ไม่แน่ใจ

“น้ำตาลทำไมยังไม่ลงมากินข้าวล่ะลูก น้ำตาล!!” เสียงแม่เปิดประตูเข้าห้องมาพร้อมกับวิ่งวุ่นเพราะฉันแค่ป่วย คงเพราะตากฝนเมื่อวานแน่เลย ฉันเลยให้แม่โทรไปลาตาเจสให้แทน เสียงตาเจสถึงกับอ้ำๆอึ้งๆเพราะคงไม่คิดว่าคนในสายจะเป็นแม่ฉันละมั้งดูตลกจังนะ

“แม่เอาข้าวต้มไว้บนโต๊ะนะอย่าลืมกินยาด้วยนะแม่ไปทำงานก่อนนะ" แม่น่ะเป็นห่วงฉันแต่เพราะติดงานประจำทุกวันเลยดูแลฉันไม่ได้ตลอด ฉันเสียพ่อไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์มานาน8ปีแล้วฉันเคยคิดว่านั้นไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็นการจงใจของใครบางคนเข็มกลัดนั้นของบุคคลปริศนาฉันจำได้ แต่แน่นอนว่าไม่มีคนเชื่อฉันหรอกแล้วไม่นานทุกคนก็ลืมมันไป ถ้าพ่อฉันยังอยู่ฉันจะมีชีวิตที่ดีและมีความสุขกว่านี้มั้ยนะ

.......

📞📞

“พี่ตาลพี่ไม่สบายหรอ"เสียงของยูโรรีบเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันรับสายนี่ขนาดถึงโทรหาเราเลยหรอเนี่ย แต่เหมือว่าจะเป็นเบอร์พี่กันต์นะฉันเลยถามว่าทำไมถึงไม่โทรมาเบอร์ตัวเองเขาก็บอกกับฉันว่าแบตเขาหมดเลยยืมพี่กันต์

“นี่พี่รู้เปล่าผมเหงานะเนี่ย5555 แต่คุณเจสดูท่าจะเหวอๆเอาเรื่องเลยนะพี่เมื่อเช้า” เราหยอกล้อกันคุยกันถึงเรื่องต่างๆมากมายทำให้ฉันรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับยูโรเลยเป็นความรู้สึกที่ไม่รู้ว่ามันใช่หรือแค่สบายใจเฉยๆกันนะ

.......

“พอได้แล้วมั้งไอ้ยู"

“ครับๆผมวางล่ะนะครับ" เสียงของพี่กันต์ดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งไปเล็กน้อยโดยลืมไปว่าพี่เขาก็อยู่เลยฉันเลยขำแห้งๆก่อนจะบอกลาแล้ววางสายจากยูโร บางทีฉันคงจะป่วยจริงๆนั่นแหละเลยคิดอะไรบ้าๆแบบนั้นออกมาแย่จัง

“เสียดายอะพี่กันต์"อุตส่าห์ได้คุยทั้งทีโดนตัดบทซะงั้นถ้าแบตโทรศัพท์ผมไม่หมดผมไม่ยืมโทรศัพท์พี่หรอกนะ

“แต่ตังค์โทรศัพท์พี่นะ แบตพี่นะ” พี่เขาพูดด้วยรอยยิ้มกวนๆที่ชวนให้ผมแอบหงุดหงิดนิดหน่อยแต่ก็นั้นแหละผมก็ได้นิสัยกวนๆมาจากเขานั้นแหละครับ

“งกหรอครับพี่"ดูท่าจะไม่หยุดกวนกันง่ายๆด้วยสินะ ผมคงได้หงุดหงิดเพราะคนข้างๆนี่แทบบ้าตายแน่เลย แต่เพราะเขาเป็นคนแบบนี้เลยมีสาวๆมาชอบเขาเยอะรวมถึงพี่ตาลด้วยหรือเปล่ากันนะไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมนี่::

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เขายิ้ม

บทต่อไป

เลือกสูท

