โน้ต

น้ำตาลได้แต่อึ้งกับคำพูดของดาเนียลจนทำอะไรไม่ถูกเขายอมรับโทษทั้งที่เขาไม่ได้ทำ ทั้งเข้าหาน้ำตาลด้วยการแกล้งเพราะไม่รู้ว่าจะเขาหายังไง

ดาเนียลนายนี่ไม่ใช่อย่างที่คิดไว้เลยนี่

“ทำไมต้องรับผิดไปกันเล่าตาบ้า"

“ผมไม่รู้สิครับ" นี่ก็เย็นแล้วฉันเลยขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วพูดทิ้งท้ายไว้ว่า

“มีอะไรก็ทักมาบอกกันบ้างล่ะเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ"ฉันยิ้มให้แล้วโบกมือลาเขาเองก็โบกมือลาฉันเหมือนกัน

“ครับไว้จะทักไปครับ"

.......

“หืมตื่นมาทำขนมแต่เช้าจะเอาไปให้ใครล่ะหึ"

“เปล่านะแม่ก็กินเองนี่แหละ"

บริษัทJ&T

“ไงน้ำตาล"เสียงทักทายจากพี่กันต์ที่พึ่งออกมาจากห้องของหัวหน้าทีม

“อ่าวมาทำอะไรหรอคะเนี่ย"ฉันเอ่ยถาม พี่เขาบอกว่าเอางานที่ฝ่ายขายมาให้เจสดูว่าจะใช้งบประมาณเพิ่มมั้ยจากยอดเท่านี้

“แล้วหอบอะไรมาขนาดนั้นล่ะ"

“อ่อพอดีเมื่อเช้าตาลอบคุกกี้เนยน่ะค่ะพี่เอาไว้ทานสิคะ" เขาดูลังเลที่จะรับไม่แน่ว่ากลัวว่าฉันทำไม่อร่อยไม่ก็เกรงใจฉันเลยบอกว่าทำมาเยอะพี่รับไว้เถอะ

“อือขอบคุณนะจะทานอย่างดีเลย"ยิ้ม..ยิ้มอีกแล้ว

ฮึก...รีบไปได้แล้วหึ้ย

“อ่าวไงยูโร"

“อ่าวพี่จะไปไหนน่ะ" น้ำตาลเลยบอกไปว่าจะไปหาเจสนิดหน่อยอ้างว่ามีเรื่องต้องคุยจริงๆจะเอาคุกกี้เนยไปให้

“คุกกี้เนยของนายอยู่ตรงโต๊ะทำงานนะ"

...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาก็เห็นเขาหลับคาโต๊ะทำงานดูท่าจะเหนื่อยจากงานเอามากๆเลยฉันเองไม่อยากจะปลุกเขาเลยวางคุกกี้ไว้ให้บนโต๊ะ พร้อมเขียนโน้ตว่า อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ

หลับในเวลางานนี่ไม่สมกับเป็นคุณเลย✌️

จากน้ำตาล...

.......

นี่หลับไปนานหรือเปล่า..คุกกี้เนย?ของใคร

เจสที่สลึมสลือตื่นก็อ่านโน้ตที่ถูกทิ้งไว้กับคุกกี้แล้วแอบอมยิ้มออกมา พร้อมถอนหายใจเอื้อมๆที่น้ำตาลเขียนโน้ตแปลกๆไว้ ถึงจะเรียกร้องอะไรไปก็เปล่าประโยชน์จริงๆสู้ให้ปัจจุบันสำคัญกว่าอดีตที่ผ่านมาคงจะดีกว่าหรือเปล่า เธอนี่มันตัวอันตรายจริงยัยเปิ่นเอ้ย ทำไมเราถึงรู้จักกันเร็วกว่านี้ไม่ได้นะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ปรับความเข้าใจ

บทต่อไป

คิดอะไรกัน

