แปลกๆนะ

เรียนเสร็จแล้ว อยู่ดีก็มีคนมา ผลักเพื่อนของ ฉัน มาย ตะโกนใส่ ว่า มาผลัก กันทำไม คนที่ผลักชื่อ เมย์ เป็นคนไม่ชอบมายมากๆ แต่ชอบ "ฉัน" ฉันงง ฉันเลยรีบไปช่วยมาย แต่เมย์ไม่แคร์ อะไรเลย ตอนกินข้าว ฉันห่อข้าว เพื่อนกิน ที่โรงเรียน แต่พี่สาวฉัน นั่ง กับเพื่อนสนิท พี่สาวดู อารมณ์ดีแปลกๆ แต่ตินกินข้าวเสร็จ พี่สาวกินเสร็จก่อนฉัน ฉันรีบขึ้นมาหาพี่สาว "แต่..." เห็นพี่สาวนอนสลบ อยู่บนห้อง ฉันกับมายร้องเรียก หาคนช่วย มีครูประจำชั้น ม.4/1 ขึ้น มา ครูเลยโทรเรียกรถพยาบาล โรงพยาบาลโทรมาบอกครู ว่า พี่สาวฉัน เป็น แพนิค และซึมเศร้า พอฉันรู้ ฉันรีบ แชทหาแม่ แม่รีบไปโรงพยาบาลที่พี่อยู่ แม่ถามหมอว่า ลูกฉัน เด็กหญิง ณรัญญา วีรภา อยู่ห้องไหน หรอคะ คุณแม่ถามหมอ หมอบอก ชั้น2 ห้อง7 หมอบอก "เดี๋ยวผมพาไปไหมครับ" แม่บอก โอเคค่ะ แม่รีบไปหาพี่ พี่ยังไม่ฟื้นแม่เลย ไปกินอาหารข้างโรงบาล และเอามา ฝากพี่สาวฉันด้วย พี่สาวฉันฟื้น พอดี แม่เลยถามโอเคไหมลูก พี่ไม่ตอบ แต่ แม่ยื่นอาหารให้ และ ตอนเย็น แม่ต้องมารับฉันแล้ว พอแม่มารับฉัน เพื่อนฉันบอก ขอนอนด้วยเพราะแม่อนุญาต มายเตรียมเสื้อผ้ามา แม่ยังไม่มารับฉัน ฉันเลยแชทบอกแม่ แม่บอกโอเค กี่วัน ฉันบอก5วัน4คืน แม่บอกโอเค

พอแม่มารับ แม่เลี้ยงขนมฉัน และ เพื่อน งบ35บาท และเพื่อนฉันบอก อยากไปหาพี่ นีน่า แม่บอกเดี๋ยวพาไป จ่ะ พอมาถึง แม่ไปห้อง ที่พี่นีน่า อยู่ แต่แม่ฉัน"ไม่เห็น"พี่สาวของฉัน แม่หาทั่วโรงพยาบาลแต่ไม่เจอ เลยไปห้องน้ำเพื่อไป ล้างหน้า และเห็น พี่นอนสลบ อยู่ใน"ห้องน้ำ" แม่กับฉันกับเพื่อนฉัน รีบช่วย พี่นีน่า หมอบอก โรงพยาบาลจะปิดแล้ว ต้องออกไป แล้ว แต่แม่ มีแผน จะแอบเข้าโรงบาล และฉันต้องรอข้างนอก กับ เพื่อน พวกเรารอจนถึง 22.00 แล้ว ฉันกับมาย รอมานาน แต่เห็นเงา พี่สาว ยืนบิดคอ แต่พอฉันกระพริบตา เขาก็หายไปแล้ว! ฉันเลยถาม มายว่า "มึงกูเห็นเงาพี่สาวกูยืนบิดคอ" มายบอก "กูก็เจอเหมือนแบบมึง!" พวกเรารีบวิ่ง ไปหาแท็กซี่ แท็กซี่ถาม "ทำไมดูวิ่งมาเหนื่อยๆหรอครับ" พวกเราตอบ ไม่มีอะไรค่ะ... และบอก ที่อยู่ พอเสร็จ แม่โทรหา ฉันเลยรีบวางสาย เพราะกลัวโดนว่า แม่ทักแชทมาบอก โทรหาแม่หน่อยลูก แม่ไม่ทำอะไรหรอก ฉันเลย โทร มีอะไรคะแม่ รีบกลับบ้านนะ แม่ะามหนูไปแล้วหรอ ฉันบอกใช่ และบอกเหมือนเดิม ว่ารีบกลับบ้าน นะแม่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ความสดใส