สองความรู้สึก

“ผอ."ดาเนียลนี่ฝีมือพวกเธออีกแล้วใช่มั้ยรู้มั้ยว่าคราวนี้เธอทำให้น้ำตาลถึงกับเข้าโรงพยาบาลเลยนะ หลังจากนั้นดาเนียลและเพื่อนของเขาก็โดนเรียกผู้ปกครองมาคุยทำให้โดนดุไปยกใหญ่เลยล่ะแต่ที่แย่นะพวกเขาโดนพักการเรียนตั้ง3เดือนซึ่งถ้าพวกเขาอยากจะเรียนจบละก็มีทางเดียวคือต้องมาเรียนช่วงปิดเทอมเพื่อจบไปพร้อมๆทุกคน นั่นคือวันสุดท้ายที่ฉันได้เจอกับเขาแต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะคือนักเขียนฟราน...

“ดาเนียล"ขอบคุณทุกท่านที่มางานแจกลายเซ็นต์ของผมมนะครับยังไงวันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ

คอนโด

“แม่บ้าน"กลับมาแล้วหรอคะดิฉันกำลังจะออกไปพอดีเลยค่ะ//เก็บข้าวของ//

“อือขอบคุณ" ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยน้ำตาลที่ผ่านมาผมคงนิสัยเสียไม่ระมัดระวังกับการกระทำของตัวเองคุณเลยคิดจะหลบหน้าผม แต่คุณก็เป็นแฟนคลับผมงั้นหรอ เหนื่อยเลยแฮะ ถ้าหากว่าผมไม่ทำแบบนั้นมันจะดีกว่ามั้ยนะ ถ้าผมเข้าหาคุณดีๆกว่านี้คงจะไม่ถูกคุณเกลียดใช่มั้ย น้ำตาลคุณทำให้ผมนึกถึงความทรงจำที่แสนเจ็บปวดนั้นอีกแล้วผมอยากเจอและอยากขอโทษคุณจริงๆน้ำตาล

“ดาเนียลนายก็มีชีวิตที่ดีนี่" ดีกว่าคนอย่างฉันที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย ถึงฉันจะชอบงานนายแต่การเจอหน้านายฉันคิดว่าคงยังไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆเพราะฉัน...ยังไม่ลืมทุกอย่างที่นายทำไว้ได้เลย แต่ฉันไม่ได้เกลียดดาเนียลหรอกนะฉันแค่ไม่พร้อมจะเจอกับเขาแค่นั้นจริงๆ นี่ฉันจริงๆเลยนะช่วงนี้ต่อให้จะดวงตกแค่ไหนก็ไม่ควรเจอพวกเขาไล่เลี่ยกันตอนนี้สิ ทั้งแฟนเก่าทั้งเพื่อนที่ไม่นับว่าเพื่อนได้ ฉันควรจะไปเจอกับนายหรือเปล่านะดาเนียลเราควรคุยกันก่อนจะสายไปดีมั้ยนะ

“เจส" จะรีบวิ่งไปไหนของเขากัน แต่เดี๋ยวนะเธอไม่รู้นี่ว่าฟรานคือดาเนียลแล้วทำไมเราพึ่งมานึกได้วะเนี่ย

“ไงไอ้เด็กขี้แยมางานนี้ด้วยหรอ"

“เงียบปากไปแกทำอะไรน้ำตาล"ไอ้นี่มันอะไรทำหน้าตาไม่รับรู้อะไร

“คนที่วิ่งไปคือน้ำตาลจริงๆสินะ5555 ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่อยู่ๆก็วิ่งไปเลยด้วยซ้ำ"

“แล้วไปงั้นไปล่ะ" เพราะเธอจำแกได้แน่ๆแต่ไม่ใช่กับผมเลยเธอจำผมไม่ได้เลยว่าเราเคยเจอกัน แต่นั้นมันก็ไม่แปลกหรอกตั้ง16ปีมาแล้วใครมันจะไปจำได้กันเล่าผมเข้าใจคุณอยู่แล้ว ใช่ผมเข้าใจ//ซึม//

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เมื่อม.ปลาย

บทต่อไป

เขายิ้ม

