Shinjuku No Gosutosureiya
"ตืด ตืด ตืด"
ตื่นได้แล้วไอ้หลานเวร
เสียงปลุกที่กังวาน
ที่ผสานกับเสียงนาฟิกาปลุกในยามเช้า
"ตื่นแล้วครับหลวงตา"
เสียงงัวเงียของ ริเอจิ ได้ตื่นขึ้น
"เป๊งงง" หลังจากที่สิ้นเสียงริเอจิ
ขันน้ำมนต์ของหลวงตาก็เข้าหน้าแล้ว
"ตาขอโทษนะหลานรัก"
เสียงของชายชราที่ขอโทษขอโพยหลานพลาง ทำแผลพลาง
"ไม่เป็นไรครับผมสบายดี"
เสียงของริเอจิตอบกลับอย่างนุ่มนวล
"วันนี้วันเสาร์ ไม่ใช่กิจผมที่ไปเอ่ม"
"ผัวะ ผัวะ ตับ"
เสียงไม้เรียวของหลวงตาได้ทำให้ริเอจิ
รู้สึกกลัว เปรียบเหมือนกับถือคาตานะอยู่
" ไปละนะครับ" หลานรักรีบถือไม้กวาดไปที่หอระฆังทันที
"มืดจังโว้ยยยยย ตาแก่"
" ชาติไหนแกจะเอาไฟมาวะ"
เสียงบ่นของริเอจิดังลั่นหอระฆัง ถึงเขาจะบ่น
แต่เขาก็ยังเข้าใจอยู่ดี ว่าวัดเรามันยากจน
"เมื่อไหร่จะเป็นชินโต มัวแต่มหายานอยู่นั่นแหละ"
กุกๆๆกักๆๆๆๆ
เสียงจากชั้นวางของได้ส่งเสียงออกมา
ริเอจิทำใจให้สงบแล้วฟัง
"เสียงมาจากตรงนั้นนี่เองออกมาเลยนะเจ้าตัวดี"
เมี้ยวววววววววววว
เจ้าของเสียงได้ปรากฏตัว
สิ่งนั้นคือเจ้าแมวขโมยที่ขโมยจีวรริเอจิไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
" ลงมาเลยนะเจ้าแมวขโมย"
ริเอจิจากความสงสัยกลายเป็นความแค้น
ได้ไล่จับแมวอยู่ในหอระฆังอย่างอุตลุด
"จับได้แล้ว555ชั้นชนะแล้วทีนี้เอาแพนตี้มาซ-"
พื้นที่ริเอจิยืนอยู่ได้ทรุดลงไป
"อ้ากกกกกกกกกกกกกก"
"เมี้ยววววววววววววว"
(ขอโทษด้วยครับ คนเขียนชอบแกงแมว)
" ตุบ ตับ ตุบ"
ริเอจิได้ตื่นขึ้น
"นี่มัน อะไรวะเนี่ย"
เขากวาดสายตามองไปรอบๆ
กลับเจอสิ่งๆนึงที่ทำให้เขาตกใจกลัวตลอดชีวิต
" แสงสีทอง ยามจันทรา
รุ่งอรุณ ไกล้เข้ามา
งามจับตา จงกลัวตาย
แสงจันทรา ผลสุดท้าย
ที่ผ่านมา ท่านย่อมตาย
ย่อมดับหาย ด้วยแสงทอง "
(กลอนโฮคุ อ่านจากบนลงล่างครับ)
ภาพที่เห็นคือสตรีงามที่ร่างกายใส่กิโมโนสีดำสวยงาม แต่มีหางทั้ง18หาง
อยู่รอบตัว
ผมยาวสลวย เปรียบเหมือนกุหลาบงามในนิยาย
" 1,000ปีแล้วสินะที่ข้าอยู่ที่นี่
นี่ มาปลดตรวนให้ข้าทีแล้วข้าจะมอบชีวิตนิรันดร์ให้เจ้า"
สตรีได้เสกพัดออกมาปิดปากเพื่อกลั้นขำสารรูปที่น่าสมเพชของชายที่อยู่ตรงหน้า ที่นั่งสวดมนต์พึมพำๆจนกลายเป็นบทสวดไรไม่รู้
"เร็วเข้าสิ ข้าไม่มีเวลามากนัก"...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments