Space Star Fantasy Online: ปกป้องโลกด้วยระบบเกม!

Chapter 2 Brave

วีเปิดประตูบ้านเข้าไปก็ตรงเข้าไปในครัว บ้านของเขามันดูโทรมมากแต่ก็สามารถอยู่ได้สองคนสบายไม่อึดอัดและสะอาดสะอ้านไม่เหมือนกับสภาพที่ทรุดโทรมภายนอก

ครอบครัวของเขาตอนนี้เหลือกันเพียงแค่สองคนซึ่งก็คือแม่และเขาไม่มีญาติคนอื่นอีก ส่วนพ่อนั้นเขาได้ยินมาว่าตายไปตั้งแต่ตอนที่เขาเป็นเด็กแล้วเลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก

บ้านของเขาเป็นบ้านสองชั้นผสมไม้กับปูน ข้างล่างจะเป็นครัวและห้องนั้งเล่นมีโต๊ะกินข้าวอยู่บริเวณเดียวกัน ถัดจากห้องครัวไปก็จะเป็นห้องน้ำและห้องอาบน้ำที่อยู่ติดกัน

ส่วนชั้นสองจะเป็นห้องนอนแยกของเขากับแม่และห้องเก็บของอีกหนึ่งห้องถือว่าดีเยี่ยมไปเลย แม้ว่าจะบ้านจะเก่าไปหน่อยก็เถอะ

"ผมกลับมาแล้วครับ" วีทักแม่ของเขาที่กำลังล้างจานอยู่

เธอหันกลับมามองก็ปรากฏเป็นหญิงวัยกลางคนที่มีรอยย่นตามวัยแต่เค้าโคร่งใบหน้าก็สามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่าเมื่อตอนยังสาวๆ เธอน่าจะเป็นสาวงามประจำห้องเรียนแน่ๆ

"อ้าวมาแล้วเหรอลูกขอโทษนะแม่ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูนะ" นภาบอก เธอยิ้มให้กับลูกชายคนนี้ของเธอ

วียิ้มตอบกลับและกะว่าจะเข้าไปช่วยนภาล้างจานแต่เธอก็เอาตัวขว้างเอาไว้ก่อนที่เขาจะไปถึง

"เดียวแม่ล้างเองอีกนิดก็เสร็จแล้ว ลูกกลับมาเหนื่อยๆ ก็ไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะนะ"

วีเห็นสายตาของแม่แล้วก็ได้แต่ยินยอม เธอไม่ให้เขาช่วยแน่ๆ ถ้าทำสายตาแบบนั้น

เด็กหนุ่มได้แต่จำใจขึ้นไปบนชั้นสองเข้าไปในห้องของตัวเองและเอากระเป๋านักเรียนวางใว้บนที่นอน

เขาขว้าเอาผ้าขนหนูพร้อมกับเสื้อผ้าเอาไว้เปลี่ยนก่อนที่จะเดินลงมาข้างล่างอีกครั้งเพื่ออาบน้ำ

เขาวางชุดเอาไว้ในพื้นที่ๆ น้ำกระเซ็นมาไม่ถึงพร้อมกับผ้าขนหนูก่อนที่จะเริ่มถอดชุดนักเรียนออกเผยให้เห็นร่างกายที่เล็กมากกว่ามาตราฐานของประเทศT

ลำตัวของเขาผอมแห้งมากเนื่องจากว่าขาดสารอาหารมาเลี้ยงดู

วีถอดแว่นและวางมันเอาไว้บนเสื้อผ้าไว้เปลี่ยนและเริ่มอาบน้ำทันที ในระหว่างการอาบน้ำเขาก็ร้องเพลงไปด้วยอย่างอดไม่ได้

นภาที่อยู่ข้างนอกแล้วได้ยินก็หัวเราะออกมาเบาๆ ลูกของเธอร้องเพลงเพราะมากเลย แต่นั้นก็เป็นแค่ความคิดไปเองของเธอเพียงเท่านั้นเพราะว่าเสียงร้องของวีนั้นมันแหบและผิดคีย์สุดๆ!

วีออกมาหลังจากที่อาบน้ำเสร็จด้วยชุดใหม่ เขาเอาเสื้อผ้านักเรียนที่ใส่แล้วโยนลงตระกร้าผ้าที่อยู่ข้างๆ ห้องน้ำเพื่อเอาไว้ไปซักทันที

"แหม่ร้องเพลงเก่งเชียวนะลูกคนนี้" นภากล่าวหยอกล้อ

วีกระอักกระอวน เขาลืมตัวไปเลยว่าแม่ของเขายังอยู่ไกล้ๆ การร้องเพลงในห้องน้ำมันเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้เลยจริงๆ

พอเข้าไปแล้วถ้าไม่ได้ร้องก็เหมือนกับจะขาดอะไรไปสักอย่าง

"เอ้านี้จ้ะข้าวเย็น" แม่ของวียื่นจานที่ใส่ข้าวโป้ะด้วยไข่เจียวร้อนๆ มาให้

เด็กหนุ่มรับมาด้วยความขอบคุณก่อนที่จะเอาไปนั้งกินที่โต๊ะกินข้าว แม้ว่าเขาจะกินฟาดฟู้ดกับบอยมาแล้วแต่ก็ยังหิวอยู่ดี

"แม่วันนี้เป็นไงบ้างขายอาหารตามสั่งที่ตลาดได้ไหม?" วีถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้

"ได้กำไรดีอยู่ลูก" นภาตอบ เธอทำงานเป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่งที่ตลาดสดไกล้ๆ บ้าน วันนี้ถือเป็นอีกวันที่ขายดีเลยทีเดียว

ได้ยินแบบนั้นวีก็ยิ้มดีใจ เขากินข้าวเสร็จแล้วก็เอาจานไปล้างก่อนที่จะขึ้นไปบนห้อง

เขาอ่านทบทวนหนังสือในห้องเพื่อย้ำความรู้ที่ได้เรียนมาในวันนี้อีกครั้ง แม้ว่าเขาจะมีความสามารถพิเศษที่พอเห็นอะไรครั้งหนึ่งแล้วจะจำได้ทันที แต่ว่าเขาก็ต้องหมั่นทบทวนมันอยู่เป็นประจำเช่นกันเพื่อให้มันจำฝั่งรากลึกเข้าไปในโค่นสมองไม่ให้ลืมง่ายๆ และนึกขึ้นมาได้ทันทีที่เรียกใช้

วีอ่านหนังสือที่เรียนมาวันนี้จนจบก็อ่านหนังสือเรียนของม.ห้าต่อทันที

การทำแบบนี้จะทำให้เขาเรียนรู้เรื่องมากกว่าเดิมเวลาครูถามหรือพูดอะไรที่ไม่เข้าใจออกมา

ติ๊ดๆ!

เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นมาซึ่งมันส่งเสียงมาจากกระเป๋านักเรียนของเขา

วีสะดุ้งเล็กน้อยและมองไปที่กระเป๋า สงสัยว่ามันเป็นเสียงอะไรกันแน่ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าเขาจะต้องเข้าเกมเพื่อให้บอยสอนการเล่นให้ อีกฝ่ายน่าจะทักมาถามเขาแน่ๆ

เขาจึงรีบอ่านหนังสือให้เสร็จเพื่อที่จะไปเล่นเกมกับบอย

"มาแล้วๆ!" วีนำเครื่องเกมออกมาและเปิดเครื่องก็เห็นถึงข้อความที่บอยส่งมา

[เฮ้วี! ว่างหรือยัง?]

[ถ้าว่างแล้วก็เข้ามาได้เลยนะ เราจะเข้าเกมก่อนหลังจากเข้ามาแล้วก็ทักมาด้วยล่ะ!]

"ดูเหมือนจะเข้าเกมไปก่อนแล้วสินะ....เอาเถอะเดียวเราลองดำน้ำเล่นเองดูก่อนก็แล้วกัน" วีพูดเบาๆ และเข้าเกมทันทีอย่างไม่รอช้า

เนื่องจากว่ามันเป็นเกมออนไลน์จึงต้องใช้อินเตอร์เน็ตซึ่งก็ไม่ต้องห่วงแต่อย่างใดเพราะอินเตอร์เน็ตสมัยนี้ไม่ต้องเสียเงินก็เล่นได้

แต่ก็เล่นได้เฉพาะในพื้นที่ๆ ให้บริการเท่านั้นโชคดีที่บ้านของเขาไกล้พื้นที่ให้บริการพอดีจึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใดหากจะเล่นเน็ต

ฟริ้ง!

[ยินดีต้อนรับเข้าสู้ Space Star Fantasy Online]

เสียงเพลงและข้อความปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอของเขา

หลังจากรอไม่นานหน้าจอหลักมันก็เด้งขึ้นมา มีเมนูให้เลือกอยู่สามอย่างก็คือ load, new game, กับ setting และภาพพื้นหลังที่เป็นกาเเลคซี่อันกว้างใหญ่และยานอวกาศที่ดูน่าเกรงขาม

เนื่องจากว่าเขาเป็นผู้เล่นใหม่จึงต้องเลือก new game อย่างช่วยไม่ได้

เขาได้กรอกแอคเค้าท์ที่สร้างไว้พร้อมกับพาสเวิร์ดตัวเกมมันก็พาเขาไปที่หน้าถัดไปที่เป็นการสร้างตัวละครทันที

"เอ...ดูเหมือนว่าจะให้เราปรับแต่งตัวละตรเอาเองสินะ ว่าแต่จะเริ่มจากตรงไหนดีนะ?" วีครุ่นคิดเนื่องจากว่าการตั้งค่าการปรับแต่งตัวละครมันเยอะมาก

อีกอย่างตัวละครที่กำลังแสดงอยู่ในขณะนี่เองก็ไม่ใช่ภาพตัวละครสามมิติใดๆ แต่เป็นใบหน้าที่สมจริงราวกับมนุษย์จนทำเอาอดแปลกใจไม่ได้

บริษัทไหนกันนะที่สร้างเกมนี้ขึ้นมา จะต้องลงทุนขนาดไหนถึงสามารถทำรายละเอียดได้ขนาดนี้

'บอยเองก็บอกว่าบริษัทที่สร้างเกมนี่ขึ้นมาเองก็เป็นปริศนาสินะ' วีคิดในใจเงียบๆ เเละเริ่มต้นปรับแต่งตัวละครของเขา

เวลาผ่านไปสามสิบนาที

เขาเลือกตัวละครเพศชายที่ปรับใบหน้าให้คล้ายกับหน้าของเขาที่สุดแต่กลับหล่อเหลาและตัวสูง รูปร่างแข็งแรงมีกล้ามเนื้อได้รูป

บอกตรงๆ ว่าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรเลยด้วยซ้ำ เขาเลือกเอาผมสีดำแต่มีสีทองตรงด้านหน้าที่เป็นหน้าม้าทำให้ดูเท่ไม่หยอก

แทบจะแตกต่างกับตัวจริงของเขาเลยด้วยซ้ำ ก็น่แหละน่า...ความฝันเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นอย่างน้อยก็ขอให้ในเกมมันดูเกินจริงสักหน่อยใครจะว่าอะไร

เสื้อผ้าที่ตัวละครสวมใส่เองก็ดูเท่ดีเนื่องจากว่าเป็นผู้เล่นใหม่จึงเลือกได้แค่เสื้อผ้าเท่านั้นสำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์

ลืมบอกไปอีกอย่าง ในเกมนี้มีหลากหลายเผ่าพันธุ์ให้เลือกนอกจากมนุษย์ นั้นจึงทำให้มันมีอิสระมากกว่าเกมอื่นๆ เยอะเลย

[ท่านต้องการเลือกคลาสใด?]

หลังจากที่สร้างตัวละครเสร็จเขาก็ต้องเลือกคลาส มันมีมากมายไม่ต่างจากเผ่าพันธุ์เพราะงั้นเขาจึงใช้ระบบสุ่มเอา มันเป็นระบบสำหรับผู้เล่นที่ไม่รู้ว่าจะเลือกคลาสอะไรดี

ติ่ง!

[ท่านได้รับคลาส 'เบอร์เซิร์กเกอร์' ต้องการติดตั้งเลยหรือไม่?]

ข้อความมันถาม เขาที่สงสัยว่าคลาสนี้มันทำอะไรได้บ้างก็กดคำอธิบายทันที

[คลาสเบอร์เซิร์กเกอร์จะทำให้พลังโจมตีของตัวละครเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หากถูกโจมตีจนเลือดลด หากเลือดไกล้หมดหลอดจนทำการเข้าสู่สถานะบ้าคลั่งทันที]

"เจ๋งเลย! เอาอันนี้แหละ" พอเห็นว่ามันทำให้โจมตีเเรงขึ้นวีก็เลือกมันโดยไม่คิดอะไรทันที

เมื่อทำการเลือกอะไรเสร็จเขาก็กดยืนยันทันทีแต่เพราะเขาลืมเลือกอาวุธมันจึงเด้งกลับมาอีกครั้งที่หน้าอาวุธที่เขาเผลอข้ามไป

คร่าวนี้แหละที่คิดหนัก อาวุธมันมีให้เลือกหลากหลายมากทำให้เขาตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกอะไรดีเพราะมันให้เลือกแค่ชิ้นเดียว

ส่วนหากเขามีระดับที่เพิ่มขึ้นสูงมากกว่านี้เขาจะสามารถปลดล็อค secondary weapon ได้ซึ่งจะทำให้เขาสามารถพกอาวุธได้มากกว่าหนึ่งชิ้น

"เอาอะไรดีนะ?" วีมองดูอาวุธก่อนที่จะไปสะดุดเข้ากับดาบรูปทรงแปลกๆ

พออ่านคำบรรยายและชื่อดูก็ถึงกับบางอ้อ เขาตัดสินใจเลือกเจ้าอาวุธที่เตะตานี้ทันที

[Gun Blade: ระดับ 1 ]

[คำอธิบาย: เป็นอาวุธสองรูปแบบในหนึ่งเดียว สามารถใช้เป็นดาบฟาดฟันและเป็นปืนที่ยิ่งได้ในระยะกลาง]