สเตรอยด์ (2)

“มานี่!” เซียวฌอนลากจางอี้ชิงมาที่มุมห้องห้องหนึ่ง ซึ่งไม่มีคนไปมาให้ได้ยินเรื่องที่เขากำลังจะถามแน่นอน

“ใจเย็น ๆ ฌอน...” จางอี้ชิงไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรให้อีกฝ่ายโกรธจึงได้แต่บอกให้อีกฝ่ายใจเย็น ๆ ไปก่อน

“ทำไมผมได้อยู่คอนโดเดียวกันกับไอ้บ้านั่น! แถมยังชั้นเดียวกัน! ห้องตรงข้ามกันอีก!” เซียวฌอนระเบิดอารมณ์หงุดหงิดใส่จางอี้ชิงทันที แค่เห็นหน้ากันที่ทำงานเขาก็รำคาญอีกฝ่ายมากพออยู่แล้ว แต่นี่ยังอยู่คอนโดเดียวกันอีก! แถมยังห้องตรงข้าม! แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับว่าเวลาเกือบทั้งวันเขาอยู่กับหวังบรูคลิน!!

จางอี้ชิงหัวเราะออกมาแห้ง ๆ ก่อนจะแก้ตัวออกไปอย่างไม่เนียนเลยว่า “อ้าวบรูคก็อยู่คอนโดนั้นเหรอ เฮียไม่เห็นรู้เลย”

โกหกตาแข็ง หลบสายตาอีกด้วย! เซียวฌอนคิดในใจ

“อย่ามาตีหน้ามึน! ผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ! เฮียต้องการอะไรจากผม! ม้าใช่ไหม!? ม้าให้เฮียคุมประพฤติผมใช่ไหม!?” มีคนเดียวเท่านั้นแหละที่กล้าฝากให้จางอี้ชิงจับตาดูมากเขา จะใครอีกถ้าไม่ใช่แม่ของเขา

“ว่าไปเซียวฌอน คุณน้าจะทำแบบนั้นทำไมกัน” จางอี้ชิงไม่รู้เลยว่าเขาได้เผลอพูดเสียงสูงไป ต่อให้หลับตาฟังก็รู้ว่าเลยว่าจางอี้ชิงกำลังโกหก

“อย่ามาโกหกผม เฮียบอกผมมาตามจริง ก่อนที่ผมจะโมโหไปมากกว่านี้” เซียวฌอนกอดอกส่งสายตาคาดเค้นให้จางอี้ชิงบอกสิ่งที่เขาต้องการรู้ออกมาให้ได้

“เอ่อ ๆ เฮียจัดการเองแหละเวลาเกิดเรื่องอะไรจะได้ช่วยได้ทัน

มีไอ้บรูคอยู่ใกล้ ๆ เฮียจะได้หายห่วง” เขาจะไม่บอกอีกฝ่ายหรอกนะว่านอกจากคุณน้าเซียวน่าอิงผู้เป็นมารดาของเซียวฌอนแล้ว คนที่รวมมือกับเขาในครั้งนี้ยังมีหวังหานผู้เป็นบิดาของหวังบรูคลินอีกด้วย

เซียวฌอนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ “เฮีย…ผมโตแล้วไม่ใช่เด็ก ๆ เกิดอะไรขึ้นผมก็ดูแลตัวเองได้”

“เหรอ?” จางอี้ชิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อในสิ่งที่เซียวฌอนบอกแก่เขา ทำให้เซียวฌอนทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ “อย่าคิดว่าเรื่องที่เมกาเฮียไม่รู้นะฌอน” จางอี้ชิงเอ่ยเสียงเข้ม

เซียวฌอนผงะเล็กน้อยด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าจางอี้ชิงจะทราบเรื่องนั้นด้วย

จางอี้ชิงเอ่ยขึ้น “เซียวฌอนปิดคุณน้าได้แต่ปิดเฮียไม่ได้”

เซียวฌอนตอบกลับ “ผมไม่ได้ปิด แค่เลือกที่จะไม่บอกเองเท่านั้นเอง” เซียวฌอนยักคิ้วอย่างกวน ๆ ใส่จางอี้ชิง

“เซียวฌอน” จางอี้ชิงดุใส่เซียวฌอน “เฮียรู้ว่าฌอนดูแลตัวเองได้แต่ปลอดภัยไว้ก่อนไม่ดีรึไง”

เซียวฌอน “แล้วเฮียคิดว่าคนอย่างไอ้คุณหวังบรูคลินมันจะช่วยได้เหรอ เราเพิ่งรู้จักกันเองนะเฮีย ทำไมผมต้องเอาชีวิตของผมไปฝากไว้กับคนที่เพิ่งรู้จักด้วย อีกอย่างคนมันจะตายยังไงมันก็ตายอยู่ดี”

“แล้วเซียวฌอนไม่คิดถึงคนเป็นรึไง คุณน้าจะเป็นยังไง ลูกชายคนเดียวหวิดตายไม่รู้จักกี่รอบ พ่อฌอนเสียเพราะอะไร ฌอนจะทำตัวเหมือนพ่อฌอนเหรอ เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นมันคุ้มเหรอเฮียถามจริง” จางอี้ชิงตำหนิเซียวฌอนด้วยความเป็นห่วง ลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนี้เป็นคนที่ดื้อมาก เตือนเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยยอมฟังเท่าไหร่ นิสัยเหมือนคุณลุงพ่อของเจ้าตัวเป็นที่สุด

“ผม...” เซียวฌอนพูดไม่ออก เขารู้ว่าจางอี้ชิงเป็นห่วงเขา แต่เขาก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเกิดขึ้นแบบนั้นเสียหน่อย และเขาก็ไม่อยากให้หวังบรูคลินมาจับตาดูเขาด้วย แค่ทำงานด้วยกันก็มากเกินพอแล้ว

“ฌอนเก่งอันนี้เฮียรู้ บรูคมันก็อยู่ส่วนของมัน ฌอนก็อยู่ส่วนของฌอน มีบรูคอยู่ใกล้ ๆ อย่างน้อยเฮียจะได้สบายใจ คุณน้าก็จะได้หายห่วงด้วย ถือว่าเฮียขอนะ”

เซียวฌอนถอนหายใจออก “ผมปฏิเสธได้เหรอถามก่อน เฮียกับม้าวางแผนกันมาก่อนแล้ว ร่วมถึงคุณลุงด้วยใช่ไหม?”

ให้ตายสินี่ขนาดเขาไม่ได้บอกอีกฝ่ายนะว่าคุณลุงหวังหานร่วมมือด้วยอีกฝ่ายยังรู้เองเลย เซียวฌอนตามแผนของพวกเขาทันแล้วแน่ ๆ เลย จางอี้ชิงคิดในใจ

“นอกจากห่วงความปลอดภัยของผมแล้วยังคิดจะจับคู่ให้ผมด้วยใช่ไหม?”

จางอี้ชิงตกใจกับคำพูดของเซียวฌอน เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเดาเรื่องทั้งหมดได้เร็วแบบนี้ เขาจึงเลือกที่จะปฏิเสธอีกฝ่ายไป แม้ว่ามันจะดูไม่ค่อยน่าเชื่อก็ตาม “บ้าาาาา ว่าไปเรื่อยฌอน”

“เชื่อก็โง่แล้ว” เซียวฌอนส่ายหน้าให้กับความโป๊ะของจางอี้ชิง ลากเสียงยาวขนาดนั้นใครจะไปโง่เชื่อว่าไม่เรื่องจริง

“เอาหน่า” จางอี้ชิงพยายามเอ่ยปลอบใจเซียวฌอน

“อย่าให้เขามาวุ่นวายกับผมมากเกินไปก็แล้วกัน แล้วเขารู้ไหมว่าเฮียฝากให้เขาดูแลผม” ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้เขาก็คงได้แต่ยอมรับกับโชคชะตาที่ถูกลิขิตโดยคนครอบครัวก็แล้วกัน

“รู้สิ ก็เขาเป็นคนหาห้องให้ฌอนเองเลยนะ” จางอี้ชิงตอบกลับ

“ห้องผม!?”

“ใช่ ห้องที่ฌอนอยู่นั่นแหละ เป็นไงสวยไหม บรูคมันเป็นคนเลือกเองเลยนะ แถมยังเป็นคนช่วยดูเรื่องตกแต่งห้องด้วย” จางอี้ชิงที่เห็นทางเพิ่มคะแนนให้หวังบรูคลินก็รีบเอ่ยความดีของหวังบรูคลินเพื่อให้เซียวฌอนได้ทราบทันที

“อีตาบ้านั่นรู้ตั้งแต่สินะแรกว่าผมจะย้ายเข้าอยู่ห้องนั้น?”

“ใช่” จางอี้ชิงตอบกลับ

“ไอ้หวังบรูคลิน!” เซียวฌอนหมัดแน่นด้วยความโกรธ แสดงว่าเรื่องเมื่อเช้าอีตาบ้านั่นจงใจจะแกล้งให้เขาระแวงยังไงสินะ! ถ้าเจอจะโบกหน้าให้สักที!

จางอี้ชิงที่เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความโมโหของเซียวฌอนก็รีบเอาน้ำเย็นเข้าลูบเพื่อให้เซียวฌอนใจเย็นลง “ใจเย็น ๆ นะฌอนน้องรัก”

เซียวฌอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด “เขารู้เรื่องจับคู่ไหม?”

“เรื่องนี้ไม่รู้” จางอี้ชิงตอบไปตามความจริง

เซียวฌอนยิ้มพอใจกับคำตอบที่ได้ “ดี เหอะ แกล้งกันมากใช่ไหม เราจะได้เห็นดีกันแน่คุณหวังบรูคลิน! จะเอาให้มองหน้ากันไม่ติดเลย!”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***