เปลี่ยนไป

ณ คอนโด

“ไอ้ดาเนียลเรื่องใหม่ที่เขียนจะส่งตรวจสอบเสร็จหรือยังห๊ะนี่มันจะเลยกำหนดไว้แล้วนะไอ้เนี่ย"มาถึงก็เสียงดังหนวกหูจริงๆ นี่ อลิซ ยัยบ.ก.ขี้บ่นจะมาก็ไม่เคาะประตูไม่โทรบอกอายุก็มากกว่าผมตั้ง5ปีแต่นิสัยเอาแต่ใจใช่เล่นเลย

“อยู่บนโต๊ะหยิบแล้วรีบออกไปได้แล้วหนวกหู"

“ไอ้เด็กนิสัยเสียนี่ไม่คิดจะทักทายมีแต่ไล่กันจริงๆฉันล่ะสงสารนายจริงๆว่าที่แฟนนายในอนาคตคงลำบากแย่แน่ๆ นี่ยังไม่นับเรื่อง..."

“แล้วคืนดีกับสามีแล้วหรอครับ"

“ห๊ะ..หนอยหยอกย้อนจริงๆชิไปก็ได้เว้ย"

.......

ไปได้สักทีง่วงนอนจะแย่เธอไปด้วยอารมณ์โมโหพร้อมกับปิดประตูเสียงดังใส่ผม แต่ก็เป็นเรื่องปกติของเขาผมใช้ชีวิตอุดอู้อยู่ในห้องมา2-3สัปดาห์นอนก็ไม่พอเป็นนักเขียนนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆนะ ยิ่งโดยเฉพาะวันที่ต้องส่งต้นฉบับให้เสร็จทันกำหนดเป็นอะไรที่เหนื่อยแต่มันก็มีความสุขนะเพราะอย่างน้อยนี่ก็คืองานที่ผมถนัดเพียงอย่างเดียวเลยนี่นอกจากนี้ไม่มีอะไรดีเลยจริงๆคนอย่างผมน่ะเทียบกับเธอไม่ได้เลยสักนิด

.......

ร้านหนังสือ

“คือว่าเจสพาฉันมาร้านหนังสือทำไมคะ"ฉันถามเขาด้วยความสงสัยเพราะอยู่ๆคนๆนี้ทำไมถึงเปลี่ยนไปก็ไม่รู้สิ

“ไม่รู้สิยังก็ต้องรอคุยงานกับลูกค้านี่"อ้อยยคุณเธอออจะอ้างเรื่องงานตลอดเลยหรออฉันจะบ้าตายกว่าลูกค้าจะมาก็อีก2-3ชม.นู้นยะ

.......

📞📞

[เอ่อคุณเจสครับวันนี้ผมขอโทษด้วยนะครับแต่ผมคงต้องขอเลื่อนนัดวันนี้ได้มั้ยครับพอดีว่าติดธุระทางบริษัทเรานิดหน่อยแต่นัดครั้งหน้าผมจะไม่ผิดนัดแน่ๆครับ]

“อือครับไม่เป็นไรผมเข้าใจแต่แจ้งเวลาหน่อยนะครับ"

[ครับไว้เจอกันวันอาทิตย์เวลาเดิมนะครับ]

.......

“มีที่ที่อยากไปมั้ย"

“คะ?"จู่ๆถามอะไรแบบนี้เนี่ยแล้วฉันจะไปตอบอะไรได้เล่า