บทที่1:ชิงตัวนักโทษ

ณ. สุสานแห่งหนึ่งตอนเที่ยงเศษ มีกลุ่มคนกำลังจะตัดศีรษะชายผู้หนึ่งมีนามว่า เหลียงฟง. ชายผู้นี้มีอายุราว35ปีผิวขาวร่างกำยำพอถึงเวลาที่จะตัดศีรษะเพชรฆาตได้เงื้อดาบขึ้น"อย่าพึ่งประหาร!!!"เสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งสุสาน. ทหารที่เฝ้าอยู่ต่างหันมองดูก็พบว่ามีเงาประหลาดกำลังเดินเข้ามาทางที่พวกตน ทหารที่เฝ้าประตูสุสานเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงถามออกไปว่า"เจ้าเป็นใครกันเหตุใดเจ้าจึงมาในที่แห่งนี้" เงาประหลาดลึกลับนั้นก็ยังไม่ตอบ พอทหารเห็นดังนั้นก็พุ่งเข้าไปเพื่อหมายปองที่จะสังหารเงาผู้นั้นแต่ก็กลับไม่เป็นอย่างที่คิด. เมื่อเงาลึกลับพุ่งตัวออกมาและสังหารทหารที่เฝ้าประตูได้อย่างง่ายเพียงพริบตาเงาลึกลับกพุ่งตัวขึ้นไปบนประตูสุสานจึงให้เห็นรูปร่างชัดเจน"ถึงจะมีรูปร่างเล็กแต่กลับสังหารทหารที่มีร่างกายกำยำได้อย่างง่ายดาย แถมยังดูไม่หนุ่มไม่แก่. ดูจากสภาพคงจะมีวรยุทธล้ำเลิศ"ผู้พิพากษาได้กล่าวขึ้น. ทันใดนั้นชายผู้นั้นก็ได้กล่าวขึ้นว่า"ข้าอึงเฟยเฉินประมุขพรรคไป่เหมย

ที่ข้าได้มาในวันนี้จะมาขอตัวคนของข้าคืน" ผู้พิพากษาทำหน้าเยาะเย้ยแล้วกล่าวขึ้นมาว่า"ใครคือคนของเจ้ามิทราบ. คนผู้นี้ข้าจับได้ในค่ายของข้า ข้าจะถลกหนัง ตัดหัว เลาะกระดูกต้มน้ำซุปก็เรื่องข้า ไม่เกี่ยวกับเจ้า" พออึงเฟยเฉินได้ยินก็โมโหและเดือดดานเป็นอย่างมากพร้อมกล่าวออกไปว่า"เจ้าก็เป็นถึงผู้พิพากษาเหตุใดวาจาเจ้าถึงโอหังยิ่งนักมิได้รู้จักที่ต่ำที่สูง. ปากอย่างนี้ระวังจะอยู่ไม่ถึงวันเกิดปีหน้า" ทางฝั่งผู้พิพากษาได้ยินก็ตบโต๊ะเสียงดังพร้อมกล่าวว่า"เจ้าชั่งบังอาจยิ่งนัก งั้นข้าจะให้เจ้าได้รู้ถึงฝีมือของทั้ง9ฝ่ามือแล้วกัน" กล่าวเสร็จ ก็ได้เรียกคนทั้ง9ออกมา"ข้าน้อย9ฝ่ามือได้ยินชื่อนี้มานานจึงอยากจะขอคำชี้แนะหน่อยได้หรือไม่!!!"อึงเฟยเฉินยิ้มขึ้นมาแล้วกล่าวว่า"พวกท่าน9ฝ่าสินะ. ข้าเคยได้ยินลุกฮิวเล่าให้ข้าฟังอยู่ว่าพวกเจ้า9คนสามารถเอาชนะเขาได้ ฝีมือคงจะร้ายใช่ย่อย

แต่ก็คงจะเทียบไม่ได้กับข้าหรอก5555555+"เมื่อหัวหน้าของ9ฝ่ามือได้ก็กล่าวกลับไปอย่างโกรธเกรี้ยวว่า"เจ้ามันก็แค่ค้างคาวพิษจะสู้อะไรกับพวกข้าได้ เจ้าเห็นลุกฮิวหรือไม่ขนาดคนเก่งอย่างเขายังแพ้ราบคราบนับภาษาอะไรกับเจ้า!!!"(55555555+ อึงเฟยเฉินหัวเราะเสียงดัง)พร้อมกล่าวกลับไปว่า"พูดไปต้องนานเจ้าไม่รู้หรอกรึว่าลุกฮิวคือ1ในสามแม่ทัพของข้าเจ้าคิดว่าชนะเขาแล้วจะชนะข้างั้นรึหวังสูงไปหน่อยมั้ง แต่ก็เอาเถอะถ้าเจ้ายังยืนยันที่จะสู้กับข้า ข้าก็จะต่อให้เจ้า3กระบวนท่า แต่ถ้าเจ้าไม่คิดจะสู้กับข้าก็จงสวามิภักดิ์ต่อข้าอึงเฟยเฉินผู้นี้เถิด"9ฝ่ามือได้ยินดังนั้นก็โกรธจนควันออกหูพร้อมกล่าวว่า"เจ้าคนถ่อยเจ้าคิดว่าพวกข้าเป็นสุนัขหลายรางรึต่อให้ข้าตายข้าก็จะไม่ไปอยู่ใต้อาณัติเจ้า!!!"พอพูดเสร็จบุคคลทั้ง9ก็ขว้างกระบี่ไปหาอึงเฟยเฉิน แล้วใช้ฝ่ามือควบคุมกระบี่กระบี่ทั้ง18เล่มนั้นพุ่งเข้าไปที่อึงเฟยเฉิน แต่มีหรอที่ประมุขแห่งพรรคไป่เหมยจะแพ้เพียงเพราะกระบี่18เล่ม. อึงเฟยเฉินได้กระโดดหลบกระบี่อยู่นาน. ประมาณ ครึ่งชั่วยามเพราะกระบี่ทั้ง18เล่มนั้นไม่ใช่กระบี่ธรรมดาเเละสามารถใช้ผ่ามือควบคุมได้อีกจึงทำให้หาโอกาสที่จะตอบโต้ได้นั้นยากอยู่พอสมควร

เมื่ออึงเฟยเฉินมีโอกาสก็รวบจับกระบี่ทั้งหมดและขว้างกระบี่ด้วยความเเรงกลับไปหาพวก9ฝ่ามือ. แต่พวก9ฝ่ามือก็หลบได้. กระบี่จึงไปถูกผู้พิพากษาและทหารส่วนหนึ่งจนสิ้นใจ. ส่วน9ฝ่ามือพอไม่มีกระบี่ก็เหมือนเสือไร้เคี้ยวเล็บจึงได้แต่หลบปัดป้อง ถึงจะสามารถตอบโต้ได้แต่ก็ยากเพราะชินกับการใช้ฝ่ามือควบคุมกระบี่แถมอึงเฟยเฉินยังมีความเร็วเหมือนทูตผี. พอไม่มีกระบี่เพียงพริบตาเดียว อึงเฟยเฉินก็สามารถสังหารคนทั้ง9จนสิ้นใจอย่างอนาถ พอทหารเห็นสภาพของบุคคลทั้ง9ก็ต่างกลัวและยอมสวามิภักดิ์ต่อประมุขแห่ง พรรคไป่เหมย. จากนั้นอึงเฟยเฉินก็สั่งปลดตรวน และให้เหลียงฟงนำทหารกลับพรรคล่วงหน้าไปก่อน เดี๋ยวตนจะตามกลับไปที่หลัง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***