“ข้ามอบงานอภิเษกให้เจ้าได้ ข้าก็ทำลายมันได้เช่นกัน!”
“…!”
“ไม่เพียงเท่านั้น หากอ๋องเฉินไม่เปลี่ยนความคิดมาอยู่ฝั่งเดียวกับข้า
ข้าก็ไร้ทางเลือกคงต้องกำจัดเขาทิ้งซะ!!”
“…!!”
“ทีนี้… เจ้าเข้าใจหรือยังล่ะ? ลูกรัก”
น้ำเสียงเย็นเยียบสายตาเย็นชาและรอยยิ้มเยือกเย็น
ไหนจะประโยคโหดเหี้ยมไร้หัวใจนั่นอีก มันทำให้โจวซูฮวาสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัว
ว่าบุรุษที่นางรักอาจตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต
ทั่วล้าต่างรู้ดีว่าโจวจางเหว่ยเป็นฮ่องเต้ต่ำช้าเพียงไหน
หากต้องการสิ่งใดแม้ต้องลงมือเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ หรือชาวบ้านตาดำๆ
ที่ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ เขาก็จะทำโดยไม่ตรึกตรองให้เสียเวลาหากมันทำให้จุดประสงค์ที่ตั้งไว้ลุล่วง
“หม่อมฉันจะพยายามเพคะ!!”
โจวซูฮวาไม่มีทางเลือกนอกจากตอบรับคำขอแกมบังคับนั่น
นางรีบเดินหนีไปขึ้นเกี้ยวซึ่งจอดรอรับอยู่หน้าตำหนักโดยไว
เพราะไม่ต้องการจะอยู่ใกล้บิดาชั่วนี่อีกแม้เพียงชั่วครู่เดียวก็ตาม
ขบวนเกี้ยวเจ้าสาวใหญ่โตถูกเคลื่อนขยับออกจากวังหลวง
โดยมีสายตาชั่วร้ายของโจวจางเหว่ยทอดมองจนลับเลือน
ก่อนเดินกลับตำหนักตนด้วยอารมณ์ที่ดี
ทางฝั่งตำหนักหนิงหวางของอ๋องเฉิน
ถูกตกแต่งด้วยผ้าแพรสีแดงสดไปทั่วบริเวณ โคมไฟมงคลประดับประดาตามยอดเสาแต่ละต้นดูสวยงาม
อาหารและสุราชั้นเลิศถูกนำมาวางเสิร์ฟมากมาย
งานแต่งยิ่งใหญ่สมศักดิ์ศรีว่าที่ราชบุตรเขยฮ่องเต้แคว้นฟู่
แขกเหรื่อมากหน้าหลายตามีแต่คนมีตำแหน่งฐานะ มารอร่วมแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลาม
เหล่าธารกำนัลยิ้มแย้มอย่างมีความสุขที่จวนจัดงานรื่นเริงใหญ่โตถึงเพียงนี้
ไม่นานขบวนเจ้าสาวก็มาหยุดอยู่หน้าตำหนักหนิงหวาง
โจวซูฮวาก้าวลงจากเกี้ยวโดยมีอ้ายชิงรอรับอยู่ด้านล่าง มือข้างหนึ่งเกาะท่อนแขนเล็กพยุงกายอีกข้างยกพัดขึ้นปิดบังใบหน้างาม
ที่บัดนี้มีเพียงความวิตกกังวลไร้รอยยิ้มแห่งความสุข
ทั้งๆ
ที่เป็นวันมงคลของตนกับบุรุษที่นางรักแท้ๆ ทว่าโจวซูฮวากลับไร้ความยินดีปรีดาอย่างสิ้นเชิง
เมื่อรับรู้ว่าตนเองเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ผู้เป็นบิดาส่งให้มาเป็นไส้ศึกในจวนอ๋อง
เฉินตงหยางในชุดเจ้าบ่าวดูสง่างามภูมิฐานยืนรอว่าที่เจ้าสาวอยู่ด้านในตำหนัก
ใบหน้าหล่อเหลาไร้รอยยิ้มทว่ากลับดูเปล่งปลั่งมีรัศมีของความอิ่มเอิบใจ
จนเฟยฉีที่ยืนขนาบข้างอดกระเซ้าเย้าแหย่ผู้เป็นนายไม่ได้
“เก็บอาการหน่อยท่านอ๋อง กระหม่อมคิดว่าพระองค์ตั้งใจอภิเษกมากกว่าโดนสถานการณ์บีบบังคับเสียอีก”
เรื่องราวทั้งหมดเฉินตงหยางได้เล่าให้องครักษ์คนสนิทฟังบ้างแล้ว
ถึงจะไม่ลงรายละเอียดมากนักแต่เฟยฉีก็รู้ลึกพอสมควร
รู้กระทั่งแผนการที่จะมีต่อจากนี้
ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีสำหรับโจวซูฮวาเท่าไหร่
มันทำให้เขาสงสารนางเสียด้วยซ้ำ
“หุบปากสุนัขของเจ้าซะ!”
หันไปจิกกัดลูกน้องได้เพียงครู่เดียว
ก็ต้องเตรียมตัวเดินออกมารับว่าที่เจ้าสาวซึ่งกำลังก้าวขาเข้ามาด้านใน
ร่างสูงโปร่งกำยำยื่นมือออกไปด้านหน้า รอรับมือเล็กที่ถูกอ้ายชิงส่งต่อมาให้
ความนุ่มนิ่มของมือบางที่ได้สัมผัสอยู่บนฝ่ามือตน
ทำให้เกิดความรู้สึกวูบไหวภายในใจ
เฉินตงหยางพาโจวซูฮวาเดินเข้ามาหยุดยืนด้านใน
โดยมีราชครูซึ่งโจวจางเหว่ยส่งมาเป็นตัวแทนรอทำพิธีให้
หางตาคมพยายามเหลือบมองใบหน้าว่าที่เจ้าสาวซึ่งยืนนิ่งอยู่ข้างๆ
สุดท้ายก็มองได้ไม่ถนัดเท่าไหร่นัก
แต่เพียงส่วนเล็กน้อยที่ได้เห็นก็ทำให้เฉินตงหยางรับรู้ได้ว่าสตรีข้างกายงดงามมากเพียงไหน
ยามเวลาปกติโจวซูฮวาก็มีโฉมสะคราญอยู่แล้ว ยิ่งเมื่อสวมใส่อาภรณ์เครื่องประดับงานสมรสนางยิ่งสง่างามเกินต้านทาน
ผู้คนในงานต่างพากันมองเหลียวหลัง ตกตะลึงพร้อมเอ่ยปากชมเสียงดังเซ็งแซ่
ยามนี้ต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้
เฉินตงหยางกำลังเกิดความรู้สึกตื่นเต้นมากที่สุดในชีวิต อาจเป็นเพราะมันเป็นพิธีสมรสครั้งแรกของบุรุษอกสามศอก
หรือบางทีอาจเป็นเพราะว่าที่เจ้าสาวงามเกินไปก็เป็นไปได้เหมือนกัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 99
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
manisa
sain
2023-06-11
0