ตอนที่ 4 ผีโพง 2

เสียงนกเค้านี่ เอ่อ... หรือนกฮูกนั่นแหละ มะลิกับปีบที่กลัวอยู่แล้วก็กลัวขึ้นไปอีก ฉันจึงพยายามปลอบใจน้อง

"ไม่เป็นไรนะ พวกเราตั้งสติ และรีบตามหาไอ้ช่วงเถอะ" ฉันพูดแบบนั้นทั้งที่ กลัวจนสติแทบแตก

"พี่ชบาเรากลับกันเถอะ บางทีไอ้ช่วงมันอาจจะกลับบ้านไปแล้วนะพี่ ไม่งั้นก็..." มะลิลังเลที่จะพูดแต่ฉันก็รู้ว่ามะลิจะพูดอะไร เลยขัดไปว่า

"งั้นเอ็งสองคนเอานี่ไปแล้วอย่าห่างกันนะ พี่จะไปตามหาไอ้ช่วง" ฉันเอาพระที่หลวงปู่ให้มาติดตัวตั้งแต่เกิด ฝากไว้ที่มะลิ เพราะหวังว่าจะช่วยน้องได้ ฉันเดินไปใกล้ๆ คลอง แต่มะลิก็เดินมาเกี่ยวแขนฉันไว้

"ไปด้วยกันสิ อย่าทิ้งใครไว้ข้างหลัง" น้ำเสียงของมะลิเป็นเสียงแบบกลัวๆ พวกเราสามคนเลยเดินไปใกล้ๆคลอง แต่ก็ได้ยินเสียงพ่อกับแม่ และก็ไอ้ช่วง

"ชบา!!!" พวกเรารีบหันไปมอง แม่ก็วิ่งมากอดเราสามคนไว้

"ทีหลังอย่ามาเล่นแบบนี้อีกนะลูก พวกเราตกใจหมดเลย" แม่กอดพวกเราไว้แน่นก่อนที่จะพากันกลับบ้าน ก็ได้รู้ว่าไอ้ช่วงเล่าให้พ่อกับแม่ฟังหมดเปลือก พวกเราก็โดนพ่อกับแม่ดุยกใหญ่ รวมถึงไอ้ช่วงด้วย

"ทีหน้าทีหลังมีอะไรก็หัดมาปรึกษาพ่อกับแม่บ้าง พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ที่ว่าน่ะเพราะปิดบังกันนี่สิ" คุณแม่เหมือนจะโมโหปนกับความเป็นห่วง

"จ้าแม่จ๋า ครั้งหน้าชบาจะไม่ปกปิดแล้ว"

"ยังจะมีครั้งหน้าอีกหรอ"

"เอาเถอะน่า คำขาวไหนๆ เราก็รู้แล้วว่าเด็กๆ ร้อนใจอะไร เราก็มาช่วยกันแก้ปัญหาเถอะ" แล้วพวกเราก็นั่งฟังคุณพ่อกับคุณแม่ปรึกษากัน และก็ช่วยกันออกความคิดเห็น

ตกดึกพวกเราพากันเข้านอนแต่ มะลิก็ปลุกฉันกับปีบให้ตื่นไปส่งเพราะปวดเบา

"พี่ชบาจ๋า ไปส่งน้องหน่อยนะจ๊ะ" ดูมันพูดเข้าจ๊ะจ๋าเมื่อก่อนไม่เคยใช้ ฉันก็เลยไปส่งมันเพราะมันก็คงกลัวนั่นแหละ บวกกับแม่ปีบที่ยุแยงตะแคงรั่วอยู่นั่น

"ไปเถอะนะจ๊ะพี่ชบาจ๋า พี่มะลิกับน้องไปกันแค่สองคนน่ากลัวจะตาย"

"พี่ไปก็ได้แต่ รีบๆหน่อยนะ มะลิพระที่พี่ให้เก็บไว้ดีๆล่ะ" บอกปีบเสร็จ ก็หันไปเตือนมะลิกลัวมันจะโยนพระทิ้ง

"จ้าพี่ชบา ไปเร็ว" พูดจบมันก็คว้าแขนฉันกับปีบเดินออกบ้าน ไปทำธุระของมัน

"พี่ชบา ปีบ" มันกระซิบกระซาบเบาๆ พร้อมกับเขย่าแขนฉันกับปีบ คราวนี้มันไม่ชี้อะไร ทำตาโตและเรียกเราแบบนี้

"รีบๆทำธุระของเอ็งไป" ฉันพูดในขณะที่ตาก็จ้องมองไปที่มันมือปิดปากมะลิเอาไว้ มะลิรีบทำธุระให้เสร็จไวๆ แต่แล้วมันก็จ้องกลับมา ก็นะสัญชาตญาณเมื่อมีคนมองเราก็จะหันไปมองกลับโดยไม่รู้ตัวและก็เห็นเขามองเราอยู่ ปีบที่ทำอะไรไม่ถูกแล้วก็เลยตะโกนลั่น แต่ฉันไม่ได้ปิดปากปีบนี่สิ

"อร้ายยยยย!!!! แม่มันมาอีกแล้ว" พ่อกับแม่รีบลุกมา แม่รีบพาพวกเราขึ้นบ้าน ส่วนไอ้ช่วงก็อยู่บนบ้านรอ คุณพ่อขึันมาแอบมองหน้ามันและพาลงทางหลังบ้านไปบ้านตายาย คืนนี้พวกเราเลยได้นอนที่นั่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***