ตอนที่ 2 ของเส้น

เมื่อคืนเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก เช้ามาฉันเลยต้องรีบจัดเตรียมของไปทำบุญที่วัดแต่เช้า รีบปลุกทุกคนให้ตื่นเพื่อที่จะไปทำบุญด้วยกัน พอมาถึงวัดแม่ชบาก็บ่นใหญ่เลย

"เห็นมั้ยมะลิไปทักไปชี้อะไรไม่เข้าเรื่อง ซวยพวกเราจะต้องมาทำบุญล้างเคราะห์อีก" ฟังแม่คนนี้พูดเข้า ใช้หูไหนฟังก็ฟังไม่ขึ้นเลย

"โธ่ พี่ชบา พี่มะลิมันขวัญเสียจะแย่อยู่แล้วนะ ยังจะมาเย้ยกันอีก" ฉันละถูกใจกับคำพูดของปีบจริงๆ พูดได้ดีมากถึงเมื่อก่อนจะเอาแต่คอยปกป้องมะลิเข้าข้างมะลิมาตลอดก็เถอะ

"คราวหน้าคราวหลังดูดีๆก่อนนะ" ฉันพยายามจะไม่ดุใครและพูดดีๆกับลูกๆ

หลังจากกลับมาจากวัด เด็กๆ ก็พากันไปเล่นที่บ้านของเศรษฐีเอี่ยมกับคุณนายนงลักษณ์ และทุกคนต้องทำตัวให้ปกติที่สุด เพราะฉันเริ่มสงสัยคนนึงๆเข้ามาแล้วสิ หลังจากนั้นฉันนั่งคราวน์คิดสักพัก ก่อนที่จะไปหาอะไรทำกลบความคิด ก็นึกได้ว่าข้าวเที่ยงของไอ้แช่ม ฉันไม่ได้ห่อให้มันไป เลยรีบเข้าครัวไปทำอาหารให้มัน และรีบไปที่นาเศรษฐีเอี่ยม

"ไอ้แช่ม เอ็งหิวข้าวหรือยัง"

"เหวย เหวย เหวย เอ็งสองคนจะมาพลอดรักกันรึ" ฟังไอ้สินพูดเข้า ข้าละอยากจะด่ามันเหลือเกิน

"ข้าลืมห่อข้าวให้เอ็งเลยเอาข้าวมาให้" ไอ้แช่มรีบเดินมาหาฉัน พร้อมกับหยิบข้าวไป

"กลับบ้านได้แล้ว อย่าอยู่ที่นี่นานเลย" ฉันพอจะรู้แล้วว่ามันหมายความว่ายังไง ก็เลยฟังคำมันและรีบกลับบ้าน

ตกเย็นมาไอ้แช่มกลับมาบ้านมันรีบตรงดิ่งเข้ามาหาฉัน

"เอ็งยังไม่ทำอาหารอีกรึ"

"เอ็งอยากช่วยข้าทำอาหารมิใช่ฤๅ ข้าเตรียมไว้แล้ว" มันเดินมาใกล้กว่าเดิมแล้วกอดฉันไว้ เป็นอะไรเนี่ยหรือมันเป็นอะไรจะตายแล้วหรอ

"ข้ารู้สึกว่าข้าโชคดีมากที่ได้ออกเรือนกับเอ็ง เอ็งอย่าทิ้งข้าไปนะ" โธ่ นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็ยังหวงฉันกับไอ่สิน ฉันละเหนื่อยใจจริงๆเลย

"ได้สิ เราไปทำอาหารเตรียมให้ลูกๆกัน" ฉันเปลี่ยนเรื่องโชคดีที่มันก็คล้อยตามด้วย

"ไปเลย"

-ชบา-

ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วฉันเลยชวนน้องๆกลับบ้าน พวกเราก็เลยสวัสดีลุงเอี่ยมกับน้านงลักษณ์ และขอตัวลาเพื่อนๆ แต่แล้วระหว่างทางกลับบ้าน ช่วงก็นึกอะไรบางอย่างออก

"พี่ชบาเราลองไปทางอ้อมกันมั้ย" ฉันครุ่นคิดสักพักแต่ฉันว่าเปลี่ยนทางก็ดีเหมือนกันบวกกับ มะลิกับปีบเห็นด้วย เลยตัดสินใจไปทางนั้น พอเดินได้สักพักพวกเราก็อยากเล่นกันตามประสาเด็กๆเพราะถ้าเดินไปเฉยๆ มันรู้สึกเบื่อหน่ายมากๆ

"เรามาวิ่งเล่นกันมั้ย" ฉันเห็นด้วยกับมะลิมากก กับแม่ปีบที่เข้าข้างมะลิทุกเรื่องอยู่แล้ว ไอ่ช่วงก็ไม่อยากเล่นแต่มันจะขัดอะไรได้ล่ะ วิ่งเล่นไปสักพักแม่มะลิตัวดีก็ตะโกนบอกว่า

"ใครเอากับข้าวมาทิ้งไว้ตรงนี้ เลอะหมดเลย" ฉันเลยรีบเดินไปหามะลิ ฉันช็อคมากกับภาพที่เห็น มะลิเหยียบของเส้นเข้าอย่างจังแถมยังไปตั้งใจเตะซ้ำอีกรอบอีก ฉันเลยต้องพยายามให้มันหยุด

"มะลิ!!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***