บทที่7. จุดจบของการกบฎ

  ฉีกงกงตั้งท่าเตรียมสู้ บุคคลทั้งเจ็ดนำ โดย เฟิ่งฟาง ล้วนอี่เนี้ยม(ทำอาวุธ) ซ่งซูซิน(หมอ) เยี้ยเลีย(ทำอาหาร). ชำถุย(หาอาหาร). เซียมซา(สร้างที่พัก) เซียมขุ่ย(สร้างที่พัก.) แม้ทั้งเจ็ดคนจะทำคนละหน้าที่ แต่ฝีมือไม่ด้อยไปกว่าลู่เทียนและหมิงฉู่ เป็นรองแต่พี่ใหญ่นาม เฟิ่งฟาง คนผู้นี้เป็นคนไม่ค่อยพูด มีท่าทางองอาจ. แต่กลับพิการขาขาดทั้งสองข้าง แม้ตอนนี้จะมีขาเหล็กแล้ว แต่เมื่อเจอกับคนผู้ทำให้พิการกลับไม่มีอาการตกใจแม่เพียงนิด

ทั้งสองฝ่ายยืนประจัญหน้ากัน เฟิ่งฟางส่งสัญณาน ซ่งซูซินพุ่งเข้าไปต่อกระดูกคอให้กับซืออ๋องด้วยความรวดเร็ว และพาตัวไปรักษาที่ใดไม่มีใครรู้ เฟิ่งฟางที่กำลังพุ่งไปหาฉีกงกง แต่ถูกซือหยวนขัดไว้ พร้อมกล่าวขึ้นด้วยท่าทางที่โซเซว่า"เจ้าฟางข้าว เจ้าน่ะเป็นหัวหน้า ต้องมาเจอกับหัวหน้านิ เพราะฉะนั้นเจ้ากับข้ามาตัวต่อตัวกัน"พร้อมทั้งขว้างไหเหล้าลงไปให้กิน แต่เฟิ่งฟางกับบีบไหเหล้าแตกกลางอากาศ. ซือหยวนเห็นดังนั้นก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟพร้อมกล่าวมาด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดว่า"ไอ้เจ้านี้ ชั่งทำตัวโอหังยิ่งนัก. ข้าหวังดีโยนเหล้าไปให้กิน. แต่เจ้ากลับมิกินแถมยังทำลายทิ้งอีก. การกระทำของเจ้าชั่งหยามเกียรติข้ายิ่งนัก. ในเมื่อทำการเยี่ยงนี้ข้าก็ขอชีวิตเจ้าแลกกับเหล้าข้า"พอกล่าวเสร็จซือหยวน ก็ลอยขึ้นและเตะท่อนซุงด้วยความแรง ทำเอาท่อนซุงลอยมาแต่กลับถูกเฟิ่งฟางฟาดฝ่ามือมาทำเอาท่อนซุงแตกกระจาย แล้วซือหยวนก็พุ่งตัวเข้ามา คนทั้งห้าหวังพุ่งตัวไปขวาง. แต่ถูกฉีกงกงกับหมิงฉู่และลู่เทียนสกัดไว้ คนทั้งห้าเลยตื่นตนก ชำถุยพลันคิดว่า"เจ้าสองคนนี่ถูกสกัดจุดไว้ เหตุใดจึงมาสู้อยู่ตรงนี้ รึเจ้าพยัคฆ์เมคาพุ่งไปคลายจุดระหว่างเถียงกันอยู่" ทันใดนั้นร่างถูกปะทะกับอะไรบางอย่างไม่ทันได้สังเกต ทำเอาชำถุยกระเด็นไป สามวาเศษ หันไปก็พบขันทียืนอยู่ ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าตนถูกเล่นงานเข้าแล้ว.

เปรี้ยง!!!!

เสียงดันสะท้าน. หันไปก็พบว่า เฟิ่งฟางอยู่ ทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือด ฉีกงกงหันไปมองพร้อมกล่าวว่า"เป็นการสู้การอย่างดุเดือดระหว่างคนเมาและคนพิการ เฮ้อไม่สมประกอบทั้งคู่"หลังจากที่กล่าวเสร็จก็ถูกชำถุยตีหัวด้วยกระทะอย่างจังทำเอาฉีกงกงสลบไปในพริบตา ชำถุยได้หัวเราะลั่นเพราะตนสามารถจัดการกับพยัคฆ์เมคาได้ ทันใดนั้น

โคร่ม!!!

ซือหยวนจับกลองใหญ่ทุ่มใส่เฟิ่งฟางแต่เฟิ่งฟางได้ปัดกลองใหญ่ เลยพุ่งไปโดนชำถุยอย่างจังทำเอาเจ้าตัวกระเด็นตกน้ำไป พร้อมกลองใหญ่. ทางฝ่ายคนทั้งสี่ที่สู้กับหมิงฉู่และลู่เทียนอยู่ก็เริ่มลำบาก. เพราะมีทหารทั้ง12คนฟื้นมาช่วยสู้. เฟิ่งฟางตระหนักรู้ว่าตนสู้ไม่ได้. จึงดึงตัวชำถุยขึ้นมาจากน้ำและหนีหายไป ส่วนนักโทษที่เหลือคิดจะหนี. ก็ถูกทหารทั้ง12คนรุมยิงเกาฑัณท์ใส่จนลาโลกจนหมด. จบการต่อสู้ทุกคนก็เหนื่อยล้าเอามากๆจึงพากันกลับจวน. ส่วนซือหยวนก็เมาหลับไป

ยามเช้า ณ พระราชวัง

เสียงอึกกระทึกครึกโครมดังกึกก้อง. ทหารที่ส่งไปแนวชายแดนก็ถูเรียกตัวกลับมา เนื่องจากเมืองหลวงกำลังขาดเเคลนทหาร. ไปเหตุการณ์กบฎ และกลับมาฝึกทหารใหม่ทุกคน. ณ ท้องพระโรงขุนนางน้อยใหญ่พร้อมทหารนับพัยเข้าประชุมวางแผนป้องกันเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***