5

"ชักจะเครื่องร้อนขึ้นมาแล้วสิ!" นัตสึยิ้มเหี้ยมออกมาก่อนที่จะผละออกจากร่างของเลวี่และแฮปปี้

เขาวิ่งตรงไปข้างหน้าก่อนที่จะกระโดดขึ้นกลางอากาศพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าไปสูดใหญ่จนท้องของเขาป่องออกมาวงแหวนเวทปรากฏขึ้นมาเหนือริมฝีปากของเขา

เมื่อรวบรวมจนได้พลังที่เพียงพอแล้วนัตสึก็ปลดปล่อยออกมาโดยไม่รีรอโดยมีเป้าหมายอยู่ที่ร่างแปลกประหลาดตรงหน้า

"มังกระเพลิงคำราม!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เปลวเพลิงคล้ายวังวลโทนาโดพุ่งเข้าใส่เป้าหมายเต็มๆ

"สำเร็จไหม?" แฮปปี้พูดขึ้นอย่างลืมตัว

เลวี่กล่าวออกมาเสียงเครียด "ไม่หรอก..."

นัตสึเองก็รู้สึกได้เช่นกันว่าการโจมตีนี้ไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย เมื่อลงถึงพื้นเเล้วเขาก็รีบหันไปตะโกนไปทางเลวี่ทันที

"แฮปปี้! รีบพาเลวี่ออกไปจากที่นี้เร็วเข้า!"

"แล้วนัตสึล่ะ!" แฮปปี้ถามด้วยใบหน้าที่จวนจะร้องไห้

"อ่า....หลังจากถ่วงเวลาเสร็จเดียวฉันตามไป" เด็กหนุ่มกล่าวออกมาด้วยท่าทางมั่นใจ แต่เลวี่มองออกว่าเขาเพียงแค่ทำไปแบบนั้นเพื่อให้พวกเธอวางใจแต่นั้นเอง

หญิงสาวร่างเล็กหลับตา ผมสีฟ้าสั้นของเธอยุ่งเหยิงไปหมด

"ฝากด้วยนะเลวี่..." นัตสึมองไปที่ดวงตาของเลวี่ เธอมองกลับก่อนที่จะพยักหน้าให้พยายามกลั่นน้ำตาอย่างสุดความสามารถ

"เข้าใจแล้ว!!" แต่ก่อนที่จะไปเธอใช้เวทมนตร์ของเธอทันที

นิ้วของเลวี่ตวัดไปมาบนอากาศ เป็นอักษรรูนโบราณที่แปลความหมายได้ว่า "เพิ่มพลัง"

หลังจากเขียนเสร็จมันก็ลอยเข้าไปประทับที่ตัวของนัตสึ ตัวของเด็กหนุ่มเรื่องเเสงออกมาผ้าพันคอสีขาวที่ดูเหมือนเกล็ดมังกรของเขาปลิวสไหวไปมา

"ความรู้สึกนี้มัน..." นัตสึรู้สึกว่าเวทมนตร์ปราบมังกรของเขาพลังมันเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว

แฮปปี้ไม่รีรออะไรอีกเขากางปีกและดึงหลังเสื้อของเลวี่เพื่อหนีให้ห่างจากสถานที่นี้อย่างรวดเร็ว

"นัตสึ!!! อย่าตายเด็ดขาดนะ!!" น้ำตาไหลนองหน้าของเธอและเกลียดตัวเองที่อ่อนแอขนาดนี้

"อ่า....ไม่ต้องห่วง" นัตสึพึมพัมออกมาเบาๆ "และก็ขอบคุณสำหรับเวทมนตร์ที่เเสนวิเศษนี้"

เขายิ้มออกมาด้วยความมั่นใจอีกครั้งก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าตัวประหลาดเมื่อฝุ่นขวัญจางลงเผยให้เห็นร่างของมันที่ตอนนี้กำลังทำท่าเอาแขนไขว่กัน

ดูเหมือนมันจะกันการป้องกันการโจมตีของเขาได้จริงๆ ด้วย

ทั้งสองยืนจ้องมองเพื่อหาโอกาศลงมือ และดูเหมือนว่าจะเป็นฝ่ายตัวประหลาดที่หมดความอดทนก่อนมันกางกรงเล็บที่แหลมคมออกมาก่อนที่จะกรี้ดร้องและพุ่งเข้าไปหานัตสึ

"กร๊าซซซซซซซซ!!!"

มันยกเเขนขึ้นและฟาดลงมาเกิดเป็นคลื่นลมกรีดเป็นทางยาวห้าทางไปตรงจุดของนัตสึ

"อึก!" นัตสึรีบกระโดดหลบออกไปด้านข้างและอยู่ในสภาพคุกเข่า

"เจ้านี้ตึงมือจริงๆ ตกลงมันเป็นตัวอะไรกันเเน่!"

.....

ทางด้านของพวกเลวี่

ตอนนี้แฮปปี้แทบจะหมดหลอดพลังแล้ว เจ้าตัวหอบหายใจออกมาอย่างหนัก

"พอก่อนเถอะแฮปปี้เธอไม่ไหวแล้วนะ" เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เหมือนกับสับสวิทต์แฮปปี้ที่หิ้วเลวี่อยู่ก็ค่อยๆ ร่อนลงพื้นดินอย่างช้าๆ

เลวี่รีบรับร่างของแฮปปี้เมื่อลงถึงพื้นก่อนที่จะรีบไปหาที่ซ่อนตัวและนั้งพักพร้อมกับรักษาอาการบาดเจ็บจากการโจมตีเสียงนั้น

"เวทมนตร์มันประสานกันได้หลายอย่างแบบนั้นได้ด้วยเหรอ..." เลวี่พึมพัมออกมา ในตอนนี้เธอสงสัยอย่างมากและต้องคิดหาทางออกในเรื่องนี้

เวทมนตร์ทุกอย่างยอมมีจุดอ่อนอยู่หนึ่งถึงสองอย่าง ยิ่งเวทมนตร์ที่ซับซ้อนแบบนั้นเงือนใขในการใช้งานยิ่งยากเข้าไปใหญ่

'แต่รูปร่างแบบนั้น....เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน' เลวี่หลับตาคิดใบหน้าของเธอเคร่งเครียดอย่างมาก

"คิดออกแล้ว! นั้นมันคิเมร่า!" เลวี่อุทานขึ้นมาจนแฮปปี้ที่นอนอยู่แทบสะดุ้ง

"แต่ว่ารูปร่างมันแปลกออกไป..ปกติมันต้องเป็นสิงโต นก งู เหยี่ยว หรืออาจจะต่างหน่อยก็ตรง เสือ หรือ มีม้าเป็นส่วนประกอบ" เลวี่วิเคราะห์

"แต่รูปแบบนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน มันต้องเกิดขึ้นจากใครสักคนแน่นอนไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นมาอย่างธรรมชาติแน่ๆ!"

รู้ร่างผิดแปลกไปแบบนั้นก็บ่งบอกได้คำเดียวแล้วว่ามีคนสร้างมันขึ้นมา แต่จะสร้างมันมาทำไมล่ะ?

.....

กลับมาทางด้านของนัตสึ

ด้วยการเพิ่มพลังที่เลวี่ทำให้ดูเหมือนเขาจะสามารถสร้างบาดแผลให้มันได้แล้ว แต่ก็เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นเทียบไม่ได้กับที่เขาโดนเลยแม้แต่น้อย

"อึก....บ้าจริง" เลือดไหลออกมาจากหัวของเขาตามร่างกายเองก็มีแผลเหวอะหวะ เสื้อผ้าขาดเละเทะจนดูไม่ได้

"กร๊าซ กากากา" มะนร้องออกมาราวกับจะเยาะเย้ยนัตสึ

"หน็อย..."

นัตสึเตรียมใช้เวทมนตร์อีกครั้ง ครั้งนี้เป็นการรวบรวมพลังไปที่หมัดทั้งสองข้าง

"หมัดมังกรเพลิงสยายปีก!"

ฟูม!

เขาดัดแปลงท่าจากที่ต้องเข้าประชิดกลายเป็นปลดปล่อยพลังเวทให้มะนมีความยาวมากขึ้นราวกับปีกของมังกรที่สะบัดลงเพื่อโจมตีจริงๆ

ท่านี้รุนแรงมาก แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำอะไรบ้างอย่างที่ทำให้นัตสึถึงกับอึ้งไป

"สูด!!!!" มันอ้าปากออกกว้างก่อนที่จะสูดเอาเปลวเพลิงของเขาเข้าไป

"ฮ้าาาา!" การโจมตีของนัตาถูกมันกลืนลงท้องไปจนหมด

"ไม่จริงน่า....มันกินไฟของเรา" ตัวของเด็กหนุ่มทรุดลงกับพื้นเพราะพลังเวทในตอนี้ของเขาเองก็แทบจะหมดแล้วเช่นกัน

เมื่อเจ้าคิเมร่าเห็นโอกาศมันก็รวบรวมพลังเวทไว้ที่มือทั้งสองข้างเพื่อเลียนแบบการโจมตีของนัตสึ

เปลวเพลิงรูปร่างปีกขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาทางเขาและทำความเสียหายทันที

"อ้ากกก!" นัตสึกรีดร้องออกมาและได้แต่สงสัยว่าทำไมเปลวเพลิงนี้เขาถึงไม่สามารถกินมันได้เลย

"มัน...อะไรกันเนี้ย" นัตสึฝืนลุดขึ้นมา "อึก!-"

เจ้าคิเมร่าตัวนั้นไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ มันพุ่งเข้ามาก่อนที่จะใช่ช่วงร่างที่เป็นเหมือนขามังกรสะบัดใส่กลางร่างของเขาจนปลิว

"พรวด!-" นัตสึกระอักเลือดออกมาพร้อมกันนั้นร่างของเขาก็กระเด็นไปกระทบกับต้นไม้หลายต้นจนโค่นล้ม

ตู้มม!

"แค่กๆ " นัตสึไอออกมา เวทมนตร์ที่เลวี่เคยร่ายไว้ให้เริ่มอ่อนกำลังลง

ตึก ตึก ตึก

คิเมร่าตัวนั้นค่อยๆเดินเข้ามายืนอยู่เบื้องหน้าของนัตสึ มันมองเขาก่อนที่จะค่อยๆฉีกยิ้มออกมาด้วยความชอบใจก่อนที่จะร้องออกมา

"กร๊าซซซซ! กากากากา!!"

"......" ใบหน้าของนัตสึในตอนนี้มีแต่เลือด เขาบาดเจ็บหนักมาก

'นี้เรา...มาได้แค่นี้งั้นเหรอ?...'

คิเมร่าใช้แขนของมันยกร่างของนัตสึชูขึ้นมากลางอากาศ...พร้อมกันนั้นมันก็ค่อยๆอ้าปากออกกว้างๆ หวังที่จะกลืนกินตัวของเขา

ปากของมันไกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนกำลังจะกัดคอของเขาแล้วแต่ทันใดนั้น!-

"นัตสึ!!" เลวี่ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับแฮปปี้ที่พลังฟื้นเต็มที่

เธอร่ายเวททำให้พื้นดินที่คิเมร่าตัวนั้นยืนอยู่กลายเป็นโคลนจนตัวของมันจมลงพร้อมกันนั้ยรากไม้รอบข้างก็กลายเป็นระยางพร้อมกับพุ่งไปรัดแขนและร่างก่ยส่วนต่างๆ ของมันจนไม่สามารถขยับได้

แฮปปี้ฉวยโอกาศนั้นปล่อยเลวี่ลงกับพื้นก่อนที่จะบินไปฉกนัตสึกลับมา

"...พวก...เธอ....กลับมาทำไม แค่กๆ" นัตสึถามออกมาสภาพของเขาราวกับศพ

"...นัตสึ..." เลวี่กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แฮปปี้นั้นร้องไห้ออกมาแล้ว

"มันแน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ...ก็มาช่วยนายไงตาบ้า ฮึก"

นัตสึยิ้มบางๆ เมื่อได้ยินคำตอบของเลวี่ดวงตาของเขาพลามัวแต่ก็ยังเห็นเงาร่างของเธอจางๆ อยู่

"รอแปปหนึ่งนะฉันจะรีบรักษานายเดียวนี้แหละ!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***