ย้อนเวลาและเส้นทางที่ได้เลือกเดิน

...ณ ห้องประชุมที่บริษัทหยางเฉิง ประธานบริษัทหยางเฉิงได้พูดขึ้นมาว่า"นี่มันอะไรกันเฉิงลู่!!"...

รองประธานบริษัทเฉิงลู่ได้ตอบว่า"จะอะไรได้อีก

ละครับคุณประธาน"แล้วรองประธานเฉิงลู่ก็ได้

เอาเอกสารโอนย้ายตำแหน่งประธานบริษัทให้

ประธานหยางหนิงแล้วประธานก็ได้ตะโกนออก

มาอย่างโมโห"นี่!รองประธานคุณทำเอกสารนี้มา

ได้ยังไงกันเอกสารนี้จะต้องได้รับการยอมรับจาก

คณะกรรมการบริหารทุกคนนี่นา หรือว่า!?"

รองประธานได้พูดขึ้น"อย่างที่คุณคิดนั้นและ

ครับคณะกรรมการบริหารทุกคนที่อยู่ที่นี่

พวกเขาอยู่ฝ่ายผมและเซ็นสัญญายอมรับกัน

หมดทุกคนแล้วครับ คุณอดีตประธานบริษัท"

หยางหนิงได้ถามคณะกรรมการบริหารทุก

คน"ทำไมละครับ!ทุกคนทั้งที่ผมดูแลพวกคุณ

อย่างดี"กรรมการบริหารคนหนึงได้ตอบ

หยางหนิงว่า"ก็ใครบอกให้คุณ ใจดีเกินไป

และถูกหลอกง่ายเองละครับ"ประธานบริษัท

คนใหม่เฉิงลู่ได้เรียกร.ป.ภ.มาลากหยางหนิง

ออกไป พอหยางหนิงกลับถึงบ้านเขาก็ได้เสีย

ทุกๆๆอย่างที่เขามีไปจนหมดหมดตัวอยู่แต่ใน

ห้องและทำได้แต่สาปแช่งพวกนั้นไปวันๆๆ

1เดือนต่อมา

หยางหนิงได้พูดขึ้น"นี่ก็1เดือนแล้วสนะที่เราได้

ถูกชิงตำแหน่งไป แค๊ก แค๊กๆๆๆ อ่าดูท่าอาการ

ป่วยของฉันจะถึงระยะสุดท้ายแล้วสินะ 55555+

นี่ฉันจะต้องตายเพราะโรคเช่นนี้งั้นหรือทำไมกัน

นะทำไมฉันถึงร้องไห้กันละ ถ้าเกิดว่าสวรรค์

เมตตาและให้โอกาสฉันอีกซักครั้งละก็ฉันจะ

ล้างแค้นมันจนมันไม่ตายดีแนไอ้พวกนั้นแต่

สวรรค์คงจะไม่ให้โอกาศคนอย่างฉันหรอก"

หลังจากที่หยางหนิงพูดจบเขาก็ได้สิ้นลมหาย

ใจไป

**ณ** **โรงแรมแห่งหนึ่ง**

"อึก"หยางหนิงได้ลืมตาตื่นขึ้นมาที่ไหนสักที่

"อะไรมันมาทับฉันอยู่เนี่ย หนักนะ"หยางหนิง

ได้เปิดผ้าห่มดูแล้วพบหญิงสาวคนหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่บนตัวเขาแต่เขาคิดว่าคงตาฝาด

แน่ๆๆเขาเลยเปิด-ปิดผ้าห่มไปหลายรอบและ

เขาก็ได้รู้ว่าเขาไม่ได้ตาฝาดไป

หญิงสาวปริศนาที่นอนเปลือยกายอยู่บนตัวเขาได้

ขยี้ตาและพอเธอเห็นหยางหนิงเธอก็ได้ตบหยางหนิงไปสุดแรงจนหยางหนิวตกเตียงและตะโกนว่า

"อ๊า!ไอ้โรคจิต!~!"และเธอก็ได้ไปนั่งอยู่มุมห้องแล้วร้องไห้ใหญ่เลยและบ่นพึมพัมว่า"ชีวิตนี้ฉันแต่งงานไม่ได้แล้ว ตายดีกว่า ไม่อยากอยู่แล้ว"

เธอบ่นพึมพัมแบบนั้นวนไปเรื่อยๆๆ

หยางหนิงได้กล่าวขึ้นว่า"นี่ฉันขอโทษนะฉันจะรับผิดชอบเองเพราะงั้นอย่าฆ่าตัวตายเลยนะ"แล้วหยางหนิงก็ได้ไปปลอบเธอ แต่เธอไม่ได้สนใจคำพูดของหยางหนิงเลยสักนิด แล้วหยาวหนิงก็ได้

อุ้มเธอด้วยท่าเจ้าหญิงขึ้นเตียงแต่เธอก็ดิ้นอย่างสุดความสามารถแล้วพูดขึ้น"นี่!นายไอ้โรคจิตนายจะทำอะไรฉัน"หยางหนิงได้จูบเธอแล้วพูดขึ้น"นี่เธอถ้ายังเรียกฉันว่า"โรคจิต"อีกละก็ฉันจะจูบเธอ

นะและอาจจะทำมากกว่านี้ก็ได้เพราะงั้นก็อย่า

คิดฆ่าตัวตายอีกละและห้ามเรียกฉันว่า"โรคจิต"

อีกด้วย"หยางหนิงได้ถามชื่อผู้หญิงปริศนาที่

เปลือยกายต่อหน้าเขา เธอได้พูดขึ้น"ก่อนจะให้คนอื่นแนะนำตัวนะนายแนะนำตัวมาก่อน"หยางตอบ"ก็ได้ ฉันชื่อหยางหนิง เป็นเด็กกำพร้า อายุ22

โสด"คำอธิบายตัวละครหยางหนิงเป็นเด็กกำพร้าหน้าตาหล่อเหลาแต่ไม่แสดงออก ผิวขาว ผมสีแดง ในตาสีแดงเข้ม เรียนเก่งกีฬาเก่งพูดง่ายๆๆคือเก่งทุกอย่างแต่ไม่แสดงออก จน สูง188 ไม่มีสิ่งที่ชอบ

ผู้หญิงปริศนาได้พูดขึ้น"ฉันซูชิวถัง เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลซูหนึ่งใน8ตระกูลใหญ่ของจีน อายุ20"

คำอธิบายตัวละคร ซูชิวถังคุณหนูใหญ่ตระกูลซู

1ใน8ตระกูลใหญ่ของจีน หน้าตาสวยมากๆๆผมสีทองส่องประกายงดงาม ผิวขาวเหมือนสำลี ในตาสีม่วง ชอบการทำธุรกิจ การเรียนเก่งแสดงออกกีฬาไม่เก่ง

สูง168

หยางหนิงได้ถาม"นี่ชิวถังตอนนี้มันปีอะไร"ซูชิวถังได้ตอบอย่างเสียงดังหรือตะโกนนั้นละ"นี่นายเราไม่ได้สนิทกันอย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ!"หยางหญิงถาม"ไม่เห็นเป็นไรนี่ยังไงเราก็นอนด้วยกันแล้วนะแล้วก็เธอตอบคำถามฉันได้แล้ว"ซูชิวถังได้ตอบ"ปีนี้ปี25XXหยาวกริวได้ทำหน้าตกใจอย่างมากและได้พูดในใจ"นี่เราย้อนเวลากลับมาจริงๆด้วยหรอเนี่ยดีจริงๆ สวรรค์มีตาหามีแววไม่จริงไม่ 555555+"

ซูชิวถังได้ถาม"นี่นายเป็นอะไรทำไมถึงตกใจขนาดนั้น"หยางหนิงได้ตอบ"ไม่มีอะไรหรอก"

หยางหนิงได้พูดขอบคุณสำหรับโอกาศครั้งที่2นี้

ในใจ

-จบตอนที่1-

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***