ความบริสุทธิ์ที่แปลกประหลาด

: ความบริสุทธิ์ที่แปลกประหลาด

ในเที่ยงคืนของอีกวันหลังจากเสร็จภารกิจ ฮาเดสได้ไปแวะเวียนตรวจดู ณ ที่หมู่บ้านแห่งนึงในชนบท

งานเลี้ยงฉลองในหมู่บ้านที่สุดจะคลึกคลื้นเฮฮามีความสุขแต่กลับรับรู้ถึงสิ่งที่ไม่ดี กลิ่นไม่พึงประสงตลบอบอวนไปทั่วงานจนฮาเดสรับรู้ได้ถึงหมอกดำที่ลอยโขมงทั่วหมู่บ้านก่อนจะ....

กลิ่นมะลิอ่อนๆลอยโชยมาแต่ไกลจนถึงกับต้องเดินตามไปสูดดมจนได้เจอกับ...

ร่างน้อยๆที่กำลังร่ายรำนั้น...ผิวขาวดั่งหิมะ ผมสีน้ำตาลเมื่อกระทบกับแสงไฟสีเหลืองจนทำให้เรืองแสงยิ่งเพิ่มเสนห์ ตาสีขาวดั่งดอกมะลิ ความอ่อนช้อยและพลิ้วไหวทำให้ใครต่อใครก็ละสายตาจากเธอไม่ได้แม้แต่ฮาเดสก็ถึงกับมองไม่หยุดเหมือนติดอยู่ในภวัง...

เสียงดนตรีผสานกันอย่างลงตัวและร่างๆน้อยๆที่ร่ายรำอยู่บนเวที ความสวยงามอ่อนช้อยและความบริสุทธิ์ที่หลั่งออกมาจากตัวหญิงสาวจนทำให้ฮาเดสรู้สึกตะหงิดๆเล็กน้อย

"ในหมอกดำที่หนามืด แต่กลับมีดอกมะลิที่ปริบานอย่าสวยงาม น่าแปลกที่กลิ่นความบริสุทธิ์ไม่เลือนจาง....สวนทางกับกลิ่นรอบข้างโดยสิ้นเชิง" ฮาเดสได้เอ่ยออกมาด้วยความสงสัยพร้อมกับสูดดมกลิ่นมะลิเข้าไปเต็มปอด

ในขณะที่ร่ายรำทำให้ฮาเดสจ้องมองหญิงสาวพร้อมกับสูดดมกลิ่นบริสุทธิ์ที่ไม่เคยสูดดมมากว่าร้อยปีอย่างหยุดไม่ได้จนงานเลี้ยงจบ หมอกสีดำยังคงไม่หายไปทำให้ฮาเดสเริ่มรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังมาถึงสาวน้อย เมื่องานเลี้ยงจบก็เหลือแค่สาวน้อยที่เก็บข้าวของและอาหารที่เหลือในงานเพื่อนำไปให้คนที่บ้าน ในขณะที่ก้มเก็บเงาดำจากด้านหลังได้ปรากฎหลังจากนั้น...

เงาดำได้ฉุดหญิงสาวเข้าไปในเงามืดชั่วพริบตาเดียว

"กรี๊ด!! " หญิงสาวได้กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะดิ้นรนเพื่อหลุดออกมาจากกำมือที่รัดแขนไว้จนไปไหนไม่ได้

"ร้องครวญครางไปก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก เธอเป็นของพวกเราแล้ว" ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าพูดจบพร้อมกับยิ้มออกมาจนทำให้ร่างน้อยๆยืนสั่นพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งออกมาด้วยความหวาดกลัว

"ไม่!! ไม่เอา! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!! อย่าทำอะไรฉันนะ!!"

ร่างน้อยๆสะบัดจนหลุดก่อนจะไปชนกับใครบางคนเข้า...

"ตุ๊บ!!"

เมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็ได้เจอกับร่างอันขาวโพลน ตาสีแดงก่ำ ชายชกรรจ์ที่ตามมาได้หยุดชะงักเมื่อได้สบตากับร่างอันขาวโพลนที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะวิ่งหนีเตลิดไป

"เธอไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย?" ร่างอันขาวโพลนถาม

ร่างน้อยๆไม่ตอบและยังคงสั่นระริกไม่หยุดพร้อมกับกอดร่างอันขาวโพลนไว้แน่น

"เธอปลอดภัยแล้ว คนพวกนั้นหนีไปแล้วล่ะ หมดหน้าที่ของฉันแล้ว ขอให้เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยละกัน"

ก่อนที่ร่างอันขาวโพลนจะแกะอ้อมแขนของหญิงสาวออกพร้อมกับหันหลังเตรียมจะเดินไปให้ลับสายตาแล้วค่อยวาร์ปหายไป

"อย่านะคะ!!"

หญิงสาวได้ดึงแขนเสื้อไว้ ร่างน้อยๆขาอ่อนล้มลงพร้อมกับพูดว่า

"ปะ...ไปส่ง..ดะ..ได้ไหมคะ...ฉันกลัวมาก...คุณอย่าไปไหนนะคะอย่าพึ่งไป" พูดจบก็ได้ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

ฮาเดสยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะอุ้มร่างน้อยๆขึ้นมาแล้ววาปไปส่งภายในพริบตาพร้อมกับลบความทรงจำของหญิงสาว