"คุณไม่เป็นไรใช่ไหม" กำลังมองฉันอยู่
•smile•
"คุณยังจำผมได้ดีใจจังเลย"
ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เลยเดินไปดูยังที่ที่ออกมา สภาพตอนนี้ถล่มเป็นที่เรียบร้อยและตอนนี้มีศพและชายคนนั้นที่เคยช่วยชีวิตไว้ กับเครื่องประดับของผู้หญิงเหล่านั้น ลองมองดู
สักพักsmileก็เดินมาแตะไหล่และบอกว่าดีที่มาช่วยไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นคุณคงจบเห่แบบนี้แน่นอน ฉันเอามือเขาออกและเดินมาดูชายคนนั้น ตอนนี้สภาพของเขากลับดูไม่ได้เลย ฉันเลยบอกให้smileมาช่วยยกเขาไปหน่อย
•smileช่วยยกเขาออกไปฝังที•
และก็จำเป็นที่จะต้องหาที่ฝังศพดีๆ smileยกชายคนนั้นมาให้ฉันและฉันก็วางเขาลงไปและฝังในที่สุด แต่ก่อนจะไปก็ต้องขอให้ไปสู่สุขคติก่อน เมื่อเสร็จสิ้นก็เดินออกไปและเข้าไปในป่าเหมือนเดิม
"คุณsmiling คุณจะเดินเข้าไปในป่าที่อันตรายแบบนั้ยอีกแล้วเหรอครับ ที่นั่นอันตรายมากนะ"
•ถ้ากลัวก็กลับไปซะ ไม่ต้องการภาระ•
"ผมไม่เป็นภาระแน่นอนคุณsmiling ผมสัญญาได้เลยนะ"
•ไม่จำเป็น•
และแล้วก็ต้องหยุดลงเมื่อเจอกับทางสี่ทาง ที่อยู่ข้างหน้า จำเป็นจต้องเลือกทางใดทางหนึ่งถ้าไม่งั้นก็เข้าทุกทาง ฉันวางกระเป๋าลงและเดินเข้าไปในทางที่หนึ่งพร้อมกับไฟฉายและมีดกับดาบ ฉันรู้อยู่แล้วเขาจะต้องตามมาเลยบอกให้เฝ้าของนั้นไว้
•เฝ้าของนี้ไว้ หากทำหายหรือเกิดอะไรขึ้นกับมันนายคงตายไม่สวยแน่•
"ครับ"
ฉันเดินเข้ามาในทางแรกที่ตอนนี้ยังไม่เจออะไรเลย แต่จู่ๆก็เผลอกดปุ่มอะไรสักอย่างเข้า ฉันยืนอยู่นิ่งๆ สักพักก็พร้อมจะปล่อย เมื่อปล่อยสายใยก็ปรากฏขึ้นมา ตอนนี้คงต้องฝ่าสายใยนี่ออกไป ฉันใข้มีดและดาบฟันไปที่สายใยแต่สายใยก็ยังคงเหมือนเดิม แสดงว่าสายใยนี้มีความทนทานและความเหนียว เลยจะกระโดดข้ามไป ฉันใช้เวลาสิบห้านาทีถึงจะออกมาได้ เมื่อตอนนี้ออกมาได้ก็เดินกลับที่เดิม
ฉันเดินออกมาและเดินผ่านsmileไปและเดินเข้าทางที่สอง
"คุณsmiling"
เขาเรียกแต่ผมไม่สนใจเดินเข้าไปต่อยังเส้นทางที่สอง และแล้วก็มาเจอกับสิ่งประหลาดก็คือสัตว์ที่นอนอยู่เต็มกลางทาง ดูท่าเส้นทางนี้จะผ่านไม่ได้ ฉันเดินออกมาเหมือนเดิมและมุ่งหน้าไปยังเส้นทางที่สามของสี่ ฉันเดินเข้ามานานแล้วแต่ตอนนี้ยังไม่เจออะไร สักพักฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่าง ใช่แล้วเสียงนั้นคือเขาเองคุณsmiling คุณเจออะไรหรือเปล่า เป็นยังไงบ้าง ช่วยตอบได้ไหม ช่างกวนใจจริงๆ ฉันไม่ได้ตอบอะไรก็เดินเข้าไปอีก ตอนนี้เห็นคนกำลังนั่งดื่มเหล้ากันอยู่ คนพวกนี้มาทำอะไรที่ป่าแห่งนี้ ดูมีความสุขดี
"ตอนนี้พวกเราก็ดื่มมากพอแล้ว เดี๋ยวเจ้านายเรียกใช้จะทำไม่ได้หรอก"
เจ้านายดูท่าคนพวกนี้ไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น ฉันเลยเดินเข้าไปข้างใน คนที่เห็นฉันเดินเข้ามาข้างในก็รีบควักปืนและมีดออกมาทันที พร้อมบอกว่ามีโจร แต่ฉันไม่ใช่โจรสักหน่อย
"แกเป็นใคร ต้องการอะไร"
•เจ้านายของพวกแกคือใคร•
"อยากรู้ไปทำไม"
•เจ้านายของพวกแกคือใคร•
"ไม่บอก จัดการมันเลย"
คนพวกนี้ไม่รู้จักฉันซะแล้ว มาเลยเดี๋ยวจะจัดการให้ด้วมเลย เมื่อเวลาผ่านไปหกนาทีคนพวกนี้ก็ตายและบาดเจ็บบ้าง ฉันเลยถามอีกทีว่าเจ้านายคือใคร ด้วยความที่ตอนนี้บาดเจ็บอยู่และกลัวไม่มีชีวิตเลยบอกว่า เจ้านายคือท่านxidong
ทีนี้ก็รู้แล้วฉันเลยเดินกลับไปแต่ก็สงสัยอยู่ว่าทำไมไอxidongนั่นถึงไม่ออกมาล่ะ แต่เดี๋ยวนะ!!! Xidongนั่นคือคนที่ชอบทำร้ายฉันตอนเด็กนิ ฉันอาจจะไม่เคยเล่าให้ฟัง
ฉันเลยเดินถอยหลังกลับมาและต้องการเจอกับxidongนั่น แต่ลูกน้องก็บอกว่าเจ้านายไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนนี้อยู่ที่เมืองหลง
เมืองหลงเหรอ ได้เลยฉันเลยเดินกลับไปยังที่เดิม เมื่ออกมาได้แล้วก็บอกให้smileเอากระเป๋าคืนมา
•เอากระเป๋ามา พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังเมืองหลง•
ฉันและsmileมุ่งหน้าไปยังเมืองหลง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 22
Comments