สเตรอยด์ (1)

พื้นที่เกิดเหตุถูกปิดกั้นด้วยสายสีเหลืองที่มีตัวอักษรคำว่า ‘ห้ามเข้า’ เจ้าที่ตำรวจและกู้ภัยต่างทำหน้าที่ของตนพยายามเก็บหลักฐานให้ได้มากที่สุดและกันคนออกจากพื้นที่ให้ได้มากที่สุดเพราะตอนนี้เกิดเหตุการณ์จีนมุงจนเสียงดังขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่เป็นอย่างมาก

“ศพถูกเคลื่อนย้าย?” เซียวฌอนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองตามรอยเลือดที่ถูกลากบริเวณทางเดินเข้าไปยังสนามหญ้าข้าง ๆ รอยนี้บ่งบอกว่ามีคนอื่นที่เคลื่อนย้ายร่างกายของผู้เสียชีวิตไม่ใช่รอยที่ผู้เสียชีวิตลากตัวเองไปเพราะไม่มีร่องรอยของเศษดินและหญ้าที่มือทั้งสองข้างศพอยู่ในสภาพนอนหงายไม่ใช่นอนคว่ำหน้า

“เมื่อกี้เราก็วิ่งผ่านตรงนี้ทำไมถึงไม่เห็นวะดูทรงแล้วน่าจะตายได้ประมาณสามถึงสี่ชั่วโมงได้ทำไมถึงเพิ่งเห็น?” เซียวฌอนบ่นกับตัวเองเบา ๆ เขาวิ่งผ่านตรงนี้ไปหลายรอบแต่ทำไมถึงไม่ได้เห็นว่ามีศพอยู่ตรงนี้กัน

“ตรงนี่เป็นมุมอับบรรยากาศน่ากลัวแบบนี้คนที่วิ่งผ่านจุดนี้มักจะวิ่งเร็วกว่าปกติอยู่แล้วแถมไฟไม่มีต้องรอให้พระอาทิตย์ขึ้นเท่านั้นถึงจะเห็นทาง” หวังบรูคลินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เซียวฌอนได้ยินที่เซียวฌอนบ่นกับตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะไขข้อกระจ่างให้กับเซียวฌอน

“เหมาะกับการฆาตกรรมมากเลยงั้นสิ-โอ๊ย!” หวังบรูคลินใช้นิ้วดีดไปที่หน้าผากของเซียวฌอนเบาเบา

“เจ็บนะคุณ!”

“อย่าแต่งนิยาย” หวังบรูคลินเอ่ยเสียงเรียบ

“แต่งนิยายกับผีน่ะสิ” เซียวฌอนสวนกลับทันควันตกลงใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่แล้วเขาสองคนสนิทกันมากรึไงกันหวังบรูคลินถึงกล้าดีดหน้าผากเขาแบบนี้!

“ตาคุณไม่เห็นรึไงว่าศพถูกเคลื่อนย้ายทรัพย์สินติดตัวก็ไม่มี” เซียวฌอนเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด

“งั้นบอกผมหน่อยสิว่าฆาตกรฆ่าเขายังไงไม่มีรอยแผลภายนอกที่บ่งบอกว่าจะเป็นการฆ่าชิงทรัพย์นอกจากกระดูกหน้าแข้งข้างขวาที่โผล่ออกมา”

เซียวฌอนคิดตามที่หวังบรูคลินพูดออกมามันก็จริงตามที่หวังบรูคลินพูด

“คนร้ายอาจไม่ได้ฆ่าแล้วชิงทรัพย์แต่บังเอิญผ่านมาแล้วเห็นว่าผู้ตายนอนอยู่เลยชิงทรัพย์...” เซียวฌอนพูดเบา ๆ กับตัวเอง

“ไง” เสียงของผู้มาใหม่เรียกความสนใจของเซียวฌอนและหวังบรูคลินทันที

“คงไม่ได้พักแล้วสินะฌอน” จางอี้ชิงเอ่ยทักขึ้น

“หวัดดีเฮียคงงั้นแหละ” เซียวฌอนตอบกลับพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า

“สวัสดีครับ” หวังบรูคลินเอ่ยทักขึ้น

“ไม่คิดว่าจะเจอเราสองคนอยู่ด้วยกันนะเนี่ย” จางอี้ชิงกล่าวขึ้น

“บังเอิญเจอกันน่ะครับ” หวังบรูคลินตอบกลับ

“อ่อ...ได้เรื่องอะไรบ้าง” จางอี้ชิงถามขึ้น

“สภาพศพก็ตามที่เฮียเห็นไม่มีทรัพย์สินติดตัวระบุตัวตนของผู้ตายเบื้องต้นไม่ได้ผมขอภาพจากกล้องวงจรปิดมาแล้วตรงนี้เป็นมุมอับกล้องส่องไม่ถึงแต่ดูคร่าว ๆ พบว่าผู้ตายออกมาวิ่งออกกำลังกายตั้งแต่ตีสาม” หวังบรูคลินตอบกลับ

“ตีสาม!?” จางอี้ชิงตกใจเล็กน้อยคนบ้าอะไรตื่นออกมาวิ่งออกกำลังกายเช้าขนาดนั้นขนาดตัวเขาเองยังตื่นออกมาวิ่งตอนหกโมงเช้าเลย

“ใช่ครับ” หวังบรูคลินตอบกลับ

“เฮียมาแล้วงั้นผมขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะเสร็จแล้วจะตามไปที่หน่วย” เซียวฌอนพูดขึ้น

“จริง ๆ ฌอนพักก็ได้นะคดีนี้ไม่ต้องก็ได้หรือว่าจะไม่พัก?” จางอี้ชิงมองสภาพของเซียวฌอนตอนนี้จะเรียกว่าแย่ก็ไม่ถูกมากเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้ดีไปทั้งหมด

ดวงตาบ่งบอกถึงว่าเมื่อคืนเจ้าตัวคงนอนดึกอีกเช่นเคยเขารู้จักนิสัยของน้องชายคนสนิทคนนี้ดีแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันมาห้าปีแต่เซียวฌอนยังไงก็คือเซียวฌอนทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำคดีไหนที่มันทำให้เซียวฌอนรู้สึกค้างคาใจเซียวฌอนยิ่งอยากไขคดีให้มันจบเร็วที่สุดไม่มีคดีไหนที่เซียวฌอนปิดไม่ได้มาถึงก็ทำงานเลยจะโทษว่าเพราะตัวเขาเองก็ได้ที่ให้น้องทำงานเลยทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้พักเพิ่งปิดคดีได้เมื่อวานและวันนี้ก็ดันมีคดีใหม่มาให้เจ้าตัวอีกแล้ว

“ไม่พักแล้วถ้าจะให้พักก็คือต้องลาออกเท่านั้นแหละ” เซียวฌอนไม่ได้กล่าวประชดแต่อย่างใดแต่มันคือเรื่องจริงทั้งนั้นสวรรค์ช่างใจร้ายกับเขาเหลือเกินคำว่าพักผ่อนไม่คิดจะมอบให้กับเขาเลยรึไง

“งั้นก็ตามใจบรูคก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วค่อยตามไปที่หน่วยก็ได้ทางนี้เฮียจัดการเอง”

“อ่า...ได้ครับ” หวังบรูคลินตอบกลับแม้ในใจเขาอยากจะอยู่สถานที่เกิดเหตุต่อก็ตามแต่ก็ต้องยอมรับเพราะว่าสภาพของเขาตอนนี้ดูไม่เหมาะกับการทำงานเลยสักนิด

“ฌอนจะให้เฮียรอรับไปทำงานไหม”

“ไปก่อนเลยเฮียเดี๋ยวขึ้นแท็กซี่ตามไปเอง”

“โอเค”

หวังบรูคลินกับเซียวฌอนแยกตัวออกมาจากที่เกิดเหตุเดินทางไปยังคอนโดของพวกเขาเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อ

“คุณจะเดินตามผมมาทำไมเนี่ย!” เซียวฌอนถามขึ้นอย่างหงุดหงิดเพราะหวังบรูคลินเดินตามหลังเซียวฌอนมาตลอดทาง เรียกได้ว่าตามติดจนจะรวมร่างกับเงาของเขาอยู่แล้วเลยก็ว่าได้

“ใครตามคุณ? ผมกลับคอนโดผมต่างหาก” หวังบรูคลินกล่าวตามความจริง เขาจะกลับคอนโดของตัวเอง ซึ่งมันก็คือคอนโดเดียวกันกับไอ้คนที่โวยวายใส่เขานั่นเอง

“ทางนี้มีคอนโดเดียวอย่าบอกนะว่า...” เซียวฌอนทำหน้าตกใจทันทีไอ้บ้านี่อยู่คอนโดเดียวกับเขาเหรอเนี่ย

“อืม”

ต้องเป็นเฮียอี้แน่นอนเลยแบบนี้! เซียวฌอนกรนด่าในใจ

ทั้งสองคนยังคงเดินต่อไปไม่มีบทสนทนาใดเกิดขึ้นอีกเลยตั้งแต่เซียวฌอนรู้ว่าหวังบรูคลินอยู่คอนโดเดียวกับตน

“คุณอยู่ชั้นไหน?” เซียวฌอนถามขึ้นเมื่อเขากดชั้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ตนพักอาศัยเรียบร้อยแต่อีกคนกลับไม่กดลิฟต์หรือว่าจะอยู่ชั้นเดียวกัน?

ขออย่าอยู่ห้องใกล้กันเลยสาธุ

หวังบรูคลินไม่ได้ตอบกลับคำถามของเซียวฌอนเมื่อลิฟต์มาหยุดที่ชั้นสิบเขาก็เดินออกจากลิฟต์มาทันทีเช่นเดียวกับเซียวฌอน

เซียวฌอนคิดในใจทางนั้นทางไปห้องของเขาไม่ใช่รึไงกัน! หยุดเดินต่อนะ…หยุด…

1003…

หยุดเดินสิวะ...

1004...

หยุดเดิน!!!...

1005...1005!!!!

ให้ตายสิ!!

ห้องตรงข้ามกันเนี่ยนะ! ไอ้เหี้ยเฮียจางอี้ชิง!!!

หวังบรูคลินหันไปมองคนที่เดินตามหลังของเขามาสีหน้าของเซียวฌอนบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมากหึ

“เจอกันเจ็ดโมงครึ่งหน้าห้องไปทำงานพร้อมกับผมเลยจะได้ไม่เสียเวลา” หวังบรูคลินเอ่ยขึ้น

“ไม่ต้องผมไปเองได้” เซียวฌอนปฏิเสธทันทีอย่างไม่ต้องคิด

“อย่าดื้อตกลงตามนี้ ถ้าหนีไปก่อนเจอดีแน่” หวังบรูคลินพูดจบก็ปิดประตูห้องลงทันทีทิ้งให้เซียวฌอนโมโหอยู่ด้านหลัง

“ไอ้!”

แกร๊ก

เสียงเปิดประตูห้องของหวังบรูคลินออกมาอีกครั้ง

“สวัสดีอีกครั้งนะครับคุณเพื่อนบ้าน” หวังบรูคลินยกยิ้มมุมปากขึ้นก่อนจะปิดประตูดังปั้ง

“เฮียอี้เราต้องคุยกัน!” เซียวฌอนกำหมัดแน่น

เวลา 08:12 น.

ลิษาเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าหวังบรูคลินกับเซียวฌอนเดินเข้ามาในหน่วยพร้อมกันความตกใจ “มาด้วยกัน?”

หวังบรูคลินตอบกลับ “อืม”

เซียวฌอนกำลังพยายามปรับอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ เพราะตลอดเส้นทางเขากับหวังบรูคลินปะทะฝีปากกันไปหลายยกกันเลยทีเดียว

“อ้าวมาแล้วเหรอ?” จางอี้ชิงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนที่เขาเพิ่งเจอไปเมื่อชั่วโมงก่อน เดินทางมาถึงที่ทำงานแล้ว

ทันทีที่เซียวฌอนเห็นหน้าจางอี้ชิงเขาก็ตะโกนออกไปทันที “ไอ้เหี้ยเฮียอี้! เรามีเรื่องต้องคุยกันเดี๋ยวนี้!!!”

จางอี้ชิง “!”

พูดจบเซียวฌอนก็ลากแขนจางอี้ชิงให้เดินตามเขาไปทันทีด้วยความหงุดหงิด ซึ่งจางอี้ชิงเองก็งงงวยเหมือนกันว่าเกินอะไรขึ้น เขาคงไม่ได้ไปทำอะไรให้อีกฝ่ายโกรธหรอกนะ

ส่วนหวังบรูคลินและลิษาก็หันมามองหน้ากันอย่างอัตโนมัติ ลิษาพยักหน้าเป็นคำถามเชิงถามว่าหวังบรูคลินรู้เรื่องไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนหวังบรูคลินก็ยักไหล่ตอบไปว่าเขาก็เองก็ไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***