สมัยประถม

ป.4

“ครีม" น้ำตาลๆเราไปสนามเด็กเล่นในสวนสาธารณะกัน

“อื้อไปกัน"วันนั้นเป็นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอกับดาเนียลแต่ก็เป็นการเจอกันที่ไม่น่าจดจำเลยสักนิด

“ไอ้เด็กนี่ขี้แยจังวะดูดิดาเนียลร้องไห้ใหญ่เลย"

“ดาเนียล"เฮ้ยเงียบหนวกหู//เตะขาเด็กคนนั้น//

พวกนายปล่อยผมไปเถอะ//ร้องไห้//

บอกให้เงียบไงวะ!!

น้ำตาลๆออกมาเถอะเด็กพวกนั้นเป็นพวกนิสัยไม่ดีนะอย่าไปยุ่งเลย

แต่แบบนี้เด็กคนนั้นก็จะแย่เอานะสิครีม ใช่ฉันเองก็แค่เด็กไม่ได้คิดอะไรก็เลยเดินเข้าไปขวางพวกดาเนียลซึ่งนั้นยิ่งทำให้พวกเขาโกรธจัดเลยล่ะ

ิ

“ยัยเปี๊ยกนี่ใครอีกวะ”

“ดาเนียล”มองอะไรยัยเปี๊ยก//ผลักน้ำตาล//

โอ้ยย!ฉันร้องออกมาด้วยเพราะเขาผลักฉันล้มกับถนนที่เป็นก้อนหินคละทรายเลยทำให้ฉันได้แผลพวกเขาไม่แม้แต่จะขอโทษด้วยซ้ำไป

น้ำตาลนี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยเนี่ยโถ่ไอ้พวกนิสัยไม่ดีแกล้งคนอื่นไม่พอยังจะผลักเพื่อนเราอีก

เฮ้ยไรวะก็เพื่อนใครมันเข้ามายุ่งวะ

แล้วทำไมต้องทำร้ายเด็กผู้หญิงล่ะห๊ะ

นายชื่ออะไร ฉันถามเขาด้วยอารมณ์ที่พร้อมจะปะทุได้ตลอดเวลา

จะรู้ไปทำไมไม่ใช่เรื่องของเธอยัยเปี๊ยก

นี่พวกเธอพอเถอะผมไม่เป็นไรจริงๆ//จับแขนเสื้อน้ำตาล//

เราถามว่านายชื่ออะไรก็ตอบสิไอ้เสาไฟฟ้าจะตอบดีๆไม่ได้หรือไง

หึ ดาเนียลพอใจรึยัง

ขอบใจที่บอก ช่วยด้วยค่ะๆพวกหนูโดนดาเนียลกับพวกเพื่อนๆเขาแกล้งค่ะ//ตะโกน//

เฮ้ยๆลูกพี่หนีเร็ว

เธอ!!ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเปี๊ยก//วิ่งหนี//

หลังจากที่ฉันตะโกนขอความช่วยเหลือผู้คนแถวนั้นก็ต่างมาช่วยจนเจ้าพวกนั้นต้องวิ่งหนีไปเด็กคนนั้นก็ขอบคุณที่เราช่วยไว้ และแน่นอนว่าวันนั้นฉันกลับบ้านก็โดนแม่ดุซะนานเลยล่ะหาว่าฉันไปก่อเรื่องอะไรมาถึงได้แผลกลับมาถ้าครีมไม่ช่วยพูดให้ล่ะก็ฉันคงหูชาตายแน่ๆ ก็ตอนเด็กๆฉันซนมากเลยนี่ทั้งต่อยตีกับเด็กผู้ชาย เล่นปีนป่ายรวมทั้งแกล้งพวกญาติผู้ใหญ่ที่มาเยี่ยมบ้านอีกจะให้แม่เชื่อใจฉันน่ะคงยากเลยล่ะถ้าเป็นตอนนั้น

อ่อแล้วก็นะหลังจากทีเราเจอกันวันนั้นพวกเราก็มักจะเจอพวกเขามาแกล้งเสมอพอขึ้นมัธยมฉันก็ดันเรียนโรงเรียนเดียวกับเขาซะงั้น และก็ตามคาดล่ะฉันต้องใช้ชีวิตมัธยมไปกับการกลั่นแกล้งของเขากับเพื่อนตั้ง6ปีเลยนะเพราะยิ่งนานเข้าๆก็เริ่มเป็นการแกล้งที่รุนแรงขึ้นจนวันนึง.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ดาเนียล!!

บทต่อไป

เมื่อม.ปลาย

