ฟังสิ นี้คือ เสียง ของวิญญาณ

ณ งานศพ ของเหยื่อที่ผมฆ่าไป งานถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ ผมที่ปลอมตัว เพื่อเข้างาน ผมกับเจอ ลูกสาวที่กําลังร้องไห้ อยู่ ข้างของพ่อเธอแต่สิ่งที่น่าแปลกยิ่งกว่าก็คือภรรยากับชู้รักของเธอเพราะเธอรู้ว่าเธอจะได้รับมรดก้อนใหญ่ เธอไม่มีแม้แต่น้ำตาไหลออกมาราวกับว่าจะเป็นแค่แขกในงานนี้ที่มาร่วมงานเพราะรู้จักกับเขา เห้ยยยยยย

ผมเดินออกมาจากงานศพยังเงียบๆก่อนที่เด็กสาวคนนั้นที่กำลังร้องไห้อยู่จะมาดึงมือผมก่อนจะพูดว่า

ลุงเป็นเพื่อนของพ่อหรอคะ เด็กถามมาด้วยความสงสัย

มันก็น่าสงสัยจริงๆด้วยล่ะ ผมใส่เสื้อโค้ทสีดำยาวกับสูตรข้างในสีดำและใส่แมสและของหน้าใบจริงๆด้วยแหละผมไม่ตอบไปว่าใช่ ฉันเป็นเพื่อนของพ่อเธอจ่ะ ก่อนที่ผมคิดจากไปผมได้วางยาพิษคุณนายกับชู้รักไว้

หลังจากนั้นไม่เกิน 5 นาทีก็ได้ยินเสียงโวยวาย ก่อนที่ผมจะไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้เดินจากมาอย่างไรเยื่อใย

ผมได้ฆ่าเหยื่อลงไปอีก 2 คน ตำรวจก็ยังไม่รู้ว่าผมมีฆาตกร the comedian เป็นสิที่ตำรวจเรียกผมมาตลอด ให้ตายเถอะผมฆ่าไปประมาณ 14 ไม่สิ 13 หรือ 12 นะผมจำไม่ได้แล้วและก่อนที่ผมกำลังจะออกจากงานเเละผมก็ได้ยินเสียงประหลาดอย่างหนึ่ง ฝากลูกสาวฉันด้วย

ผมได้กลับไปมองตามต้นเสียง แต่สิ่งที่ผมพบก็คือความว่างเปล่า ก่อนที่ผมจะได้เดินกลับไปเพื่อไปเอาตัวลูกสาวของเขา ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมได้ยินนั้นคือสิ่งที่ดีจริงๆหรือเปล่า ผมได้ทำท่าเหมือนจะเดินออกจากงานและสิ่งที่เราได้ยินก็คือเสียงนั้นอีกแล้ว ได้โปรดช่วยลูกสาวฉันด้วยเถอะไม่งั้นยัยบ้านั่นเฆ่าเธอทิ้งแน่

ผมได้กลับไปเพื่อที่จะไปหาเด็กคนนั้น เหมือนกำลังนั่งเศร้าสร้อย ผมได้เดินเข้าไปถามว่า เธอน่ะอยากจะอยู่กับแม่เธอหรือว่าฉัน เด็กคนนั้นหันมามองผมก่อนที่จะยิ้มและตอบกลับมาว่าลุง ผมได้สังเกตเห็นที่แขนเธอมีรอยโซ่ ถึงร่องรอยฟกช้ำที่เต็มตัวของเธอ พ่อเธอก็เสียแล้วแม่ของเธอก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลทั้น ผมได้พาเธอออกมาจากงานแบบเงียบๆก่อนที่ผมไปจุดไฟเผางานนั้นผมก็เห็นเหมือนเงาของเหยื่อที่ผมฆ่าไป กำลังหันมายิ้มและทำท่าทางจะขอบคุณ รู้บ้างไหมว่าฉันนะเป็นคนที่ฆ่านายนะแต่นายกลับไปฉันดูแลลูกสาวนายนะ ไม่พาเธอกลับไปที่ห้อง แล้วช่วยทำแผลให้เธอ

รอยแผลตามตัวเธอนั้นมีรอยมีดรอยฟาดรอยโดนล็อคและล่าม ผมได้ทำแผลให้เธอก่อนที่จะให้เธอเข้านอนบนเตียงผม เเละผมก็ถามว่าเธออายุเท่าไหร่แล้วเธอชื่ออะไร เธอตอบมาว่า

เด็กสาว หนูชื่อ หนูชื่อ

ผม เธอคงไม่มีชื่อสินะ

เด็กสาว ใช่ค่ะหนูไม่มีชื่อ คุณรู้ได้ยังไง

ตัวผม คงไม่สำคัญหรอก

งั้นก็เธอชื่อ ฮานะ นะ

แล้วเธอก็น่าจะอายุ 13 ปี

ผมได้ยิ้มออกมาด้วยความจริงใจหลังจากที่ผมไม่ได้ยิ้มมานานพอหลังจากผมเป็นฆาตกรรอยยิ้มที่ทุกคนเห็นมาตลอดก็คือรอยยิ้มที่ผมเสแสร้งมันออกมา

ผมได้ให้เธอเข้านอนที่ห้องผม ผมได้ปิดประตูที่ห้องผม

แล้วเธอก็บอกว่าช่วยเปิดไฟให้หน่อยได้ไหมเพราะเธอกลัวความมืด ผมหันมายิ้มและได้เดินไปเปิดโคมไฟที่บนหัวเตียงให้เธอ เเละผมก็เดินออกมาจากห้องแล้วไปนอนที่ห้องรับแขก

ผมได้นั่งคิดกับตัวเอง อ้อน่ะใช่นะหลังจากผมฆ่าเสร็จผมก็จะเอาเงินของพวกนั้นมาด้วยจะทำให้ผมนั้นมีเงินและที่อยู่ในตอนนี้ ความคิดของผมที่กำลังคิดกับตัวเองอยู่ผมต้องอยากให้เธอรู้ว่าผมฆาตกรที่กำลังตามจับอยู่ ผมได้คิดแบบนั้นและได้กลุ่มคิดตลอดมาจนผมได้เผลอหลับลงไป ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าฮานะ

ได้มานอนกับผม ผมได้รีบดีดตัวออก จะได้ตกโซฟาไป

เธอมาทำอะไรที่นี่ ไม่ถามเธอด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะบอกว่า หนูฝันร้ายค่ะ ได้โปรดอย่าทำแบบนั้นมันตกใจอีกนะคะ เดินเข้าไปก่อนเด้อเธอหลับก่อนที่ผมจะไปบ้านของเธอ

เพื่อไปฆ่าแม่สารเลวกับพ่อเลี้ยงทำกับเธอ

ติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***