Chapter 4 Real World And Game

เบรฟ(วี)มองดูกลุ่มแมลงที่กำลังบินเข้ามาด้วยความรู้สึกกังวลและตื่นเต้น

รูปร่างของมันดูสมจริงมากจนเขาเกิดกลัวขึ้นมา ไม่คิดว่าแม้แต่สัตว์ประหลาดพวกนี้เองก็ทำออกมาได้สมจริงสุดๆ

การเคลื่อนไหว เสียง และแววตาของพวกมันเขาสามารถสัมพัสได้ถึงการกระหายเลือดที่ปลดปล่อยออกมาจนเบรฟ(วี)ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างช่วยไม่ได้

ผู้เล่นคนอื่น ๆ ต่างก็กระชับอาวุธและวิ่งเข้าใส่ซีคเกอร์อย่างไม่กลัวตายพวกเขาออกกระบวนท่าโจมตีใส่เป็นชุด

ดู ๆ ไปแล้วราวกับหนังในโรงที่เหมือนสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ทำเอาเบรฟ(วี)ที่กำลังยืนงงอยู่ถึงกับเหวอและใจสั่นไปด้วยความผวา เพราะว่าในตอนนี้เขากำลังยื่นอยู่ท่ามกลางสงครามที่ว่านี้นะสิ!

"เราเองก็ต้องเข้าไปลุยบ้าง"

เบรฟขยับร่างกายแต่มันกลับเป็นการเดินแทนทำให้เขาตกใจ ซีคเกอร์ที่เล่งเห็นการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าของเขาก็บินพุ่งเข้ามาชนแต่เขายกดาบขึ้นมากันทันจนตัวของเขากระเด็นไปชนผู้เล่นคนอื่น

การโจมตีนี้ทำให้เลือดของเขาลดลงมาเล็กน้อย

[เบรฟ เลือด: 95/100]

"เฮ้ย! บ้าอะไรเนี้ย!" ผู้เล่นที่โดนเบรฟชนล้มตัวลงในขณะที่กำลังสู้กับซีคเกอร์ตัวอื่นอยู่สถบขึ้นมา

ทว่าก่อนที่จะทันได้ทำอะไรตัวของเขาก็โดนซีคเกอร์ตัวที่กำลังสู้อยู่แทงเข้าที่ท้องทีเผลอ

"อ้ากกก!!" ผู้เล่นคนนั้นจ้องมองมาที่เบรฟด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้นในขณะที่เลือดไหลไม่หยุด

"ไอ้....บ้...า-" ร่างของเขาค่อยๆ สลายหายไปต่อหน้าต่อตาของเบรฟ

เจ้าตัวอึ้งไป การโจมตีเมื่อกี้มันเข้าจุดตายพอดีทำให้แม้จะมีเลือดเต็มหลอดก็ไม่ช่วยอะไร

เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที

แต่ก่อนที่จะเหม่อไปไกลเบรฟก็รีบขยับตัวเพื่อหลบเลี่ยงการพุ่งเข้าชนของซีคเกอร์ตัวที่ชนเข้าไปก่อนหน้านี้

กรามแหลมๆ ของมันหนีบกระทบกันดัง'เป๋ง' 'เป๋ง'

เบรฟ(วี)กลืนน้ำลายลงคอก่อนที่จะกล่าว

"จะบังคับให้วิ่งยังไงดีล่ะเนี้ย?" เป็นคำถามที่ไม่ทีใครจะมาตอบให้

....

"เจ้าเด็กใหม่นั้นอยู่ไหนกันเนี้ย?" แบล็คไนท์กล่าวออกมาด้วยความหงุดหงิดในขณะที่กำลังวิ่งหาตัวของเบรฟ(วี)อยู่

เจ้าตัวตามเข้ามาในภารกิจนี้แต่โชคร้ายที่โดนย้ายมาที่จุดอื่นซึ่งไม่ใช่จุดที่เบรฟ(วี)มาถึง

ในระหว่างที่วิ่งอยู่แบล็คไนท์เองก็ใช้ดาบใหญ่ในมือกวัดแกว่งผ่าร่างของซีคเกอร์ให้กลายเป็นสองท่อนไปด้วยอย่างง่ายดาย

"อย่าเพิ่งตายก็แล้วกัน! ไม่งั้นนายอดเล่นเกมไปอีกสามสิบวันแน่.."

แบล็คไนท์บ่นเบาๆ สายตาหลังหมวกเกราะส่องแสงทำให้ดูน่าเกรงขาม

การตายสำหรับผู้เล่นใหม่นั้นจะทำให้ไม่สามารถเข้าเกมได้สามสิบวันเป็นการลงโทษ เนื่องจากหากตายในเกมนี้ค่าสถานะมันจะลดลงมาจำนวนหนึ่ง

แน่นอนว่าหากเป็นผู้เล่นที่เล่นมานานแล้วการตายครั้งสองครั้งนั้นไม่มีปัญหาเพราะว่าค่าสถานะของพวกเขานั้นมันมีมาก

แต่ของพวกผู้เล่นใหม่นั้นค่าสถานะเริ่มต้นมันจะพอดีกับบทลงโทษที่หากตายมันก็จะลดลงจนหมด และหากไม่มีค่าสถานะตัวละครของพวกเขาก็จะไม่สามารถเล่นได้เป็นเวลาสามสิบวันเป็นการลงโทษนั้นเอง

อีกอย่างภารกิจฉุกเฉินนั้นพวกซีคเกอร์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นมากด้วยหากไม่ระวังจริง ๆ ขนาดผู้เล่นที่เล่นมานานจนค่าสถานะสูงแล้วก็อาจจะตายได้ง่ายๆ เลยด้วยซ้ำ!

.....

ทางด้านของเบรฟ(วี) ด้วยความกลัวและรนรานทำให้เขากดมั่ว ๆ จนสามารถทำให้วิ่งได้ในที่สุด

เขาเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ เพื่อหลบหลีกการโจมตีจากการพุ่งชนของซีคเกอร์

ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีรูปแบบการโจมตีที่ตายตัวเพียงอย่างเดียวจึงทำให้เขายังคงสามารถเอาตัวรอดได้

'ต้องรอจังหวะ.....ตอนนี้ล่ะ!' เบรฟ(วี)คิดในใจและกระโดดหลบไปด้านข้างก่อนที่จะบังคับให้มือตวัดใบดาบไปยังส่วนของเกราะบริเวณปีก

การโจมตีเมื่อกี้ของเขาทำให้มันหล่นลงไปกับพื้นแต่ก็สามารถพื้นตัวขึ้นมาได้ในเวลาไม่นาน

หากสังเกตุดูดี ๆ จะเห็นว่าจะมีหลอดเลือดปรากฏขึ้นมาเหนือหัวของมันพร้อมกับชื่อ

[ซีคเกอร์ (ด้วงคีมเขากว้าง)

เลือด: 98/100 ]

"เอาจริงดิ!? ลดมาเเค่สองขีดเอง!" เบรฟ(วี)ตะโกนออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อเพราะมันต่างจากการโจมตีที่เขาโดนลิบลับเลย!

ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากตอนนั้นเขาไม่ได้ยกดาบขึ้นมากันได้ทันเวลาจะเกิดอะไรขึ้น...

"อึก...มีแต่ต้องลุยเท่านั้นเเล้ว!" เบรฟ(วี)เริ่มฉึกเฮิมความรู้สึกแบบนี้เขาไม่เคยสัมพัสมะนมาก่อน

แต่ทว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไร ออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำความเร่าร้อนที่เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างแบบนี้มันทำให้เขาอยากจะกำจัดเจ้าด้วงคีมตรงหน้าให้ได้เร็ว ๆ!

เบรฟ(วี)ตัดสินใจวิ่งตรงเข้าใส่มันและอาศัยจังหวะที่มันพุ่งเข้ามาจนไกล้จะปะทะสไลด์ตัวไปกับพื้นและจับกันเบลดด้วยสองมือให้ตั้งตรงขึ้น

เขาแทงดาบเข้าใส่ท้องของมันลากยาวไปจนถึงก้น

ชิ้ง!

ตุบ!

"แฮก ๆ ฮู้ว ตัวแรก" เจ้าตัวกล่าวออกมา เมื่อกี้ทำเอาเขาใช้สมาธิเกือบทั้งหมดในการจดจ่อเลย

เขาหันหลังไปมองก็เห็นว่าร่างของมันที่หล่นลงไปกับพื้นค่อย ๆ หายไปกลายเป็นแสงไปในอากาศ

'น่าสนใจดีแฮะ' เขาคิดได้แค่แปปเดียวก็ต้องรีบหลบการโจมตีทีเผลอที่พุ่งเข้ามา

ทำเอาพื้นที่ ๆ เขาเคยอยู่กลายเป็นหลุมบ่อไปจากการพุ่งชนของซีคเกอร์

เขาได้แต่กลืนน้ำลายอย่างหวาดเสียว โดยไม่ให้พักหายใจเบรฟ(วี)ก็ต้องยกกันเบลดในมือขึ้นมากันการโจมตีจากอีกตัวที่พุ่งเข้ามาจนร่างของเขากระเด้นไปไกล้ก่อนที่จะไปกระแทกกับเศษซากปรักหักพังไกล้ๆ

[เบรฟ เลือด 89/100]

"เกือบไปแล้วสิเนี้ย บ้าเอ้ย!" เบรฟ(วี)รีบลุกขึ้นมาก่อนที่จะเปลี่ยนโหมดจากดาบให้กลายเป็นปืนก่อนที่จะสาดกระสุนเข้าใส่พวกซีคเกอร์

เขาเองก็กดมั่ว ๆ ไปแต่ไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนจากดาบเป็นปืนได้

กระสุนพลังงานพลาสม่าพุ่งเข้าไปกระแทกเข้าใส่ลำตัวพวกมัน แต่ก็ทำดาเมจอะไรมากไม่ค่อยได้ทำได้แค่สะกัดเอาไว้เท่านั้นเอง

ในขณะที่เขากำลังยิงอยู่ตรงขอบสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็น พวกชาวดาวที่อาศัยอยู่บนดาวดวงนี้ที่กำลังซ่อนตัวอยู่

เบรฟ(วี)ตกใจกับท่าทางที่พวกเอ็นพีซีแสดงออกมา ใบหน้าที่หวาดกลัว ความกังวลและอารมณ์ด้านลบแผ่ออกมาจากการแสดงท่าทางจนเขารู้สึกได้

"เด็กงั้นเหรอ!?"

"อึก!"

การยิงสะกัดเริ่มไม่ได้ผล เขามองพวกเอ็นพีซีที่กำลังมองมาที่เขาและสลับไปมองพวกซีคเกอร์ที่ค่อย ๆ ไกล้เข้ามาก็ตัดสินใจได้ในทันที

เบรฟ(วี)ออกตัววิ่งออกมาจากตรงที่เขาเคยอยู่เพื่อล่อพวกมันไปอีกทาง

การกระทำของเขาอาจจะดูโง่ที่ช่วยเหลื่อเอ็นพีซีในเกม แต่แล้วมันทำไมล่ะ!? ในเมื่ออีกฝ่ายแสดงท่าทางหวาดกลัวออกมาขนาดนั้นถ้าไม่ช่วยก็แปลกแล้ว!

ความตั้งใจของเบรฟ(วี)แนวแน่แม้ว่าในโลกจริงเขาจะอ่อนแอแค่ไหนแต่ก็จะขอตั้งมั้นยึดเอาแนวทางของเขาเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

ในเมื่อเห็นคนที่ลำบากอยู่ตรงหน้า หากมีกำลังพอเขาจะช่วย!

ไม่ว่าจะในโลกจริงหรือในเกมก็ไม่ต่างกัน

"ย้ากกกก!!"

ปิ้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!

เบรฟ(วี) สาดกระสุนใส่ไปอีกหลายนัดจนยิงไม่ออกเนื่องจากกระสุนหมดต้องรอให้มันชาร์จพลังงานอีกที

"โคตรระทึกเลยโว้ยยยย!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***