ระหว่างทางไปบ้านตายายฉันไม่รู้หรอกนะว่า ผีโพงทำอะไรกับบ้านพวกเราแต่ก็คงเป็นวิธีของมันปกตินั่นแหละ ที่โยนต้นกล้วยข้ามชายคาบ้าน แล้วคนในบ้านจะมีอันเป็นไป ฉันไม่รู้หรอกแต่พวกเราออกมานอกบ้านกันหมดนี่ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
"เมื่อกี้มีใครเป็นอะไรบ้างมั้ย" แม่ถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยสายตาที่จริงจังจัด แต่แล้วปีบก็พูดขึ้นแบบ กล้าๆกลัวๆ
"ล....เลือด...เลือดติดที่มือ" แม่หันควักมาอย่างไว ทุกสายตามองไปที่ปีบ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าแม่ปีบกลัวเลือด พอนึกเรื่องนี้
"ไม่เป็นไรนะปีบ เดี๋ยวพี่เช็ดให้" มันก็รักน้องเป็นเหมือนกันนี่ ก็อย่างว่าแหละเช้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่รู้ว่าเลือดอะไรแต่คงจะเป็นเลือดของกบเขียดแถวนั้นล่ะมั้ง หลังจากมะลิเช็ดเลือดให้ปีบแล้ว พวกเราก็ต้องเดินทางกันต่อ
"พวกเอ็งนี่นะ บอกแล้วไงอย่าไปสร้างเรือนที่ปลายนา ก็รู้ว่ามันนาเอ็ง แล้วแถวนั้นมิมีบ้านเรือนใกล้ด้วยนะ ข้าคิดถูกรึคิดผิดที่ฝากคำขาวไว้ให้เอ็งดูแลกันนะ" คุณยายดูยกใหญ่เลยแต่ดูเหมือนว่า คุณพ่อหงอยไปเลย ปกติยิ้มอยู่นั่น
"แม่~~~"
"เอาเถอะคำขาวข้าดูแลเอ็งไม่ดีเอง"
"ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าคืนนี้หลานๆ ก็ได้มานอนบ้านตากีบยายแล้วเนาะ กินข้าวมารึยังล่ะเนี่ย"
"คิดถึงกับข้าวฝีมือยายมั้ย"
"คิดถึงกับข้าวฝีมือคุณยายมากเลยจ๊ะ" พวกเราตอบพร้อมกัน คุณตาเก่งมากเลย เบื่องเบนความสนใจคุณยายเร็วด้วย หลังจากนั้นพวกเราก็ต้องทนกินข้าวเย็นอีกมื้อ ก็นะไม่รู้ว่าจะช่วยพ่อยังไงวิธีนี้ดีสุดแล้ว กินข้าวเสร็จพวกเราก็รีบเข้านอนกันเลยแต่...
"เด็กๆ นอนไหนจ๊ะ นอนกับตายายมั้ย" ชิปหายละไง ก็คงต้องทนนอนไปอีกน่ะ
"นอนจ๊ะ" พวกเราตอบอย่างรู้งาน พร้อมกับหันหน้ายิ้มน้ำตาจะไหลไปให้คุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ข้างหลัง เลยเข้านอนกับคุณตาคุณยาย แต่แล้วฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้น เห็นเงาดำๆคล้ายเงาคน ฉันเลยเดินตามไปก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องเดินตามเหมือนกันนะ ฉันตามไปจนอยู่ทางลงบรรใด แต่ฉันไม่ลงไปหรอกนะ น่ากลัวจะตาย
"พี่ชบา ลุกมาทำไม" มะลิเดินตามฉันมา ฉันเลยสะกิดมะลิ
"อย่าเสียงดัง"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 14
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments