนี้ดึงตัวเขามาแบบกระทันหัน จึงทำให้อีกฝ่ายที่จับตามองดูให้ความสนใจ 

"โทษที...แต่ฉันไม่สนใจเรื่องแบบนั้นหรอก"

ครูสที่ใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างกระทันหันได้ม้วนตัวกลับไป เพราะตอนนี้เขาเองก็ต้องรีบเก็บเลเวลเพิ่มระดับ เวลาของเขามันเป็นเงินเป็นทอง แถมยังต้องเร่งเวลาเพื่อทำตามคำที่พูดกับน้องสาวอีก 

ไม่มีเวลามายุ่งเรื่องความขัดแย้งอะไรทำนองนั้นหรอก 

"งั้นสินะ..หมายความว่านายสัมผัสได้เหรอ? ถึงคนที่กำลังจับตาดูเราอยู่"

ครูสหยุดฝีเท้าหลังจากได้ยิน ก่อนเอียงคอหันใบหน้ากลับมาเพียงครึ่งเดียว แล้วกล่าวอย่างเย็นชา 

"อย่าดูถูกสัญชาตญาณของสัตว์ป่าเชียว"

"ไอ้พวกลูกเจี๊ยบ.."

อึก! ความรู้สึกที่กดดันแบบนี้มันคืออะไรกัน! ทำไมชายคนนี้ถึงได้แผ่ออร่าประหลาดทั้งที่เขาอยู่เลเวลหนึ่ง

มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ..ทั้งการเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนเป็นปกติไม่ติดขัด รังสีแปลกประหลาด มันไม่ควรจะมีอยู่กับผู้เล่นแค่เลเวลหนึ่ง

ไม่สิ...มันมีกรณีแบบนั้นอยู่ หากผู้เล่นในโลกจริงมีความน่าเกรงขามหรือรังสีของความเหี้ยมเกรียม ปกติแล้วมันจะไม่ส่งผลมาถึงโลกเกมเพราะอัตราการซิงโครไนท์มันไม่ถึง...

แต่ว่าชายคนนี้กลับมีมันตั้งแต่เลเวลหนึ่ง! หมายความว่าอัตราซิงโครไนท์ของเขานั้นคือระดับสูงสุด! ทำให้เขาสามารถใช้ประสาทสัมผัสเช่นเดียวกับในโลกจริงได้โดยไม่รู้ตัว

"น่าสนใจ...ซะแล้วสิ"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนศีรษะของชายร่างยักษ์ ก่อนเพชรสีมรกตบนศีรษะที่ครูสเห็นก่อนหน้าจะเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานราวกับเลือด! 

"หัวหน้าครับ ให้ตามไปไหมครับ?"

"ดูคำพูดคำจาแล้ว ควรจะสั่งสอนสักหน่อย"

ชายร่างใหญ่แยกเขี้ยวยิ้มเยาะ พูดอย่างมั่นอกมั่นใจตอบกลับชายชุดคลุมดำกว่าสิบคนที่ปรากฏอยู่ด้านหลัง 

"ไม่จำเป็นหรอก เจ้าหมอนี่...มันไม่ใช่คนที่พวกแกจะไปเล่นด้วยได้"

"เพราะรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาขนาดนั้น บ่งบอกชัดเจนว่าไอเวรนี่..ในโลกแห่งความเป็นจริงน่ะ"

"เคยฆ่าคนมาก่อน!...เช่นเดียวกับฉัน"

ชายร่างใหญ่เองก็มีออร่าสีแดงขุ่นมัวไหลทะลักออกจากร่างราวกับเขื่อนแตก ในเกมสมรภูมิใต้ดินจะมีระบบแปลกประหลาดที่ไม่ได้บอกถึงรายละเอียดอยู่อย่างนึง 

เป็นระบบที่เชื่อมต่อจิตวิญญาณของโลกความจริงและโลกเกมเข้าด้วยกัน เพลเยอร์คนไหนที่มีความเลือดเย็น เด็ดขาด อำมหิต พวกเขาจะแผ่รังสีแปลกประหลาดออกมาโดยไม่รู้ตัว พูดง่ายๆคือพวกที่เคยเป็นโจร ฆาตกร นักฆ่า มือปืน จะแผ่รังสีเหล่านี้ออกมา แน่นอนว่าไม่เว้นถึงพวกมาเฟีย ตำรวจ ทหาร เพราะงั้นคนเหล่านี้เวลาพบเจอกัน หากไม่บ้าจริงๆพวกเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงแทนการปะทะ

"ต้องไปไหนต่อล่ะเนี่ย?"

ครูสยังไม่เข้าใจระบบเกมมากนัก แถมไม่รู้ด้วยว่าจุดเกิดหรือจุดล่ามอนเตอร์นั้นอยู่ตรงไหน 

"พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่ม! สนใจเอาแผนที่รึเปล่า?"

เขาหันควับไปตามต้นเสียงหลังเดินออกจากตรอกซอยหลังร้านค้า ก็ปรากฏชายชราหลังค่อมคนนึงที่ยกม้วนกระดาษคล้ายแผนที่ยิ้มแฉ่งให้เขา 

"หมายถึงผมเหรอครับ?"

ครูสชี้หน้าตัวเขาเองพลางเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ทำไมชายคนนี้รู้ว่าเขาต้องการแผนที่ล่ะ? 

"อะแห่ม 5 เหรียญเงิน! ห้ามต่อรอง ที่รู้ก็เพราะข้าเป็นคนขายแผนที่เริ่มต้น ถ้าเพลเยอร์คนไหนไม่มีมัน ข้าก็จะรู้ทันที"

"งั้นเหรอครับ?"

ครูสหยิบเอาแผนที่จากชายชราแบบมึนงง ก่อนจะกล่าวถามออกไป

"แล้วต้องจ่ายเงินยังไงครับ"

"ไม่มีปัญหา แค่ใช้คำว่า'เรียกจ่าย' และจินตนาการถึงเงินที่ต้องการใช้ มันจะจะปรากฏบนฝ่ามือข้างใดข้างนึงทันทีเลยล่ะ"

ครูสได้ยินดังนั้นก็พยายามทำตาม เขาจินตนาการถึงเหรียญสีเงินห้าเหรียญบนมือข้างซ้าย ก่อนมันจะเด้งออกมาตามที่ชายชราพูดก่อนหน้า 

"ได้แล้ว!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณๆ กิ้วๆ ถ้าหากเจ้าล่าขอบเขตในแผนที่หมดแล้ว ก็อย่าลืมมาอัปเดทพื้นที่การล่าในแผนที่ล่ะ ราคา 10 เหรียญเงิน!"

"เอ๋?! ขอบเขตในแผนที่นี้มีจำกัดเหรอครับ"

"ใช่แล้ว พื้นที่จะอยู่แค่จุดมอนเตอร์เริ่มต้น หรือเรียกกันว่า ลานป่าไพรเขียว หากจะเข้าไปลึกกว่านี้โดยใช้แผนที่ก็ต้องมาอัปเดทเสียก่อนนะจ๊ะ อิอิ"

"เข้าใจแล้วครับ..."

ครูสจ่ายเงินแล้วรีบเดินออกมา นี่สรุปเขาควรดีใจหรือเสียใจดี ถ้าเป็นแบบนี้ก็มีหวังเขาได้หมดตัวกับค่าแผนที่ก่อนพอดี 

'ยังไงก็เถอะ ต้องลองล่าเขตแรกไปก่อนว่าจะได้ผลตอบรับดีขนาดไหน'

เขาลูบคางพลางใช้ความคิด ขณะที่เพลเยอร์หน้าเก่าหน้าใหม่เดินสวนกันไปมาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องมอนเตอร์ไม่ก็ไอเทมระดับสูง

ครูสเปิดแผนที่ที่ซื้อมาเมื่อครู่ดูทันที แสดงให้เห็นว่ามีพื้นที่สีเขียวในแผนที่ และรอบๆเป็นสีดำทั้งหมด 

'จุดสีดำนี่ต้องอัปเดทถึงจะเห็นสินะ ส่วนเขตสีเขียวก็มีบอกทั้งจุดมอนเตอร์ เลเวลที่ควรเข้าไป ประเภทของมอนเตอร์ จุดเด่นจุดด้อย สมแล้วล่ะที่เป็นแผนที่ราคา 5 เหรียญเงิน' 

เขาจินตนาการให้แผนที่เข้าไปเก็บในช่องเก็บของ ก่อนออกมุ่งหน้าไปลานหญ้านอกกำแพงเมืองเริ่มต้น! ซึ่งนี่จะเป็นการล่าครั้งแรก..

สำหรับนักฆ่าในโลกจริงที่ตกอับ จนต้องผันตัวมาเอาดีทางด้านเกมออนไลน์! 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***