ตอนที่ 13 รอพี่ต่ออีกนิดได้หรือไม่

หากไป๋เสวี่ยเฟินเทิดทูนความรักมากเพียงใด หยางหลงก็คงไม่ต่างกัน เพราะเขารักไป๋เสวี่ยเฟินไม่ต่างจากที่ไป๋เสวี่ยเฟินรักตน เพียงแต่เขาแสดงออกไปมากไม่ได้

รอยยิ้มของไป๋เสวี่ยเฟินวันแรกนั้นยังคงตราตรึงหัวใจของหยางหลงเป็นอย่างมาก ไป๋เสวี่ยเฟินคือความสดใสของเขา

การเติบโตขึ้นมาในฐานะราชวงศ์ใช่ว่าจะสุขสบาย สิ่งเหล่านั้นล้วนอยู่ภายใต้ความระวังตัวตลอดเวลา การแก่งแย่งชิงดีเพื่ออำนาจนั้นน่ากลัวเหลือเกิน โดยเฉพาะตัวของหยางหลงที่เกิดมาพร้อมกับฐานะรัชทายาท ฮ่องเต้องค์ถัดไปมันควรจะเป็นเรื่องที่ดี หากหยางหลงเกิดมาจากฮองเฮาจริง ๆ ไม่ใช่เด็กที่ฮองเฮาและฮ่องเต้เก็บมาเลี้ยง

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนกับราชวงศ์เป็นอย่างมากและมีน้อยคนนักที่จะรู้

หนึ่งในนั้นคือ เวินกงกง กงกงที่ดูแลหยางหลงมาตั้งแต่เด็ก

พอโตขึ้นสิ่งหนึ่งที่ตัวหยางหลงได้รับเลยก็คือความกดดันจากเหล่าขุนนางกับตำแหน่งชายาของเขา เหล่าขุนนางพวกนั้นต่างนำเสนอบุตรสาวหรือไม่ก็บุตรชายให้แก่หยางหลงเพื่ออำนาจของตัวเองในอนาคต

ตระกูลไป๋ก็ไม่ต่างกัน

แม่ทัพไป๋อวี๋เสนอบุตรสาวของตน ไป๋อิงฮวา ให้แก่หยางหลง คนต่างพากันลือไปต่างๆ นานา ว่าบุตรสาวตระกูลไป๋อาจได้เป็นว่าที่พระชายาในอนาคตของหยางหลงก็เป็นไปได้

ตอนแรกหยางหลงก็ไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เพราะตนสนใจไป๋เสวี่ยเฟินมากกว่า แต่ก็ต้องทำเป็นสนใจเพราะตัวเขาแอบไปทราบเรื่องมาว่าแม่ทัพไป๋อวี๋คิดก่อกบฏร่วมมือกับหยางกวง ซึ่งมีฐานะเป็นพระปิตุลา พระปิตุลาโกรธที่เสด็จพ่อได้ขึ้นครองราชย์ทั้ง ๆ ที่เป็นลูกของกุ้ยเฟย ต่างจากพระปิตุลาที่เป็นลูกของฮองเฮาแต่กลับไม่ได้ขึ้นครองราชย์

เพื่อป้องกันการก่อกบฏหยางหลงจึงจำยอมทำความสนิทกับไป๋อิงฮวา เพราะคิดว่าหากให้ไป๋อิงฮวามาอยู่ข้างเขา ตระกูลไป๋ก็ย่อมไม่กล้าทำอันใดเป็นอย่างแน่ เพราะตระกูลไป๋รักบุตรสาวคนเดียวคนนี้มาก

แต่แผนการของหยางหลงก็ถูกขัดเพราะราชโองการของผู้เป็นบิดา หยางหลงตั้งใจจะแต่งให้ไป๋อิงฮวาเป็นชายาเอก เพราะหากเขาขึ้นครองราชย์ไป๋อิงฮวาก็จะกลายเป็นฮองเฮา ตำแหน่งฮองเฮาอาจมากพอให้แม่ทัพไป๋อวี๋ไม่คิดร่วมมือกับคนโฉด แต่ดันมีสมรสพระราชทานจากผู้เป็นบิดาให้ตัวเขาแต่งกับไป๋เสวี่ยเฟินแทน

แทนที่หยางหลงจะดีใจ เขากลับมานั่งเครียดมากกว่าเดิม

เขาไม่อยากให้ไป๋เสวี่ยเฟินมาวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพราะรักมากจนไม่อยากให้อีกคนเป็นอะไรไป แม้จะต้องทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดมากก็ตาม

เมื่อหยางหลงรับราชโองการ ตัวเขาก็ถูกแต่งตั้งให้ขึ้นครองราชย์ทันที ไป๋เสวี่ยเฟินถูกสถาปนาเป็นฮองเฮา แน่นอนว่าคนตระกูลไป๋ไม่พอใจเป็นอย่างมาก พอแต่งได้สามเดือนเขาก็ไปรับไป๋อิงฮวามาอยู่ในวังพร้อมกับให้ตำแหน่งเป็นหวงกุ้ยเฟย สนมที่ตัวเขารักยิ่งกว่าฮองเฮา

เรื่องราวรักสามเส้านั้นเป็นตัวเขาเองที่สร้างเรื่องขึ้น โดยมีนักแสดงที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนหลอกร่วมแสดงอยู่ด้วย ไป๋อิงฮวาคิดว่าหยางหลงนั้นรักตนยิ่งกว่าอะไร งานในวังหลวงก็ให้นางเป็นผู้ดูแล นางทำหน้าที่ไม่ต่างอะไรกับตำแหน่งฮองเฮา นั่นคือสิ่งที่ให้นางรู้สึกเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง

ส่วนไป๋เสวี่ยเฟินก็รับบทเป็นฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก ก่อความวุ่นวาย สร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเพื่อให้ฮ่องเต้สนใจตัวเอง กลั่นแกล้งคนอื่นไปเรื่อย จนหยางหลงต้องออกปากตักเตือนและลงโทษไปหลายครั้ง

แต่คำว่าไปเรื่อยของไป๋เสวี่ยเฟิน คือคนที่แกล้งเขาก่อนทั้งนั้น คนอย่างไป๋เสวี่ยเฟินไม่ทำอะไรใครอยู่แล้ว หากคนผู้นั้นไม่ทำตนก่อน ข้อนี้หยางหลงทราบดี

แต่ครั้งนี้คนที่แกล้งไป๋เสวี่ยเฟินทำเกินไปจริง ๆ กะตั้งใจหวังให้ไป๋เสวี่ยเฟินตายเลยรึไงกัน ก็คงไม่มีใครที่กล้าทำแบบนี้ หากไม่ใช่ไป๋อิงฮวา หากไป๋เสวี่ยเฟินตายไป คนที่ขึ้นเป็นฮองเฮาก็คือนางเอง แต่หยางหลงก็ทำอะไรไม่ได้มาก แสร้งทำเป็นว่าไม่สนใจว่าไป๋เสวี่ยเฟินจะตายตกไปก็เรื่องของเขา แต่ในใจนั้นกลับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟกันเลยทีเดียว

น้องชายไม่เคยคิดจะทำร้ายพี่สาวจนได้รับบาดเจ็บ แต่พี่สาวกลับหวังให้น้องชายตาย มันถูกแล้วหรือ

หลังจากไป๋เสวี่ยเฟินฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นคนละคน เงียบขึ้น นิ่งขึ้น แววตาที่มองเขาเปลี่ยนไป ไม่มีความดีใจหรือตื่นเต้นเวลาที่เจอเขา แววตานั้นเต็มไปด้วยการตัดพ้อ การผลักไส ให้เขาออกห่าง

นั่นคือสิ่งที่หยางหลงกลัวมากที่สุด

ความรักที่ไป๋เสวี่ยเฟินมีให้ตนกำลังจะลดลง

และอีกไม่นานคงหมดลง

และตอนนั้นเองเป็นเครื่องเตือนสติของเขา ว่าเขาควรห่วงความรู้สึกของไป๋เสวี่ยเฟินให้มากขึ้น

รัก ชอบ เป็นห่วง ก็ควรแสดงออกไปเลยตอนที่ยังมีโอกาส

ตอนนี้เขากำลังได้รับผลกรรมการแกล้งทำเป็นว่าไม่รักแล้ว

ไป๋เสวี่ยเฟินหาทางหย่ากับเขา พยายามหาทางหนีไปจากเขา และที่เจ็บมากที่สุดคือไป๋เสวี่ยเฟินไม่อยากมีลูกกับเขา เพราะไม่อยากให้ลูกเกิดมารับรู้ว่าพ่อไม่เคยรักแม่ของเขาเลย

เขากลัวไป๋เสวี่ยเฟินที่เป็นตอนนี้มาก ไป๋เสวี่ยเฟินคงพยายามทำทุกทางที่จะหนีเขาไปแน่นอน เพราะไป๋เสวี่ยเฟินยังเคยพยายามทุกทางเพื่อให้เขาสนใจโดยไม่สนใจใคร หากหนีขึ้นมาจริง ๆ ตัวเขาก็คงอยู่ไม่ได้เป็นอย่างแน่

เพื่อไป๋เสวี่ยเฟินและลูกของเขาที่กำลังจะเกิดมาในอนาคต หยางหลงต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เขาทำร้ายไป๋เสวี่ยเฟินมามากพอแล้ว เขาอยากพอแล้ว ไม่อยากทำร้ายคนที่รักต่อไปแล้ว

พี่จะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เฟินเฟินอย่าเพิ่งคิดหนีจากพี่ไปเลยนะ รอพี่ต่ออีกนิดได้หรือไม่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***