พี่ชายของฉันกลัวแมลงสาบ

ฉันเดินไปซื้อข้าว ระหว่างที่เดินนั้นฉันเจอข้าวต้ม พอดีว่าตอนที่ฉันออกจากบ้าน ฉันพกเงินมาไม่ดี่บาท ดังนั้นฉันจึงเรียกที่จะซื้อข้าวต้มแทน (5 นาที)

แล้วฉันก็ซื้อชานมไข่มุกระหว่างทางสองแก้ว (7 นาที)

แล้วหลังจากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าพี่ชายของฉันยืนรอฉันอยู่แถบยังจับเวลาอีก!

“วันนี้ได้ข้าวต้มกับชาไข่มุกนะ”

และแล้วฉันก็ต้องหยุดลงเมื่อพบว่าพี่ชายของฉันยืนต้อนรับฉันเข้าบ้านด้วยสายตาที่แบบว่า...

“พี่ชอบหนูหรอคะ”

ใช่แล้ว พี่ชายฉันมองฉันด้วยสายตาที่แบบว่าเหมือนเป็นแฟนกันเลย ถึงฉันจะยังไม่มีความรักก็เถอะ แต่สัญชาตญาณของฉันมันบอกมาแบบนั้น

“12 นาที เกือบสาย”

“จะไปเรียนไหม”

“ไปสิคะ”

“งั้นก็เอาข้าวที่ซื้อมาเข้าบ้านสิ”

หลังจากพี่ชายของฉันพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป ใจของฉันตอนนั้น ฉันจะไม่เข้าบ้าน แต่แล้วฉันก็เข้าบ้านเพราะว่านี่คือบ้านฉันนะ ไม่ใช่บ้านพี่ชาย ฉันจะไม่เข้าได้อย่างไร

หลังจากที่ฉันเข้าบ้านมาแล้วพี่ชายก็เอาจานมาให้ฉันเทข้าวต้มลงในจาน ระหว่างที่ฉันเทข้าวต้มอยู่นั้น พี่ชายของฉันก็ตะโกนขึ้น

“เป็นอะไรคะพี่!”

“แมลงสาบตัวดำ!!”

ฉันรู้สึกอยากจะบ้าตายจริงๆเมื่อฉันคิดว่า พี่ชายของฉันโตขนาดนี้แล้วทำไมถึงกลัวแมลงสาบล่ะ แถบยังบอกว่าเป็นสีดำอีกด้วย พี่ฉันนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ

ฉันเดินเข้าไปจับแมลงสาบแล้วโยนออกไปนอกบ้าน พี่ชายฉันหนิถึงกับจ้องหน้าฉันเลย

“พี่จ้องหนูทำไมคะ”

“น้องไม่กลัวแมลงสาบหรอ!?”

ฉันโตขนาดนี้แบ้ว แมลงสาบเป็นเพียงแค่ขนมที่กินแล้วกลืนเท่านั้น

มัวแต่มองพี่ชายและคิดไปเรื่อยเปื่อยก็ได้เวลากินข้าวแล้ว ฉันนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับกำลังจะตักข้าวเข้าปาก

แต่แล้วฉันก็ต้องหยุด เพราะรู้สึกได้ถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมาที่ฉันทำให้ฉันกินข้าวไม่ลง

“ทำไมใช่ทัพพีกินข้าวล่ะ”

พี่ชายฉันเอง คำว่าทำไมใช่"ทัพพี" ฉันคงจะคิดเรื่องอาการกลัวแมลงสาบของพี่ชายจนเลอะเลือนไป อยู่ๆพี่ชายก็หัวเราะฉัน

“พี่จะหัวเราะทำไมคะ”

“ก็น้องน่ารักดีหนิ”

ทันใดนั้นหน้าของฉันก็แดงขึ้นโดยไม่รู้ตัวเลย อะไรนะ ฉันน่ารักหรอ ตรงไหนที่บอกว่าน่ารัก ฉันอยากจะอ้วกออกมาแต่ฉันทำไม่ได้ เพราะว่าพี่ชายของฉันกำลังกินข้าวอยู่ ถ้าเกิดฉันอ้วกออกมาพี่ชายฉันต้องสำลักข้าวจนไปเรียนไม่ได้เป็นแน่ และแม่คงจะด่าฉันที่ทำร้ายพี่ตัวเอง

ผ่านไปประมาณ 5 นาที ฉันกับพี่ชายกินข้าวเสร็จแล้วและกำลังช่วยกันเก็บจาน

หลังจากที่เก็บจานเสร็จแล้ว ฉันก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน

ระหว่างที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่ อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงบางอยากกำลังเข้ามาที่หน้าประตูห้องที่ฉันกำลังอาบน้ำ นั่นก็คือพี่ชายฉันอีกแล้ว

“หนูอาบน้ำอยู่นะพี่”

“น้องไม่ต้องห่วง พี่แค่จะมาบอกว่า พี่จะไปรออยู่ข้างนอกบ้านนะ”

“คะ”

ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมพี่ชสยกับฉันถึงสนิทกันไดเขนาดนี้ ทั้งที่ฉันกับพี่ชายแทบจะไม่เคยเจอหน้ากันเลยด้วยซ้ำไป

แต่ก็ดีนะ ฉันจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดที่

จะต้องอยู่กับคนที่ไม่คุยอะไรกันเลย

หลังจากนั้นฉันก็อาบน้ำเสร็จ ฉันแต่งตัวและแต่งหน้าพอที่จะดูมีชีวิตชีวา

“ไปกันคะ”

ฉันกับพี่ชายขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน

ทำไมไม่ขึ้นรถตัวเองไปล่ะ นั่นเป็นเพราะว่าฉันกับพี่ชายขับรถไม่เป็นน่ะสิ รถที่อยาูที่บ้านของฉัน เป็นของท่านปู่ที่ทิ้งไว้ให้ฉันขับ หวังว่าสักวันฉันจะได้ใช้ จนตอนนี้ฉันไม่เคยที่จะใช้มันเลย ฉันทำเพียงแค่ทำความสะอาดมันเท่านั้น

ไม่เคยที่จะขับมันเลย

หลังจากผ่านสถานที่ต่างๆในที่มุดฉันก็มาถึงโรงเรียนแล้ว

...|โรงเรียนกุลโซฮันมีเนโซจอน|...

ในตอนนี้ฉันกับพี่ลงจากรถและเดินเข้าไปในโรงเรียน สิ่งแรกที่ทำให้ฉันต้องกระเด็นออกจากตรงนั้นเลย ก็คือ...

ผู้หญิงทุกคนที่อยู่แถวนั้นในโรงเรียนวิ่งเข้ามารุมพี่ชายของฉัน และผลักฉันออกจากตรงนั้นด้วย ไม่นะ สิ่งที่ฉันคิดไว้ในที่สุดก็มาแล้ว...

..."อย่าใกล้ไอดอลที่ทุกคนชอบ"...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***