ตอนที่ 4 ตระกูลไป๋

ไป๋เสวี่ยเฟินเป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูลไป๋ ท่านประมุขตระกูลไป๋ ไป๋อวี๋ มีบุตรชายและบุตรสาวรวมไป๋เสวี่ยเฟินเป็นสี่คน

คุณชายใหญ่ไป๋ถาน เกิดจากฮูหยินใหญ่ เป็นแม่ทัพใหญ่และยังเป็นสหายสนิทของฮ่องเต้อีกด้วย

คุณหนูไป๋อิงฮวา เป็นคุณหนูคนเดียวของตระกูลไป๋ เกิดจากอนุรองที่ตอนนี้ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นฮูหยินใหญ่ไปเสียแล้ว

คุณชายรองไป๋หลาง บุตรชายคนรองผู้เกิดมาจากฮูหยินใหญ่เป็นน้องชายร่วมสายเลือดของไป๋หลาง มีฐานะเป็นพี่ของไป๋เสวี่ยเฟินแม้จะอายุเท่ากัน แต่ไป๋หลางแก่เดือนกว่า และยังเป็นราชครูที่อายุน้อยที่สุดอีกด้วย

ส่วนไป๋เสวี่ยเฟินนั้นเป็นคุณชายสาม เขาเป็นลูกระหว่างประมุขตระกูลไป๋กับสาวใช้ในครัว ที่เผลอไปมีสัมพันธ์ด้วยจนตั้งครรภ์

และด้วยความที่ตระกูลไป๋นั้นยึดถือเรื่องฐานะบรรดาศักดิ์เป็นอย่างมาก การลอบมีสัมพันธ์กับสาวใช้จนนางตั้งครรภ์สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลไป๋เป็นอย่างมาก แถมสาวใช้คนนั้นยังมาจากไปตอนคลอดไป๋เสวี่ยเฟินอีกด้วย

ไป๋เสวี่ยเฟินไม่ได้เกิดมาจากความรัก คนในตระกูลไม่เคยมอบความรักให้แก่เขาเลย ตัวเขาเป็นคุณชายของตระกูลไป๋ที่เรือนพักอยู่ห่างไกลออกไป มีเพียงท่านป้าท่าลุงที่เป็นสหายของท่านแม่คอยชุบเลี้ยงมาท่ามกลางความเกลียดชัง โตขึ้นมาหน่อยก็มีเพียงไป๋หลางเท่านั้นที่ไม่เคยเกลียดเขาเหมือนคนตระกูลไป๋คนอื่น ๆ ด้วยเพราะเจ้าตัวมีนิสัยแปลก ๆ มองคนออกจึงเป็นพี่ชายและสหายในเวลาเดียวกัน

จนเมื่อไป๋เสวี่ยเฟินอายุครบสิบขวบเขาและไป๋หลางได้หนีออกไปเที่ยวเล่น จนเจอกับผิงผิงสาวน้อยวัยเจ็ดขวบที่ถูกรังแก ด้วยความสงสารไป๋เสวี่ยเฟินจึงรับเอาผิงผิงมาเลี้ยง ทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเช่นกัน

ไป๋เสวี่ยเฟินได้รู้จักกับหยางหลงเมื่อครั้นอายุได้สิบเอ็ดปี หยางหลงได้มาเที่ยวเล่นหาไป๋ถาน แต่บังเอิญเดินพลัดหลงจนมาถึงเรือนของไป๋เสวี่ยเฟิน

ครั้งแรกที่เจอกันไป๋เสวี่ยเฟินที่วิ่งเล่นกับไป๋หลางบังเอิญชนเข้ากับหยางหลง ด้วยสัญชาตญาณหยางหลงจึงรีบรั้งเอวไม่ให้ไป๋เสวี่ยเฟินล้ม

บุรุษรูปงาม หล่อเหลา นั่นเป็นภาพแรกที่ไป๋เสวี่ยเฟินเห็นและตกหลุมรักทันที ทั้งสองคนจึงเริ่มสนิทกันตั้งแต่นั้นมา ไป๋อวี๋ที่เห็นว่ารัชทายาททรงชอบมาเล่นกับไป๋เสวี่ยเฟินเพราะความเอ็นดูถึงขั้นออกปากอยากรับเป็นพระอนุชาของพระองค์เอง จากที่ไม่ติดจะสนใจไป๋เสวี่ยเฟิน เขาก็เริ่มให้ความสนใจลูกคนเล็กคนนี้มากขึ้น

ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของไป๋เสวี่ยเฟินดูเหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อย ใช่เล็กน้อยเท่านั้น อาหารไม่ต้องหากินเองอย่างที่เคยเป็นมา ได้เสื้อผ้าชุดใหม่ที่ไม่ใช่ชุดเก่าของคุณชายใหญ่และคุณชายรอง

หยางหลงดีกับไป๋เสวี่ยเฟินเป็นอย่างมาก ดีจนไป๋เสวี่ยเฟินยอมยกหัวใจของตนเองให้ คิดเข้าข้างตัวเองว่าหยางหลงเองก็รักตัวเองแบบที่ไป๋เสวี่ยเฟินรักเขา

จนมารู้ว่าแท้จริงแล้วหยางหลงไม่ได้รักมากเกินกว่าน้องชายเลย แท้จริงแล้วทรงรักไป๋อิงฮวา คุณหนูตระกูลไป๋ไม่ใช่ตน ที่มาเล่นกับไป๋เสวี่ยเฟินก็เพราะความสงสารเท่านั้น

นั่นสินะ ใครจะมารักตัวประหลาดอย่างไป๋เสวี่ยเฟินกัน เขาไม่ได้สูงศักดิ์แม้จะมียศเป็นคุณชาย ลูกคนรับใช้เยี่ยงไรก็เป็นได้แค่ลูกคนรับใช้เยี่ยงนั้น

แต่มีหรือที่คนอย่างไป๋เสวี่ยเฟิน ผู้ไม่ได้ถูกอบรมสั่งสอนอย่างดีจะยอม ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาไป๋เสวี่ยเฟินก็ก้าวราวขึ้น พยายามแย่งหยางหลงมาเป็นของตัวเองเพียงผู้เดียว และเมื่อมีราชโองการจากฮ่องเต้องค์ก่อนออกมา ประทานสมรสพระราชทานให้แก่หยางหลงและไป๋เสวี่ยเฟิน เนื่องจากดวงชีวิตของไป๋เสวี่ยเฟินจะช่วยส่งเสริมดวงของหยางหลง นั่นยิ่งทำให้ไป๋เสวี่ยเฟินรู้ว่าตัวเองคือผู้ชนะที่แท้จริง

ความสัมพันธ์ของไป๋เสวี่ยเฟินและหยางหลงเปลี่ยนไปเพราะเหตุการณ์นี้เอง

ไป๋อิงฮวาร่ำไห้เสียใจเมื่อชายอันเป็นที่รักตบแต่งผู้อื่นเป็นภรรยาแทนที่ของนาง ความรักของหยางหลงและไป๋อิงฮวาช่างเป็นความรักที่น่าอิจฉายิ่ง บุรุษผู้นั้นไม่สนใจพระชายาของตัวเองด้วยซ้ำ

ในคืนเข้าหอหยางหลงกลับหนีไปหาไป๋อิงฮวา ทิ้งให้ไป๋เสวี่ยเฟินดื่มสุรามงคลเพียงคนเดียวพร้อมน้ำตา

หลังจากนั้นเพียงสามเดือนก็ตบแต่งไป๋อิงฮวาเป็นหวงกุ้ยเฟย ไป๋อิงฮวาถูกขนานนามว่าเป็นสนมที่ฮ่องเต้แคว้นฉินทรงรักมากกว่าฮองเฮาเสียอีก หากไม่ใช่เพราะคำทำนายมีหรือที่หยางหลงจะยอมตบแต่งกับไป๋เสวี่ยเฟิน

หนึ่งชายหนุ่มผู้วิ่งตามความรักกับหนึ่งชายหนุ่มผู้ไม่เคยรักกลับ เส้นทางนี้มิอาจมาบรรจบกันได้ ไป๋เสวี่ยเฟินควรรู้ตั้งนานแล้วมิใช่โง่งมกับความรักที่มอบให้หยางหลง

ข้าไป๋เสวี่ยเฟิน ต่อแต่นี้ไปข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว...หยางหลง ต่อไปนี้ข้าจะรักตัวเองให้มากขึ้น

เมื่อรำลึกถึงความหลังมากพอแล้ว ไป๋เสวี่ยเฟินก็หันกลับมาจัดการกับงานของตัวเองต่อ

ณ ตำหนักเทียนเฉิง

“องครักษ์เงา” หยางหลงเรียกองครักษ์เงาที่แอบซ่อนอยู่ข้างนอกพระตำหนักเข้ามาด้านใน

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” องครักษ์เงาลุกเขาทำความเคารพหน้าพระพักตร์ของหยางหลง

“ตามดูฮองเฮา แล้วรายงานเจิ้นว่าฮองเฮาทำอันใดบ้าง”

“พ่ะย่ะค่ะ” พูดจบองครักษ์เงาก็หายตัวออกจากห้องไปทันที ตัวเขาสงสัยเป็นอย่างมากเหตุใดฝ่าบาทถึงได้ให้ตามดูฮองเฮา ปกติฝ่าบาทหาได้สนใจฮองเฮาแม้แต่น้อย ทรงเป็นห่วงฮองเฮาหลังจากที่ฟื้นจากความตายรึ หรือว่าฮองเฮาคิดก่อกบฏ ฝ่าบาทถึงได้ให้ตามดู แต่ช่างเถอะตามดูไปก็คงรู้เอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***