เทศกาลล่าเเต้มล่ะค่ะ!

อึก นอนไม่หลับเเฮะ รู้สึกไม่ชินกับร่างกายเเบบนี้เลย นี่คงเป็นผลจากการถูกเปลี่ยนเป็นซอมบี้สินะ

ลี่เฟยที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเหตุด้วยร่างกายที่กลายเป็นซอมบี้ ทำให้ความง่วงที่เคยมีอยู่ตอนเป็นมนุษย์ได้หายไป

'งั้นลองใช้ช่วงเวลานี้ออกไปเก็บค่าความดีข้างนอกหน่อยเเล้วกัน ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีมนุษย์เเล้วจะสามารถเก็บค่าความดีได้ไหมนะ'

เธอเดินออกไปจากห้องในยามราตรี ท่ามกลางดวงจันทร์เเละดวงดาวที่ประชันเเสงสว่างกลางท้องฟ้า ลี่เฟยเดินทอดน่องไปเรื่อยๆตามตรอก ผ่านซอมบี้มากมาย

'จริงสิ ถ้าลองฆ่าซอมบี้จะได้คะเเนนความดีไหมนะ เพราะยังไงฉันก็ชอบมนุษย์มากกว่าอยู่ดี'

เธอที่คิดได้ดังนั้นจึงเอาเเท่งเหล็กที่ติดตัวมา เเล้วเดินไปหาซอมบี้ตัวหนึ่งที่ยืนอย่างโดดเดี่ยว

"เอ่อ~ คุณซอมบี้คะ ขอโทษน้า♡"

ลี่เฟยยิ้มเเหยๆ เเล้วง้างเเท่งเหล็กพร้อมกับหวดลงมาอย่างเเรง พร้อมกับหลับตาปี๋เพราะไม่อยากเห็นภาพอันหน้ากลัวตรงหน้า

ซวบ!

เธอลืมตาออกมาข้างหนึ่งดูด้านหน้า ก่อนจะพบซากซอมบี้ที่ถูกผ่าครึ่งโดยที่เธอใช้เเรงไม่ถึงครึ่งนึงหวด

'พลังกายเเค่นี้ทำไมถึงหวดคุณซอมบี้ขาดครึ่งได้ล่ะเนี่ย เเปลกค่ะ!'

ลี่เฟยคิดอย่างเเปลกใจโดยที่ลืมความน่าสะอิดสะเอียนจากการฆ่าซอมบี้ไปอย่างหมดจด

'ติ๊ง เนื่องจากมนุษย์ธรรมดาที่เเข็งเเรงจะมีค่าพลังกายอยู่ที่ 5 เท่านั้น โฮสต์ที่มีพลังมากว่าเกือบ 4 เท่าจึงไม่แปลกที่จะสามารถกำจัดซอมบี้ได้อย่างง่ายดาย'

เสียงสังเคราะห์ที่ดังขึ้นไขความกระจ่างให้กับลี่เฟยได้เป็นอย่างดี

'เอ๊ะ เเล้วค่าความดีล่ะ'

'ติ๊ง ท่านได้รับค่าความดี 0.1'

'ก็ยังดีกว่าไม่ได้รับล่ะนะ เอาล่ะได้เวลาเปิดเทศกาลล่าซอมบี้คุงยามราตรีเเล้วค่า!'

เธอเเสยะยิ้มออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาเหล่าซอมบี้ผู้น่ารักทั้งหลายที่รอให้เธอเก็บค่าความดีอยู่

"ฮิฮิ ค่าความดีจ๋า มาให้คุณเเม่คนนี้เก็บซะดีๆ เพื่อให้มนุษย์ทั้งหลายปลอดภัยมากขึ้น พวกนายต้องยอมเป็นค่าความดีให้ฉันซะเเล้วล่ะ"

ลี่เฟยวิ่งทะยานเข้าไปพร้อมกับใช้เเท่งเหล็กฟาดไม่ยั้งใส่เหล่าซอมบี้ที่อยู่รอบตัว

เเฮร่ เเอ๊ก!

ซวบ! ซวบ!

การหวดหนึ่งครั้งของเธอสามารถสังหารซอมบี้ได้ทันที ตามทางเดินที่เธอเดินผ่านไปต้องมีซอมบี้นอนตายเกลื่อนกลาด

'เเต้มความดี +0.1'

'เเต้มความดี +0.1

'เเต้มความดี +0.1

'เเต้มความดี +0.1

"ท่ามกลางเเสงจันทร์สว่าง ได้มีเทพธิดาร่ายรำท่ามกลางฝูงซอมบี้ กองศพนับไม่ถ้วนได้สร้างเป็นเเท่นเหยียบให้เธอดั่งบูชาเเก่เทพเจ้า"

เธอไม่รู้ตัวเลยว่าการสังหารซอมบี้เริ่มเปลี่ยนเเปลงจิตใจเธอไปอย่างช้าๆ จากซอมบี้ที่เธอไม่กล้าฆ่า ตอนนี้เธอสามารถทำได้อย่างง่ายดายเหมือนกับหายใจ

'ท่านได้รับค่าความดีรวมทั้งหมด 5 เเต้ม'

"หมดเเล้วหรอเนี่ย ฉันฆ่าไปห้าสิบตัวเลยงั้นเหรอ"

ลี่เฟยมองซากซอมบี้ที่กองอยู่อย่างงุนงง เพราะเวลาที่เธอสังหารซอมบี้นั้นเธอเเทบจะไม่รู้ถึงกาลเวลาว่าผ่านไปว่านานเเค่ไหนเลย

"ระบบ ค่าพลังจิตทำอะไรได้บ้าง"

ที่ลี่เฟยถามอย่างนี้เพื่อย้ำความเเน่ใจของตัวเองว่ามันเหมือนกับที่ตัวเองเคยรู้จักในชีวิตก่อนหรือไม่

'โฮสต์สามารถใช้พลังจิตในการยกสิ่งของ ควบคุมจิตใจ ถอดจิต เเละอื่นๆอีกมากมาย ถ้าอย่างง่ายก็คือ มีความสามารถเเบบที่โฮสต์กำลังคิดอยู่'

"เเบบนี้ฉันก็เป็นเหมือนในอนิเมะได้น่ะสิ ที่ยัยโลลิผมเขียวเรียกอุกกาบาตจากนอกโลกได้"

'ระบบ เทค่าความดีไปที่พลังจิตให้หมด'

'ติ๊ง ค่าพลังจิตเพิ่ม 25 เเต้ม'

"หลังจากนี้คงต้องเก็บเอาไว้เพิ่มฟังก์ชั่นให้คุณระบบเเล้วล่ะนะ"

ผ่านไปไม่ถึงวินาที ลี่เฟยรู้สึกว่าสมองของเธอปลอดโปร่งมาก เหมือนสมองของเธอเปิดออกมา การรับรู้ต่างๆของเธอดีขึ้นนับสิบเท่า เธอได้ยินเเม้เเต่เสียงร้องของซอมบี้ที่ห่างออกไปนับร้อยเมตร หรือเสียงเเมลงในระยะสิบเมตร

'ถือว่าคิดถูกสินะที่เลือกเพิ่มค่าพลังจิต'

หลังจากนั้นเธอก็เดินตระเวณหาเหล่าค่าความดีที่เดินเร่ร่อนอยู่ตามท้องถนนเพื่อเพิ่มความสามารถของเธอให้ดียิ่งๆขึ้นไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***