หมดกำลังใจ

"คุณหนู คุณชายเว่ยมารอที่เรือนรับแขกแล้วเจ้าค่ะ " 

"รอไปก่อน" นางเอ่ยนิ่งก่อนให้สาวใช้จัดแต่งทรงผม 

นี่ผ่านมาสองวันที่นางแทบไม่ได้ไปเจอเขา ในใจนั้นขี้เกียจ นางรู้อยู่แล้ว เขาจะมาหาทุกครั้ง เวลาไหนที่หักหน้านาง คงถูกฮููหยินเว่ยบังคับเหมือนทุกครั้งนั้นแหละ  

"คุณหนูให้คุณชายรอนานเช่นนี้จะดีหรือเจ้าค่ะ" 

"จะนานหรือช้าก็ขึ้นกับเจ้า เหมยหลิน"พอได้ยินแบบนั้น สาวใช้จึงรีบมาจัดแต่งทรงผม หากไม่ได้บิดานางก็ว่าอีก ความโมโหร้ายของเขาทำเอามารดานั้นขอหย่า และกลับไปเมืองเกิดแล้ว ตอนนี้มีเพียงนางที่อยู่ข้างๆ ต้องค่อยเอาใจทำตามคำของบิดาเพื่อไม่ให้ต้องทุกข์ใจ เหมือนตอนมารดานางอีก นางไม่อยากให้บิดาต้องร่ำไห้อีกแล้ว กว่าจะกลับมาได้ก็ใช้เวลานานเหลือเกิน การที่ต้องทำตามทุกสิ่งที่บิดาต้องการมันเป็นเช่นเดียวที่จะทำให้ท่านนั้นมีความสุข นางเชื่อแบบนั้นมาตลอด แต่ตอนนี้เล่า

ใช้เวลาไม่นานนางก็มาถึง นางยืนนิ่งจากนั้นจึงเข้าไป ใบหน้าที่เรียบเฉย วินาทีที่เปิดประตูรอยยิ้มกว้างจึงประทับลงบทใบหน้า  

"ท่านพี่ไป๋ลู ขอโทษที่ทำให้รอเจ้าค่ะ"รอยยิ้มบนใบหน้านางเป็นสิ่งที่บอกว่า ไม่โกรธอะไรเขาเลย ไป๋ลูไม่อยากมานักหรอก หากมีคนไปฟ้องว่าเขาทำร้ายจิตใจคู่หมั้น มารดาเขายิ่งบ่นจนหูชา ความที่นางชอบไปตีสนิทกับมารดาเขา แถมของฝากนั้นนี่ มีหรือที่มารดาจะไม่ชอบ  นางเล่นของใส่มารดาเขาเป็นแน่

"ดูถ้าเจ้าจะไม่ได้โกรธข้าสินะ"

"ท่านพี่ข้าจะไปโกรธท่านได้อย่างไร ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ"นางนั่งข้างๆ พร้อมขยับไปใกล้คู่หมั้น 

"งั้นข้าขอตัว" เขาไม่รีรอรีบลุกขึ้น แค่นี้ก็พอแล้ว เขายิ่งรีบๆ แต่ต้องมานั่งรอนาน เสียเวลานัก

"ท่านพี่ไม่อยู่ทานข้าวกับข้าวก่อนหรือเจ้าค่ะ" 

"มีธุระ ข้าไม่ได้ว่างเหมือนเจ้า วันเอาแต่นอนและก็มาหาข้า"

"ก็ข้าคิดถึงท่านนี่เจ้าค่ะ"นางเอ่ยออกไปเช่นเดิมที่เคยทำ ทุกครั้งที่เอ่ยว่าชอบหรือคิดถึง เขาจะเพียงทำหน้าไม่สบอารมณ์แล้วเดินจากไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขากำลังโกรธ 

"อย่าเอาเช่นนี้ต่อหน้าใครอีก โดยเฉพาะ"เขาหยุดพูดก่อนมองใบหน้าคู่หมั้นตนเองที่ใบหน้านั้นเหมือนจะเศร้าลง จึงถอนหายใจ "ช่างเถอะ แต่อย่าเอ่ยเช่นนี้ ข้าไม่ชอบ" 

"เจ้าค่ะ" นางกล่าวเสียงนิ่ง ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ยืนรอให้ไป๋ลูกออกไปสีหน้านั้นกลับมานิ่งเฉย บอกให้เหมยหลินตามไปดู

ก่อนที่นางจะเดินมาที่ห้องตนเอง หญิงสาวเอนตัวลงนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า วันนี้อุตส่าห์ว่านอนเล่นอยู่จวน ในวันที่บิดาไม่อยู่แท้ๆ ต้องมาแต่งหน้าทำผมเช่นนี้อีก 

นางนึกสักครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้น นางนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้มีร้านอาหารเปิดใหม่ พอดีเลย อยากไปลองดูเห็นว่ามีอาหารเลิศจากแดนใต้

"คุณหนู"

"เป็นไงบ้าง"เหมยหลินที่รีบเข้ามา พร้อมสีหน้าที่ดูจะไม่สู้ดี 

"ตอนที่บ่าวตามออกไป เห็นคุณหนูตระกูลหรงที่ยืนรอคุณชายอยู่หน้าจวนเจ้าค่ะ" พอได้ยินแบบนั้นเข่อซิงได้แต่ถอนหายใจ 

"ออกตัวกันขนาดนี้ ไม่ต้องมีข้าเป็นคู่หมั้นแล้วกระมัง" 

"ทำยังไงดีเจ้าค่ะ"

"หากไปแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของ ท่านพี่ไป๋ลูคงไม่ชอบแน่" และนางไม่อยากไปกีดกัน เพราะยิ่งเป็นการทำคะแนนกับอีกฝ่าย ยิ่งท่านพี่ไป๋ลูมีใจด้วย นางนั้นแหละจะถูกกีดดันแทน

"แต่คุณหนูจะปล่อยไปเช่นนี้หรือ"

 "อืม..ข้าเบื่อแล้ว ข้าเหนื่อยที่ตามแล้วด้วย" เข่อซิงที่หมดไฟที่จะทำอะไรแล้ว หากมีทางอื่นให้ตนเองก็ดีน่ะสิ อยากถอนหมั้นกับเขาแล้วให้ทั้งสองนั้นไปรักกันเลยก็ดี นางจะทำเป็นเช็ดน้ำตากอดเข่าเขาแทน แค่คิดก็สนุกแล้ว

"ปวดหัว เหมยหลินเตรียมรถข้าจะไปร้านอาหาร" นางไม่สนใจแล้วว่าคุณชายนั้นจะทำอะไร 

ใช้เวลาไม่นานก็จะถึงร้าอาหารที่นี่มีขนาดใหญ่และกว้าง เป็นจุดศูนย์กลางของเมืองก็ว่าได้ มีทั้งหมดสามชั้น ตื่นตาสำหรับนางมาก อยากรู้เสียจริงว่าใครเป็นเจ้าของ เพราะหากจะว่านั้นกิจการที่เปิดใหม่ส่วนใหญ่จะมีเจ้าของปริศนาทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเป็นใคร นางเคยถามมีแต่บอกว่าเป็นผู้ช่วยของเจ้าของกิจการ และนางเชื่อว่าน่าจะเป็นคนเดียวกัน 

ผู้คนมากมายที่มาถึงส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาวที่มากันเป็นคู่ เข่อซิงนั้นหาได้สนใจ เดินเข้าไปสำรวจ เป็นร้านที่มีที่ฉากกันเป็นห้อง แต่สามารถมองเข้าไปได้ มีคนค่อยรับแขก จนมีสตรีวัยกลางคนเข้ามาแนะนำ บอกว่าร้านนี้ดังสำหรับคู่หนุ่มสาว ชั้นหนึ่งเป็นเพียงจิบชาสั่งอาหาร ชั้นสองมีวิวดีและเพลงบรรเลง การแสดงต่างๆ ส่วนชั้นสามจะเป็นห้องพักสำหรับแขก   พอได้ยินแบบนั้นน่าคำนวณเงินเดือนแล้วที่บิดาให้ รู้สึกว่าเหมาะสำหรับชั้นหนึ่ง นางจึงจองโต๊ะที่นั่งกับสาวใช้ของตน 

"คุณหนูมาถึงทั้งทีทำไมเหลือแค่ชั้นนี้เจ้าค่ะ ข้าได้ยินมาว่าชั้นสองวิวดีมาก"นางไม่เข้าใจกับนิสัยขี้งกของนายตน งกขนาดใหน ขนาดชุดยังคงใช้ชุดซ้ำ เงินเดือนที่ได้ก็ไม่มากไม่น้อย แต่นางกลับประหยัด 

"ข้าแค่อยากทานอาหาร เสียอะไรเยอะเล่า" เข่อซิงถือคติว่า งกกับสิ่งไม่จำเป็น เก็บไว้ใช้ในสิ่งที่ชอบ แม้เงินเดือนที่นางได้จะน้อยนิด แต่นางสามารถ ทำให้ซื้อสิ่งที่ชอบได้ เช่นตำรา และภาพวาดของท่านอาจารย์อย่างไรเล่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***