ตอนที่.1 รอยเลือดปริศนา

——————————————————————————

ต่อจากตอนที่แล้ว

———————————

"มาสเตอร์ นายมาแล้วหรอช้าจังเลยนะ" เจนส์ได้มองไปยังมาสเตอร์ที่กำลังวิ่งมาด้วยความรีบร้อนแถมเค้ายังดูเหมือนว่ามาสเตอร์เค้ากำลังถือของที่หิ้วรุงรังไว้เต็มไปหมด

"คุณเจมส์ครับ ผมขอโทษที่มาช้านะครับ!! คือพอดีว่าผมติดภารกิจนิดหน่อยหน่ะครับ"

มาสเตอร์ก้มหัวขอโทษเจมส์อย่างทุรนทุราย

แต่ดูเหมือนว่าเจมส์จะไม่ได้คิดอะไรมาจึงบอกให้มาสเตอร์นั้งลง แล้วในชั่วพริบตาบรรยากาศที่เมื่อกี้ยังดูปกติแต่ในตอนนี้บรรยากาศมันเงียบขรึมและมีแต่แรงกดดันต่อทั้ง2คน ทำเอาพนังงานถึงกับเหงื่อตกกันเลยทีเดียว

"คุณเจมส์ครับ ผมได้ยินข่าวมาว่าเจอศพหญิงสาวที่ตายอย่างปริศนาแล้วก็มีกุหราบแดงพร้อมกับข้อความงั้นหรอครับ" มาสเตอร์ถามให้น้ำเสียงที่เอาจริงเอาจัง

"ใช่หน่ะสิ มาสเตอร์นายพอที่จะรู้อะไรที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้บ้างหรือป่าว" เจมส์ทำหน้าเคร็งครึม

"ผมเคยได้ยินข่าวที่คล้ายกับคดีนี้อยู่เหมือนกันนะครับคุณเจมส์ นี่ครับ"มาสเตอร์ได้ยื่นกระดาษหนังสือพิมพ์ให้กับเจมส์ เจมส์ได้หยิบหนังสือพิมขึ้นมาอ่าน

———————

ข้อความในหนังสือพิม

————————————

ใน ค.ศ.1910 นายจอนส์ โรเบิร์ต ได้เดินเข้าไปในซอกตึกแล้วได้เจอกับศพหญิงสาวปริศนาแถมข้างๆศพหญิงสาวปริศานายังมีกุหราบสีแดงและมีข้อความซ้อนอยู่ซึ่งในข้อความเขียนไว้ว่า

"ในยามราตรีอันมืดมิด สิดสิ้นเสียงอันไพเราะ

สีเดือดอันเหมือนดอก กุหราบอันงามตา

ในใจชั้นเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง อันน่าประนีดประนอม ชั้นอยาก........"

—————————————————————

ในขณะนั้นก็มีชายปริศนาเดินมาชนแก้มกาแฟที่เค้ากำลังจะดื่มอยู่

"อ่ะ คุณครับขอโทษนะครับ"

ดูเหมือนพนักงานผู้ชายจะเดินมาชนมือเค้านะ

"อา ไม่เป็นไรครับ" เค้ายิ้มให้กับพนักงานชายคนนั้นถึงแม้ในใจเค้าจะโกรธเคืองมากแค่ไหนก็ตาม

แต่ดูเหมือนสิ่งที่ทำให้เค้าโกรธที่สุดคือกาแฟมันหกใส่เสื้อที่เค้ารักมากๆเลย แต่ถึงยังไงเค้าก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน

"อาคุณเจมส์ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับผมมีธุระที่ต้องทำอีกหน่ะครับ" มาสเตอร์ได้หยิบหนังสือไปพร้อมกับเดินออกจากร้านไป

ทำเอาเจมส์ถึงกับทำหน้างงไปสักพักเลย

——————————————————————