ปรับความเข้าใจ

[ขอบคุณมากนะครับทางบริษัทเรายินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับพวกคุณทั้งคู่นี่เก่งจังเลยนะครับเหมาะสมกันมากเลยครับ]

“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดครับ"

“ใช่ค่ะเราไม่ใช่แบบนั้นนะคะ"

[โอ้ผมขอโทษที่เข้าใจผิดนะครับ งั้นผมขอตัวนะครับ]

.......

“โดนเข้าใจผิดซะแล้วสิเรา ว่าแต่วันนี้จะไปไหนดีนะ"

“เอ๊ะ..ข..ขอโทษค่ะพอดีฉันไม่มองทางเอง"

“ไม่เป็นไรครับคุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ"

เดี๋ยวสิเสียงทำไมคุ้นๆล่ะ ฉันเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบว่าเป็นดาเนียลทำให้ทั้งฉันและเขาถึงกับช็อกกันไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะทำตัวแปลกๆแล้วขอตัวจากไป

“เดี๋ยว เรามาคุยกันหน่อยมั้ยดาเนียล"เขาชะงักหันหน้ากลับมาหาฉันด้วยใบหน้าที่ดูกังวลปนสงสัยว่าฉันรั้งเขาไว้ทำไมแน่ๆ

“ดะ..ได้สิงั้นไปร้านคาเฟ่ดีมั้ย"ดาเนียลพูดด้วยรอยยิ้มฝืนๆจากนั้นเราก็ไปนั่งในร้านคาเฟ่กัน

เราทั้งคู่สั่งอะไรคล้ายๆกันเลย ไม่สิฉันจะเริ่มพูดยังไงดีนะ น้ำตาลที่กำลังจ้องหน้าดาเนียลทั้งยังพูดพึมพำอะไรสักอย่างหนึ่ง ทำให้ดาเนียลรู้สึกกดดันเลยเอาแต่ก้มหน้าดื่มกาแฟเพื่อหลบตาน้ำตาล จนถึงจุดนึงเขาจึงเอ่ยปากเริ่มบทสนทนา

“เอ่อ..คุกกี้เนยร้านนี้อร่อยดีนะครับ"เขาพูดพร้อมกับขำแห้งๆเพื่อกลบเกลื่อนแต่เขาพยามทำลายความเงียบอยู่งั้นเหรอเนี่ย

“ก็ใช้ได้เลยค่ะ แล้วคุณสบายดีมั้ย"

“ก็เรื่อยๆครับ"

ทั้งที่ตั้งใจว่าถ้าเจอเธอจะขอโทษแท้ๆแต่ทำไมกลับพูดอะไรไม่ออกแบบนี้กัน แค่จะถามว่าเป็นไงบ้างยังไม่กล้าจะพูดออกไปเลย เอ่อ..

“คือ..ว่า..ขอโทษนะ"ผมพูดออกไปแล้ว ผมกลัวคำตอบของเธอเลยได้แต่หลับตาไว้และก้มหน้าต่อไป"

“อือ...ฉันไม่ได้เกลียดนาย"ฉันพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้แล้วบอกดาเนียลไปว่าฉันจะลองให้โอกาสเขาดู ดาเนียลที่ได้ยินถึงกลับน้ำตาไหลเลยทั้งยังพูดวนซ้ำๆว่าไม่ได้เกลียดผมจริงๆหรอทำไมล่ะ ในตอนที่เขาร้องไห้ทำให้ฉันได้เห็นเลยล่ะว่าเขาเป็นพวกที่ฝังใจจนเป็นบ้ายิ่งกว่าฉันซะอีก ทำให้คราบนักเลงในหัวของฉันหายไปเลยล่ะ

“โห่นี่นายนักเลง น้ำตาไม่เห็นจะเหมาะกับนายเลยนะ"เขาที่พยักหน้าตอบพร้อมรีบเช็ดหน้าตัวเองทันทีที่ฉัดพูดจบ ฉันเลยถามเขาว่ามีอะไรอยากพูดกับฉันมั้ยถ้ามีก็พูดมาได้เลย

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันเป็นแบบนั้น"จากนั้นเขาก็บอกว่าจริงๆแล้วเขาแค่เข้าหาคนไม่เก่งที่ทำไปก็เพราะอยากหาเรื่องคุยเท่านั้นจริงๆ

แล้วเขายังพูดอีกว่าตอนม.6เขาไม่ได้ทำอะไรเลย

นั้นเพราะเพื่อนๆผู้หญิงในห้องบอกจะจัดการกันเองรวมถึงเพื่อนของเขาด้วย แต่ที่เขายอมรับผิดเพราะว่าตอนนั้นรู้สึกผิดจริงๆที่ไม่ได้ห้ามจนพลาดทำให้เธอเจ็บตัว....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เดตหรอ?

บทต่อไป

โน้ต

