มาเลสเนียเทียร์ กับการเจอกันครั้งแรก

ฉันอยากได้ใครสักคนที่ถูกชะตามาเป็นคู่ครอง ใครสักคน คนๆนั้นจะมีจริงไหมน่ะ ฉันเบื่อกับทุกวันแล้ว

หลังจากมาเลสเนียเทียร์ ได้ครุ่นคิดกับ

เรื่องของตัวเองหลังจากนั้น ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา

ใช่แล้วเขาคือท่านพ่อ!!

"ท่านพ่อมาทำอะไรที่ห้องม่อมชั้นเพคะ" ชั้นถามด้วยสีหน้าค่อนข้างตกใจ

"ไม่มีอะไรหรอกลูก พ่อก็แค่เป็นห่วงลูกเฉยอีกอย่างหายากนะที่ลูกจะใช้คำราชาศัพท์"

"งั้นหรอ555"

จากนั้น ฉันก็แอบไปเที่ยวนอกพระราชวัง

แบบทุกวันที่เคยทำ และชาวบ้านก็ต้อนรับเป็นอย่างดี

ในนามของเซเรียอ่ะน่ะ การไปที่นั่นทำให้ฉันมีความสุขมาก และเป็นการเยี่ยมประชาชนด้วย

ในระหว่างทางกลับ ฉันไปเจอพ่อกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง นางมีผมสีม่วง ตาสีม่วง ใส่ชุดคนรับใช้สีดำ นางถูกชะตาฉันเป็นอย่างมาก นางมีผิวที่ขาว น่าดึงดูด ดูเหมือนฉันจะชอบรูปร่างของนางเป็นอย่างสูง แต่พ่อฉันคุยอะไรกับนางกัน? หลังจากนั้นฉันก็กลับพระราชวังต่อไป ฉันกลับไปที่ห้องของฉันก่อนที่จะไปจะกินข้าวที่ห้องอาหาร มื้อนี้ก็งั้นๆสู้ฝีมือชาวบ้านก็ไม่ได้

วันต่อมา

ฉันลุกขึ้นลืมตาตื่นแล้วมองไปรอบๆห้องแล้วมีผู้หญิงปริศนายืนอยู่ข้างๆฉัน ฉันแสดงสีหน้าที่ค่อนข้างตกใจเพราะเธอคือผู้หญิงที่พ่อคุยด้วยเมื่อวาน!!

"ขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ"เธอพูดอย่างตะกุกตะกัก

สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความกลัวที่เอ่อล้นออกมา

"ดิฉันเป็นคนรับใช้ขององค์หญิงเวทิเลีย มาเลสเนียเทียร์เจ้าค่ะ"

"แล้วเจ้าชื่ออะไรหล่ะ?"

"ม่อมชั้นชื่อ โรรัญเมเทียร์ เชลเรียเจ้าค่ะองค์หญิง เวทิเลีย มาเลสเนียเทียร์"

"ไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์โง่ๆนั่นก็ได้ อีกอย่าง เรียกฉันว่าเนียเทียสเฉยๆก็ได้"

"โอเคค่ะท่านเนียเทียส"

เธอส่งยิ้มให้ฉัน มันดูน่ารักมากเลยไม่เหมือนกับคนก่อนๆ ที่ดูเสแสร้งน่ารังเกียจจริงๆ ฉันได้ทำการลูบหัวเชลเบาๆ ก่อนที่จ่ะจุ๊บหน้าผากนาง

"เอ๊ะท่านเนียเทียสทำแบบนี้กับหม่อมชั้นได้ไงเพคะ///?"

"ฉันอยากทำหน่ะ อีกอย่างฉันไม่ให้ใช้คำราชาศัพท์ไม่ใช่รึ"