ฉันตื่นมาแล้วมองไปที่คนข้างๆ เธอคนนั้นคือ เชล ที่คอยอยู่ข้างๆฉันมาโดยตลอด ไม่ว่าสถานการณ์ใดเธอก็คอยปกป้องฉันเสมอ ฉันมองไปที่ตาของเชลก่อนที่เธอจ่ะตื่นขึ้น
"ท่านมีอะไรรึเปล่าคะองค์หญิง?"เธอพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง
"เปล่าหรอกฉันแค่อยากมองหน้าเธอเฉยๆ"
"ถ้าองค์หญิงมีอะไรก็บอกข้าได้น่ะ"
ฉันมองไปที่เชลอย่างเขินอายก่อนที่จะไปกินข้าวเช้ากัน
"วันนี้ฉันจะไปนอกเขตพระราชวังหน่อย ข้าอยากทราบว่าชาวบ้านที่ข้าสนิทและคนอื่นๆเป็นอย่างไรบ้าง"
"ฉันขอตามท่านไปด้วยคนสิ ฉันเองก็อยากรู้ว่าคนในหมูบ้านฉันสบายดีรึเปล่า"
"งั้นเราไปกันตอนบ่ายน่ะ"
ตัดไปตอนบ่ายโมง
"เรามาเดินทางกันเลยดีกว่าเชล"
"ไปกันเลยค่ะเซเรีย"
ทั้ง2เริ่มเดินทางไปยังย่านชนบทเพื่อที่จ่ะไปพูดคุยพบป่ะและทราบข่าวสารจากประชาชนในพื้นที่
แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
ม้าเริ่มพยศจนทำให้เซเรียล้มลงจากม้า ขาของเซเรียนั้นเกิดแผลสาหัส เชลจึงรีบนำร่างของเซเรียให้คนในหมู่บ้านรักษา โดยนางนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ บาดแผลของเซเรียมีอาการฝกช้ำและมีเลือดไหลบริเวณหัวเข่า บริเวณข้อเท้าเองก็ผลิก เชลมองเซเรียที่ถูกทำแผล ขณะนั้นเองเซเรียก็หลับลงสักพักนึง เชลที่เห็นดังนั้นจึงทำการบรรเลงฝีปากเล็อกน้อย ก่อนรีบปละตัวออกมา
(ฉันทำอะไรเนี่ย///)
ทันใดนั้นเซเรียก็ตื่นขึ้นจากการหลับไหล
(นี่ฉันเป็นภาระเขารึเปล่าน่ะ แล้วเมื่อกี้เขาทำอะไรกับฉันฉันไม่เจ้าใจเลย แต่ฉันก็ชอบน่ะ มันรู้สึกดีแปลกๆ เอาเป็นว่าทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกัน)
"เชล ขอน้ำหน่อยสิ"
"ได้สิคะท่านเดี๋ยวข้าจ่ะนำน้ำมาให้ท่านทานน่ะ"
เชลเดินไปที่ก๊อกน้ำ แล้วกดน้ำมาให้เซเรีย แต่ทันใดนั้นเธอก็เดินชนกับคนๆนึงเข้า นั่นคือ อดีตเสี่ยของเชล
"จำชั้นได้มั้ยเชลเลีย~ หรืออดีตภรรยาคนที่12"
"เอกวาโน่ โลบานอส!!"
"ใช่ ชั้นคือ โลบานอส"จากนั้นโลบานอสก็นำยาสลบที่เตรียมไว้มากรอกปากเชลเลีย แต่ทันใดนั้น เซเรียก็วิ่งมาในสภาพขาบาดเจ็บ แต่มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะโลบานอส สามารถจับตัวของเชลไว้ได้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments