ความหิวอาหาร

ตอนนี้เดินออกมาจากป่าแล้ว ก็ต้องรอขึ้นรถต่อไปในเมืองหลง

"คุณsmiling ผมมีรถครับ"

•กุญแจ•

"นี่ครับ"

ฉันกดปุ่มและก็เกิดเสียงดังมาจากอีกด้านหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ฉันเดินไปยังรถและก็เดินมาถึง ฉันเปิดประตูรถและเข้าไปข้างในตอนนี้ได้เวลาขี่รถแล้ว วางกระเป๋าลงและอยู่ๆsmileก็ขึ้นมานั่งข้างฉัน ฉันเลยมองเขาด้วยสายตาที่โหดนิดๆตามธรรมชาติที่ฉันเป็น

•ข้างหลัง•

"อ้อ ครับ นั่งข้างหลัง ข้างหลัง"

Smileเดินออกไปและขึ้นรถด้านหลังและปิดประตูลง และฉันก็ขี่รถออกไปทันที แต่ก็แปลกทำไมเขาไม่ว่าฉันล่ะ นี่มันรถของเขาไม่ใช่เหรอทำไมถึงยอมไปนั่งข้างหลังตามคำสั่งฉันล่ะ ปกติแล้วเขาควรด่าฉันซะมากกว่า จะให้กุญแจฉันมาขับรถทำไม หรือเขาชอบฉันหรือเปล่า

ฉันก็คิดอยู่แบบนั้นเรื่อยๆ ในที่สุดฉันก็ขี่รถมาถึงที่เมืองหลง และลงจากรถพร้อมกับสะพายกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปยังเมืองหลง ฉันถามทางแต่ละคนดูว่ารู้จักคนที่ชื่อxidongไหม แต่ก็ไม่มีใครรู้จักจนมีคนบอกว่ารู้จัก แต่มีเงื่อนไขคือเขาต้องการเงิน ปกติฉันไม่ชอบพกเงินมาด้วย สงสัยคงต้องให้smileจ่ายให้แทนแล้ว smileมองฉันและคิดว่าฉันคงไม่ได้เอาเงินมาเลยเอาเงินของตังเองให้ไป และเขาก็บอกสถานที่และหมายเลขให้ แถมยังบอกอีกว่าที่นั่นอันตรายมากนะ คนพวกนั้นน่ะเป็นคนที่ชอบแกล้งคนเป็นที่สุด ที่แท้นิสัยของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลนสักนิด ฉันเข้าใจและเดินตามทางที่เขาบอก ด้วยความที่ตอนนี้ไม่ได้กินอะไรมามากเท่าไหร่เลยทำให้หิว แต่ทำไมต้องหิวตอนนี้ด้วย smileยื่นขนมมาให้ฉัน

•ไม่กินขนม•

"หอย"

•พยาธิเยอะ•

"แมลง"

ฉันปัดมือเขาออกและเดินไปต่อ

"คุณไม่หิวแล้วเหรอ หรืออาหารพวกนี้เขาไม่ชอบหมดเลยหรือแย่กันนะ"

ตอนนี้ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่ป้ายอาหาร อาหารพวกนี้ราคาแพงทั้งนั้น

"คุณsmilingอยากินเหรอครับ ผมซื้อให้"

•ไม่จำเป็น•

"คุณจะไม่กินอะไรจริงๆเหรอ"

เขาแอบซื้ออาหารพวกนั้นมาสองสามชิ้น

ตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้วทำไมถึงยังไม่เจออีก ฉันเดินมาทั้งวันแล้ว และแล้วฉันก็เริ่มมีความรู้สึกเวียนหัว สงสัยคงเป็นตามปกติที่มนุษย์ไม่กินอาหารไม่ดื่มน้ำ เป็นเวลาสามวันก็จะตายและเหนื่อยหอบ สงสัยคงถึงวาระแล้ว

"คุณsmiling คุณกินอาหารนี่เถอะ จะได้ช่วยให้คุณมีแรงต่อ"

ขนาดนี้แล้วยังให้กินอาหารแพงๆอีก ฉันปัดมือเขาออกอีกรอบและก็หยิบนมมาดื่มสักเล็กน้อยก่อนจะนอนพัก

"คุณจะนอนแล้วเหรอ คุณนอนตรงนี้ไม่ได้นะ คุณรีบลุกขึ้นแล้วไปนอนที่อาคารเถอะ"

เขาพยายามยกตัวฉันขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เขาเลยเดินไปซื้อผ้าและหมอนมาให้ฉันห่มและนอนทับหมอนอันนุ่มนิ่ม

"คุณไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องคุณเองครับ คุณนอนให้สบายได้เลย"

มีไรให้นอนได้สบายกันล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เจ้านายคือxidong