สเตรอยด์ (8)

“ผมเซียวฌอนครับ” เซียวฌอนยื่นมือไปเพื่อทำความรู้จัก อู๋ซวนจับมือของเซียวฌอนทันทีอ่า...ให้ตายสิมือโคตรนุ่มเลยอย่างอื่นจะนุ่มน่าจับขนาดไหนกันเชียว

สายตาแบบนี้คิดเรื่องเหี้ย ๆ แน่นอน เซียวฌอนกรนด่าในใจเมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย

“ครับ ว่าแต่มีเรื่องอะไรกับผมรึเปล่าครับ?” อู๋ซวนออกแรงดึงมือที่จับมือของเซียวฌอนเอาไว้ทำให้เซียวฌอนเซนั่งลงโซฟาทันที “ว่าไงครับ?” อู๋ซวนโอบเอวเซียวฌอนพร้อมกับกระซับให้เข้าหาตัวเอง แม้เซียวฌอนจะตกใจกับความมือปลาหมึกของไอ้หน้าปลาดุกอู๋ซวน แต่ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มแม้ภายในใจอยากจะกระชากหัวให้จับโขกกับโต๊ะแรง ๆ

“ผมทราบมาว่าคุณเป็นผู้จัดการของนิตยสารเพื่อสุขภาพพอดีผมสนใจเรื่องออกกำลังกายน่ะครับ เลยอยากได้คำปรึกษาหน่อย ไม่ทราบว่าคุณอู๋พอจะช่วยแนะนำผมหน่อยได้ไหมครับ?” เซียวฌอนส่งสายตาอย่างยั่วยวนให้กับอู๋ซวน

“ว่ามาสิครับคนสวย” อู๋ซวนลูบเอวของเซียวฌอนเบา ๆ เอวของอีกฝ่ายไม่ได้คอดเล็กเหมือนผู้หญิงอะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ตรงทื่อเหมือนของผู้ชายที่ท้องไม่ได้ แสดงว่าอีกฝ่ายสามารถท้องได้สินะ ถึงว่าผิวพรรณหน้าตาถึงสวยขนาดนี้ อู๋ซวนยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ

สวยหาคุณบิดามึงสิไอ้หน้าปลาดุก! แล้วเหี้ยอะไรลูบเอวกูอยู่นั่นปิดคดีเมื่อไหร่กูจะจับตัดมือแม่ง!

เซียวฌอนระบายยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “คือผมออกกำลังกายมาหลายรูปแบบแล้วแต่ผมจะยังมีพุงอยู่เลยผมอยากมีซิกแพ็คเหมือนคนนายแบบนางแบบของคุณบ้างอะครับ พอมีวิธีไหมครับ”

“ควบคุมอาหารด้วยรึเปล่าครับ”

“ครับ แต่ก็ยังไม่ลดอยู่ดี”

“ปกติออกกำลังกายแบบไหนเหรอครับกลางแจ้ง...หรือ...ในร่ม” อู๋ซวนถามพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์

“ก็...ชอบทั้งสองนะครับ”

“ออกกำลังถูกท่ารึเปล่าครับ”

“เทรนเนอร์ให้ทำท่าไหนผมก็ทำได้หมดเลยนะครับไม่เกี่ยงด้วย ยิ่งท่าแปลก ๆ ผมยิ่งชอบ” เซียวฌอนกระซิบที่หูของอู๋ซวนเบา ๆ เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจเรื่องออกกำลังแบบออกกำลังจริง ๆ หรอก แต่สนใจเรื่องออกกำลังกายบนเตียงมากกว่า เขาเลยเลือกที่จะตอบออกไปแบบนั้น

“จริงเหรอครับ ผมอยากเห็นท่าแปลก ๆ จังว่ามันจะแปลกจริงรึเปล่า” อู๋ซวนยิ้มกรุ้มกริ่มให้เซียวฌอน

“แต่ผมอยากได้ตัวช่วยอื่นที่ทำให้ผมออกกำลังกายได้นานขึ้น มีกล้ามเนื้อเร็วขึ้น คุณอู๋พอใจช่วยผมหาได้ไหมครับ”

“ตัวช่วยเหรอครับ”

“ใช่ครับ ถ้าผมบอกอย่าด่าผมนะผมครับ...” เซียวฌอนกระซิบที่หูของอู๋ซวนอีกครั้ง “เมื่อก่อนผมฉีดสเตียรอยด์ครับแต่มันไม่ค่อยได้ผล ผมเลยเลิกฉีด ตอนนี้ผมกำลังหาตัวใหม่อยู่”

“คุณทำแบบนั้นมันไม่ดีนะครับรู้ตัวไหม” อู๋ซวนออกปากต่อว่าทันทีแต่น้ำเสียงกับท่าทางกลับตรงกันข้าม

“หว่าาาา….แบบนี้ปรึกษาไปก็คงไม่ได้อะไรเพิ่มแล้วสินะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เซียวฌอนทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกอู๋ซวนจับแขนไว้ได้ก่อน

“จะรีบไปไหนล่ะครับคนสวย ฉีดสเตียรอยด์แบบนั้นไม่ดีแต่ถ้าคนสวยอยากฉีดผมก็แนะนำได้นะครับ”

เซียวฌอนที่ได้ยินเช่นนั้นก็กระตุกยิ้มที่มุมปากทันที ก่อนจะหันกลับไปนั่งลงข้างอู๋ซวนแล้วถามขึ้นอย่างสนใจ “อะไรเหรอครับ?”

“JCH”

“JCH? ยาอะไรเหรอครับทำไมผมไม่เคยได้ยินเลย”

“JCH หรือ เจียงเฉียง เป็นยาโดปที่ไม่มีส่วนผสมของสเตียรอยด์ปลอดภัยแน่นอนครับ คุณไม่เคยได้ยินก็ไม่แปลกเพราะตัวยานี้ไม่ได้หาซื้อกันได้ง่าย ๆ มีเงินอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะครับต้องมีเส้นด้วย”

“งั้นคุณซื้อให้ผมหน่อยได้ไหมครับผมจะได้มีซิกแพ็ค”

“แต่ผมว่าคุณไม่ต้องมีหรอกครับแบบนี้เหมาะกับคุณมากกว่า”

“แต่ผมอยากมีซิกแพ็คหนิครับ คุณอู๋ช่วยผมหน่อยสิครับ นะครับช่วยฌอนหน่อย” เซียวฌอนเกาะแขนก่อนจะพูดด้วยเสียงที่ล้านเพื่ออ้อนอู๋ซวน

ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ น่าจับฟัดซะมัดเลย คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งถ้าพาคนสวยไปฉีดยา ฉีดยาเสร็จก็จะพาไปออกกำลังกายทั้งในที่ร่มและกลางแจ้งต่อหึ อู๋ซวนวางแผนในใจ เด็กในสังกัดเขาเกือบครึ่งก็ผ่านการนอนกับเขามาแล้ว ส่วนพวกลูกค้าที่สนใจเรื่องการออกกำลังกายบางคนก็นอนกับเขามาแล้วมากัน งานนี้นอกจากจะได้ส่วนแบ่งจากการหาลูกค้าแล้ว ยังได้มีของสวย ๆ งาม ๆ ให้เล่นอีกด้วย

“ว่าไงครับคุณอู๋” เซียวฌอนส่งสายตาอ้อนวอนให้อู๋ซวน

“ก็ได้ครับ ผมให้สิทธิพิเศษกับคุณเลยนะครับเนี่ย ปกติผมไม่ให้ใครเลยนะ” อู๋ซวนแสร้งทำเป็นจำใจยอม เซียวฌอนแสร้งยิ้มอย่างดีใจทันที

ปกติผมไม่ให้ใครเลยนะ? เหอะ พูดออกมาได้ไม่อายปาก คนที่ยอมตกลงกันง่าย ๆ กับคนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงสิบนาทีแบบนี้เนี่ยนะ เชื่อก็โง่แล้ว

“งั้นผมคงต้องตอบแทนน้ำใจคุณอย่างงามเลยสินะครับเนี่ย...ว่าแต่คุณอยากได้อะไรเหรอครับ?”

“เอาไว้หลังจากผมพาคุณไปฉีดผมจะบอกคุณก็แล้วกันว่าผมต้องการอะไร” พูดจบก็เป่าลมใส่หูของเซียวฌอนเบา ๆ

“ผมยินดีให้ทุกอย่าง” เซียวฌอนยิ้มให้อู๋ซวนนั่นยิ่งทำให้อู๋ซวนติดแห่ที่เซียวฌอนหว่านไว้อยากง่ายได้

“งั้นผมจะเรียกให้หนัก ๆ เลยจนหมดตัว” อู๋ซวนกำลังก้มหน้าจะหอมแก้มของเซียวฌอนแต่ช้ากว่าเซียวฌอนเพราะเซียวฌอนหลบทันที

“หลังจากฉีดเราค่อยไปออกกำลังกายกันดีกว่าครับคุณอู๋” อู๋ซวนขัดใจเล็กน้อยที่ไม่ได้หอมแก้มเซียวฌอน

“ก็ได้ครับ...นี่ครับเจอกันพรุ่งนี้บ่ายสองโมงตามที่อยู่นี้นะครับ ทานอะไรมาให้เรียบร้อยเพราะหลังจากฉีดยาผมจะพาคุณไปออกกำลังกายทันที”

“ด้วยความยินดีครับ” เซียวฌอนหยิบนามบัตรนั้นขึ้นมา “แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับซวนเกอเกอ” พูดจบเซียวฌอนก็ส่งยิ้มให้อู๋ซวนอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป

“อยากได้ซิกแพ็คมากกูจะเอาจนให้มีกล้ามเลยคนสวย” อู๋ซวนพูดขึ้นหลังของเซียวฌอนที่เดินจากไป ก่อนจะหันไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้ว จากนั้นก็กวักมือเรียกเด็กสองคนที่ไล่ไปกลับมาที่เดิม

หวังบรูคลินมองการกระทำของเซียวฌอนมาจากห้อง VVIP ทุกท่าทางที่อีกฝ่ายแสดงออกเขาเห็นมันทั้งหมด เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าเซียวฌอนไร้เสน่ห์ อีกฝ่ายมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก เหมือนมีปุ่มกดสับเปลี่ยนตัวตนได้อย่างรวดเร็ว ช่างเป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ เมื่อเห็นว่าเซียวฌอนกำลังจะลุกขึ้นหลังจากปลาติดเบ็ดแล้วเขาก็เดินออกมารออีกฝ่ายด้านนอก

หลังจากที่เซียวฌอนได้ทำการพูดคุยกับอู๋ซวนเรียบร้อย เขาก็ตรงออกมาด้านนอกร้านทันที โดยมีหวังบรูคลินยืนถือเสื้อหนังของเขารออยู่ พอเห็นว่าเซียวฌอนเดินออกมาเรียบร้อยหวังบรูคลินก็ใช้เสื้อหนังของอีกฝ่ายคลุมปิดไหล่ขาวเนียนนั้นทันที ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันเดินไปที่รถ

“ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาแบบคุณก็มีคนโง่หลงเสน่ห์ได้” หวังบรูคลินที่นั่งรออยู่ที่ฝั่งคนขับเอ่ยแขวะขึ้นเมื่อเซียวฌอนนั่งลงข้างเบาะคนขับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ผมจะถือว่ามันคือคำชมก็แล้วกันรีบออกรถได้แล้วผมอยากอาบน้ำ” เซียวฌอนตอบอย่างหงุดหงิดเพราะเขาอยากกลับไปห้องเพื่ออาบน้ำชำละร่างกายเอารอยมือของไอ้หน้าปลาดุกอู๋ซวนออกจากร่างกายให้เร็วที่สุด เรียกง่าย ๆ ว่าอาการที่เขาเป็นอยู่คือรังเกียจอู๋ซวน

“อะไรมันจะขนาดนั้นกันคุณ” หวังบรูคลินมองเซียวฌอนที่ตอนนี้ทำหน้าทำตาราวกับเพิ่งไปจับเชื้อโรคมาก่อนจะออกรถทันที

“คุณลองไปนั่งอ่อยให้ตาแก่มือปลาหมึกหน้าปลาดุกจับ ๆ ลูบ ๆ ดูสิแล้วจะได้รู้ว่ามันน่ารังเกียจขนาดไหน” เซียวฌอนตอบเสียงแข็งบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างแรง

“แต่คุณก็ทนจนได้ข้อมูลมาไม่ใช่รึไง คุณทำให้การคาดการณ์ของผมผิดนะเนี่ย”

“คาดการณ์อะไรของคุณ?” เซียวฌอนถามด้วยความสงสัย อีกฝ่ายคาดการณ์ว่าเขาจะทำอะไรอู๋ซวนอย่างงั้นเหรอ

“ผมคิดว่าคุณจะจับไอ้นั่นโขกกับโต๊ะเสียอีก”

“เหอะ ก็เกือบจะทำแล้วเหมือนกัน พูดแล้วก็หงุดหงิดอยากกลับไปจับมันทุ้มลงกับโต๊ะ จับมือแล้วตัดทิ้งซะไอ้มือปลาหมึกนั่น” เซียวฌอนบ่นออกอย่างอัดอั้นก่อนจะเบะปากอย่างรำคาญ หวังบรูคลินได้แต่ขำอยู่ในใจกับอาการของเซียวฌอน

น่ารัก?

เชี่ยบรูค! คิดเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย! เซียวฌอนเนี่ยนะน่ารัก? ประสาท!!!

หวังบรูคลินรีบสะบัดหัวไล่ความคิดของตัวเองออกทันที ยิ่งนานวันเขายิ่งแปลกมากขึ้น

“เป็นอะไรของคุณ? ดื่มมาเหรอ ให้ผมขับไหม?” เซียวฌอนถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสะบัดหัวอย่างแรง ระหว่างรอเขาอีกฝ่ายอาจจะดื่มกับคิมแทรังเพื่อนของอีกฝ่ายก็เป็นไปได้ เขาไม่ได้ห่วงอีกฝ่ายหรอกนะ แต่เขาแค่ไม่อยากตายเพราะให้คนเมาขับรถหรอกนะ

“ผมไม่ได้ดื่ม ไม่มีอะไรหรอก” หวังบรูคลินหันกลับไปเข้าเกียร์แล้วขับออกไปทันที

ส่วนเซียวฌอนก็มองอีกฝ่ายอย่างงง ๆ เป็นบ้าอะไรกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***