Chapter 1 SSFO

เด็กหนุ่มใส่แว่นตานั้งอ่านหนังสืออยู่ในห้องเรียนด้วยความเบื่อหน่าย แม้ว่าจะน่าเบื่อสักแค่ไหนแต่ก็ต้องทำไม่งั้นเขาจะไม่สามารถผ่านการสอบที่จะเริ่มขึ้นในเร็วๆ นี้ได้เลย

เขาอาศัยอยู่ในประเทศ T ซึ่งเป็นโซนแถบเอเชียและเรียนอยู่ในโรงเรียนชื่อดังของโซนในเมืองหลวง

เขาล่ะสายตาจากหนังสือและหันไปมองเพื่อนที่กำลังนั้งเล่นเกมอยู่อย่างเมามัน เขาจึงวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ลงและมองดูเพื่อนคนนั้นด้วยความสนใจว่าอะไรมันจะสนุกขนาดนั้น

"เฮ้ บอยเกมนั้นสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ?" วีกล่าวกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัยเขาเห็นเพื่อนเขาเล่นเกมนี้มาตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักกันแล้ว

บอยที่กำลังเล่นเกมอยู่ก็ล่ะความสนใจมาที่วีชั่วคร่าวก่อนที่จะตอบด้วยความตื่นเต้นไม่เสื่อมคลายเมื่อพูดถึงเกมๆ นี้

"สนุกสิ! นี้วีไม่รู้เหรอว่าเกมนี้มันดังมากแค่ไหนคนเขาเล่นกันทั่วโลกเลยนะ"

"เกม SSFO หรือ Space Star Fantasy Online นะทุกคน....." บอยเริ่มฝอยถึงเรื่องเกี่ยวกับเกมๆ นี้ขึ้นมาไม่หยุด

วีที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงไม่คิดว่าเกมที่บอยเล่นอยู่นั้นจะโด่งดังถึงเพียงนี้ เนื่องจากเขาจนมากจึงต้องตั้งใจเรียนเพื่อให้ได้ทุนในการศึกษาการจะหาเวลาไปสนใจอย่างอื่นจึงไม่สามารถทำได้เลยแม้แต่น้อย

อีกอย่างจะให้เอาเงินที่ไหนไปซื้อเครื่องเล่นเกมแสนแพงนั้นมาได้กัน เขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ จึงได้แต่อิจฉาคนอื่นๆ เท่านั้นที่สามารถมีกำลังทรัพย์ในการซื้อได้

ถึงแม้จะอยากได้แต่เขาก็ไม่อยากจะให้มันกระทบถึงแม่ของเขาที่ทำงานหาเงินอยู่คนเดียว แค่คิดว่าแม่ของเขาต้องทำงานหนักแล้วก็ปวดใจขึ้นมาตุบๆ

"อ้าก! ภารกิจล้มเหลวสะงั้น" บอยร้องขึ้นมาเมื่อหันกลับไปเล่นเกมต่อก็เห็นว่าตัวละครของเขาโดนฆ่าตายไปแล้ว ทำให้ภารกิจที่เขากำลังทำอยู่ล้มเหลวไม่เป็นท่า

เมื่อเห็นว่าไปต่อไม่ได้บอยจึงวางเกมพกพาลงกับโต๊ะก่อนที่จะถอนหายใจออกมา ถึงเขาจะชอบเกมนี้มากแต่ถ้าหากเล่นจนไม่แบ่งเวลาทำอย่างอื่นก็แย่กันพอดี

เพราะงั้นเขาจึงเล่นแค่พอประมาณ เวลากลับมาเล้นต่อมันจึงยังทำให้เขาตื่นเต้นอยู่ทุกครั้งเหมือนกับตอนที่เริ่มเล่นใหม่ๆ

"เฮ้อ ไม่อยากทำการบ้านเลยอ่ะ" บอยเอาคางเกยไปกับโต๊ะเรียนของเขา ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นบิดงอด้วยความรำคาญกับการบ้านมหาศาลที่อาจารย์สั่งให้ทำ

ไม่รู้ว่าอาจารย์แค้นอะไรนักเรียนนัก แต่ละวิชานี้เหมือนกับจะไม่ให้พวกเขามีเวลาว่างเลยแม้แต่น้อย

บอยนิ่งไปสักพักก่อนที่เขาจะคิดอะไรดีๆ ออกก็หันไปมองวีที่กลับไปอ่านหนังสือแล้ว

เขาพูดเกริ่นขึ้นมาทันทีเพื่อดึงความสนใจจากเพื่อนซี้ของเขา

"นี้วีเพื่อนรัก นายช่วยทำการบ้านให้เราหน่อยได้ไหม?" บอยส่งสายตาวิ้งๆ เพื่อขอคะแนนสงสารและเห็นใจ

วีมองบอยด้วยความระอาเนื่องจากอีกฝ่ายเองก็เรียนเก่งมากอยู่แล้วแต่กลับขี้เกียจทำการบ้านเฉยๆ แค่นั้นเอง

"ทำไมฉันต้องทำให้นายด้วยเล่า แค่ของฉันเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดแล้ว" เด็กหนุ่มกระดกแว่นแล้วกล่าวออกมาอย่างหน่ายใจ

การบ้านของทั้งสองก็พอๆ กันจะให้มาทำของอีกคนก็ตายกันพอดี น่าแช่งอาจารย์ผู้สอนที่สั่งการบ้านให้โสดไปจนตายจริงๆ เลยเชียว!

บอยยิ้มออกมาราวกับคาดเอาไว้แล้ว เขาเริ่มเสนอของรางวัลหลอกล้อทันที

"แหม่อย่าว่าอย่างนั้นสิ เดียวเราให้เครื่องเกมส์เครื่องหนึ่งไปเลยเอ้า!" บอยพนมมือและขอร้อง "น่า น่า น้าาา!~"

วีเริ่มสนใจทันทีเขาเองก็อยากเล่นเกมนั้นเช่นกันเพราะเห็นบอยเล่นบ่อยมากดูท่าทางแล้วสนุกสนานน่าดูเชียว

เขาเริ่มคิดทันทีว่าจะเอายังไงแต่บอยก็พูดขัดขึ้นมาก่อนเพื่อดักทางปฏิเสธของเขา

"เออจริงด้วย! SSFO (Space Star Fantasy Online) มันทำเงินได้ด้วยนะวี" บอยบอกเพราะเขาเข้าใจดีว่าสถานะทางการเงินของเพื่อนเป็นยังไง เขาอยากจะช่วยแต่ไม่อยากจะให้เงินไปเฉยๆ

หากทำแบบนั้นมันก็เหมือนกับการทำให้เพื่อนของเขาเป็นขอทานนะสิ เพราะงั้นเขาจะให้เครื่องมือทำเงินง่ายๆ ให้เพื่อนไปหาเงินแทน!

วีตาโตและเริ่มถามด้วยความสนใจที่เพิ่มขึ้นมาเป็นเท่าตัว

"มันทำยังไง!?"

บอยยิ้มขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าเพื่อนของตนเองติดกับแล้ว เขาจึงรีบบอกกลัวจะเสียโอกาศดีๆ แบบนี้ไป

"ก็ถ้าวีสามารถหาไอเท็ม อุปกรณ์หรือของหายากในเกมแล้วไปเสนอขายในเว็บไซน์ที่เขารับซื้อกันได้ วีก็สามารถรับเงินได้ง่ายๆเลยนะ"

"อีกอย่างถ้าของหายากมากเท่าไหร่วีก็สามารถทำเงินได้มากตามด้วย! เป็นไงน่าสนใจใช่ไหมล่า~" บอยยิ้มออกมาอย่างหล่อเหลาแต่ทำไมไม่รู้วีถึงรูเสึกเหมือนกำลังถูกล่อลวง

"......" วีคิดหนักทันที มันมีวิธีทำเงินได้ง่ายขนาดนั้นอยู่ด้วยเหรอเนี้ย?

บอยรอคำตอบอย่างใจจดใจจอ เขาคาดหวังกับคำตอบของวีมาก ถ้าหากวีตอบรับเขาก็จะสบาย! แค่กๆ ไม่ใช่สิ เขาก็จะสามารถเล่นเกมกับเพื่อนของเขาได้แล้ว!

อีกอย่างก็สามารถช่วยเพื่อนของเขาทางอ้อมได้อีกด้วยถือว่าวินวินทั้งสองฝ่าย แถมยังช่วยวีหาเงินได้อีกด้วย! ยิงปืนนัดเดียสได้นกทั้งฝูง!

"เฮ้อ....เอาสิฉันตกลงก็ได้" วีถอนหายใจออกมาและตกลงไปในที่สุดเนื่องจากเรื่องที่บอยบอกมันเย้ายวนใจเสียเหลือเกิน

หากสามารถทำเงินได้จริงเขาจะได้ไม่รบกวนแม่ของเขาในเรื่องเงินอีก สถานะทางการเงินของครอบครัวเขาก็จะมั้นคงขึ้นมากด้วย

"เยี่ยมเลย!" บอยดีใจมากก่อนที่จะเอากล่องเครื่องเกมพกพาเครื่องใหม่ออกมาแล้วยื่นให้กับวี

เด็กหนุ่มตกใจจนแว่นเกือบหลุด นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าเพื่อนคนนี้จะเตรียมการไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

เฮ้อ...เขาตกหลุมพลางของเจ้าหมอนี้ไปเต็มๆ เลย

วียื่นมือไปรับของแล้วเก็บเข้ากระเป๋า เนื่องจากว่าเวลาพักไกล้หมดแล้วจะให้แกะออกมาลองก็คงไม่เหมาะเอาไว้หลังเลิกเรียนก็ยังไม่สาย

ในเวลาต่อมาหลังเลิกเรียน

บอยพาวีไปที่ร้านอาหารฟาดฟู้ดแห่งหนึ่งเพื่อสอนเขาเกี่ยวกับเครื่องเล่นเกมเนื่องจากว่าเขาเล่นมันไม่เป็น ก็คนมันไม่เคยจับมาก่อนให้ทำไงได้เล่า

"เอออย่างนั้นแหละ ใช่แล้ว" บอยชี้และบอกว่าอะไรเป็นอะไรในขณะที่วีกำลังงุ้นง้านอยู่กับการใช้งาน

"ควบคุมง่ายดีนะ" วีบอกด้วยความทึ้ง เจ้าเครื่องเกมเครื่องนี้นอกจากจะเล่นเกมได้แล้วมันยังสามารถกลายเป็นเครื่องคอมพกพาได้ด้วย

เครื่องเกมพกพานี้มีขนาดที่พอดีมือ เวลาเล่นเกมแล้วรู้สึกไม่หนักเลยแม้แต่น้อยแถมอีกอย่างที่สุดยอดเลยก็คือโหมด คอมพิวเตอร์โฮโลแกรม มันทำให้เขาค้นหาข้อมูลและเรียนรู้ถึงสิ่งต่างๆ ได้มากกว่าการอ่านหนังสือเสียอีก!

เครื่องเกมนี้มีชื่อว่า PSP G (PlayStation Portable Galaxy)

เป็นเครื่องเกมจากค่ายชื่อดังของโลกที่ผลิตออกมาแล้วหลายรุ่น เขาเคยเห็นผ่านๆ ตาจากทีวีอยู่เหมือนกันว่ามันแพงมาก

ประมาณสัก 100,000 G เห็นจะได้ (ค่าเงิน 1 G เท่ากับ 1 บาท)

มิน่า! เขาถึงเห็นคนรุ่นเดียวกันหลายคนพกไปไหนมาไหนบ่อยมากเลย แถบจะไม่แตะต้องมือถือกันเลยทีเดียวก็เพราะว่ามันไฮเทคมากนี้เอง!

บอยช่วยเขาสร้างแอคเค้าท์และโหลดเกมที่บอยมักจะเล่นบ่อยๆ มาให้ด้วยซึ่งก็คือ SSFO ที่เป็นชื่อย่อหรือ Space Star Fantasy Online ที่เป็นชื่อเต็มๆ

มันเป็นเกมแห่งยุคของปี 2030 ที่ฮิตที่สุดแล้วจากที่เขาลองค้นหาข้อมูลมาเมื่อกี้ คนทั่วทั้งโลกไม่ว่าจะเด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ต่างก็เล่นกันทั้งนั้น!

มันถึงขั้นที่ว่ามีการจัดแข่งขันครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นมาอีกด้วยทำให้ได้รับความนิยมมากมายเลยทีเดียว

หลังจากที่สร้างแอคเค้าท์และโหลดเกมเสร็จแล้ว บอยก็เลี้ยงอาหารเขาทันที

แม้จะเกรงใจแต่เจ้าหนุ่มหล่อคนนี้ก็บังคับให้เขารับไว้จนได้

เขาซึ้งใจมากจริงๆ ที่มีเพื่อนแบบนี้แม้อีกฝ่ายจะรวยมากแต่ก็ไม่ถือตัวเลยสักนิดเดียว

"งั้นอย่าลืมข้อตกลงของพวกเราล่ะ" บอยที่กำลังเคี้ยวแฮมเบอเกอร์อยู่พูดออกมา

"เข้าใจแล้วเดียวฉันจัดการส่วนของนายเอง" วีพยักหน้า ในเมื่อได้รับค่าตอบแทนมาแล้วเขาก็จะต้องทำมัน

หลังจากทานเสร็จพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน บอยบอกเขาว่าจะออนคืนนี้เเละจะสอนเกี่ยวกับการเล่นให้กับเขา เพราะงั้นเขาจะต้องออนด้วยเช่นกัน

ในระหว่างที่เดินกลับวีก็มองดูเครื่องเกมที่บอยให้มา เขายิ้มเล็กน้อยและเร่งฝีเท้าเพื่อให้ถึงบ้านไวๆ

เขาอยากลองเล่นมันจะแย่แล้ว!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***