เอ๋~ ฉันนี่นะสวย จะว่าไปก็สวยจริงนะ เเต่ว่าฉันเป็นซอมบี้ไม่ใช่หรอ ทำไมเจ้าเด็กโชตะนี่ไม่กลัว
เลยล่ะ
"นี่ เจ้าหนู ทำไมไม่กลัวพี่ล่ะ พี่สาวเป็นซอมบี้นะ"
ลี่เฟยเอ่ยถามออกมาพร้อมกับเอียงคออย่างน่ารักตามประสาหญิงสาววัยรุ่นที่ไม่ค่อยเจนโลก
'น...น่ารักเกินไปเเล้ว'
หนุ่มน้อยคาร์ลคิดในใจพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสี ด้วยความงดงามขนาดนี้ เเถมยังทำท่าทางน่ารักเเบบนี้อีก ไม่ให้หวั่นไหวสิแปลก
"ฮ่าฮ่า พี่สาวครับ พี่สาวพูดอะไรแปลกๆ ซอมบี้น่ะมันต้องมีรูปร่างน่าเกลียด ร่างกายมีเเผลเหวอะหวะเต็มตัวไปหมดครับ เเต่พี่สาวนี่งดงามขนาดนี้ผมนึกว่าเป็นนางฟ้าลงมาเดินดินนะครับ"
คาร์ลพูดหยอดหญิงสาวด้านหน้าตน ด้วยความที่พึ่งเข้าสู่วัยรุ่น เเละยังเป็นเด็กหนุ่มที่ชอบสาวงามเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว
'เเบบนี้เเย่เเน่ๆค่ะ นึกว่าจะเป็นหนุ่มน้อยเเสนซื่อ ที่ไหนได้เป็นหนุ่มกะล่อน เอาเถอะ สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรูล่ะนะ'
"นะ...นี่ เจ้าหนู คือว่าช่วยพี่สาวหาที่พักพิงสักที่ได้ไหมคะ คือว่าพี่เดินหลงทางมาน่ะ เเหะๆ"
"เอ่อ พี่สาวครับ ผมชื่อคาร์ลครับไม่ใช่เจ้าหนู ส่วนเรื่องที่พักพิงเดี๋ยวผมจะเป็นคนจัดหาให้ครับ ตามผมมาได้เลย"
หลังจากคาร์ลพูดจบก็หันหลังเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ ลี่เฟยที่เห็นดังนั้นจึงเดินตามเข้าไปอย่างระมัดระวัง
"ตรงนี้ครับ บ้านของเเม่ผมซึ่งอยู่ติดกับที่พักของผมเลย เวลาเกิดเหตุฉุกเฉินก็เรียกผมได้เลยนะครับ"
ข้างหน้าของเธอเป็นบ้านไม้ขนาดเล็ก ไม่สิ เรียกว่าบ้านคงจะไม่ถูก คงต้องเรียกว่าเป็นห้องมากกว่า
ด้วยขนาด8×8ตารางเมตร พอเข้าไปด้านในจะมีเเค่เตียงนอนกับโต๊ะที่มีกระจกวางอยู่เเค่นั้น
'อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นจุดเเวะพักได้เเหละค่ะ!'
"งั้นผมขอไปเตรียมตัวเข้านอนก่อนนะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ครับพี่สาว ราตรีสวัสดิ์"
"อื้ม ราตรีส- เดี๋ยวก่อนคาร์ล"
"หืม ครับ มีอะไรหรอครับพี่สาว"
คาร์ลหันหน้ามาถามเธอที่กำลังล้วงเสื้อผ้าตามตัวเพื่อหาอะไรบางอย่าง
"อะนี่ พี่สาวให้คาร์ลนะ ถือว่าเป็นค่าที่พัก"
ลี่เฟยถืออาหารกระป๋องที่เก็บได้ตามทางยื่นให้คาร์ล ยังไงซอมบี้ก็ไม่หิวอยู่เเล้วนี่นะ เเถมจะได้ลองความสามารถของระบบซักหน่อย
"เอ๋ พี่สาวครับ ไม่ต้องก็ได้ ผมให้ที่พักฟรีๆเลยครับ"
หนุ่มน้อยส่ายหน้าไปมาไม่ยอมรับของที่เธอให้ เเต่ด้วยความดื้อดึงของลี่เฟยที่จะทำความดีให้ได้คาร์ลจึงยอมรับของไป
'ติ๊ง ท่านได้รับเเต้มความดี 3 เเต้ม'
'เอ๊ะ สามเเต้มหรอ เอาไปทำอะไรได้บ้างวะคะเนี่ย?'
หลังจากที่คาร์ลเอาอาหารกระป๋องเข้าที่พักไปเเล้ว ฝั่งลี่เฟยก็ได้เข้าไปในห้องของตัวเอง
"ระบบ อธิบายความสามารถของเเต้มความดีที"
'ติ๊ง โฮสต์สามารถใช้เเต้มความดีเเลกเป็นพลังกายภาพหรือพลังจิตได้ โดยที่อัตราการเเลกเปลี่ยนอยู่ที่ เเต้มความดี 1 เเต้ม \= เเต้มพลังกาย หรือ พลังจิต 5 เเต้ม เเละสามารถสะสมให้ครบ 50 เเต้มเพื่อปลดล็อคฟังก์ชั่นถัดไปของระบบได้'
'อืม...ถ้าสันนิษฐานตามความสามารถของฉันตอนนี้ควรเทไปที่พลังกายดีกว่าเเฮะ จะได้เอาตัวรอดได้ในหลากหลายสถานการณ์'
"ระบบ เเลกเเต้มพลังกายทั้งหมดค่ะ"
'ติ๊ง พลังกายเพิ่มขึ้น 15 หน่วย'
"ระบบ เเล้วฉันจะเพิ่มเลเวลยังไง ฉันไม่อยากเป็นเจ้าซอมบี้สุดกากเเบบนี้ต่อไปหรอกนะคะ!"
'ติ๊ง โฮสต์สามารถสะสมเเต้มความดีไปถึงระดับนึงจะสามารถอัปเลเวลได้
แผนผังระดับ
Lv.1 ซอมบี้ไก่อน
Lv.2 ซอมบี้กลายพันธ์ (ต้องการเเต้มสะสม 30 )
Lv.3 ยอดซอมบี้ (ต้องการเเต้มสะสม 100)
Lv.4 ซอมบี้ลอร์ด (ต้องการเเต้มสะสม 500)
Lv.5 ซอมบี้คิง (ต้องการเเต้มสะสม 1,000)
โดยระดับหลังจากนี้จะสามารถเปลี่ยนเผ่าพันธ์หรือสามารถวิวัฒนาการได้'
'นี่มันเเบบฝึกฝนเป็นสุดยอดคนดีอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ! หลังจากนี้เราต้องเป็นซอมบี้ที่เเสนดีให้ได้เลย!'
ลี่เฟยกำมือพร้อมกับปฏิญาณกับตนเองในใจ
"งั้นก่อนจะนอนขอดูเเผงระบบให้ชื่นใจหน่อยละกันค่ะ ระบบ"
-ระบบสุดยอดความดี
โฮสต์: ลี่เฟย
สถานะ: ซอมบี้ไก่อ่อน
พลังกาย: 18
พลังจิต: 1
ค่าความดี: 0 (ความดีสะสม 3)
คำเเนะนำ: เป็นซอมบี้ไก่อ่อนที่พึ่งเริ่มทำความดี
"เห็นคำเเนะนำกี่ทีก็หงุดหงิดทุกที นอนดีกว่า"
หลังจากที่เธอปิดระบบลงก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมปรับตัวกับเช้าวันถัดไปของวันโลกาวินาศ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments