เที่ยวบินมรณะ (10)

“ก่อนบอกคนอื่นบอกตัวเองก่อนไหม” หวังบรูคลินสวนเซียวฌอนทันควัน “ได้ข่าวมาว่าเลิกกับแฟนก็เพราะมัวแต่ทำงานไม่ใช่รึไง”

ไอ้ผู้ชายปากจัด!

เซียวฌอนพยายามใจเย็นทำหน้าที่เป็นไลฟ์โค้ชเรื่องความรักให้กับไอ้คนที่เขาไม่ชอบหน้ามากเท่าไหร่ “ก็เพราะผมเคยผ่านมาแล้วไง เจ้าหน้าที่แบบเราไม่เหมาะที่จะมีแฟนหรอกยิ่งแฟนที่คนละสายอาชีพ ความเข้าใจมันไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่”

“อืม” หวังบรูคลินตอบกลับ

“แต่ว่าถึงจะสายอาชีพเดียวกันแต่ก็ไม่ใช่ทุกคู่จะเข้าใจกันหมด เพราะฉะนั้นอยู่เป็นโสดต่อไปเหอะ” เซียวฌอนพูดอย่างอารมณ์ดี

หวังบรูคลินมองเซียวฌอนยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีด้วยความสนใจ

ช่างเป็นคนที่หลากหลายอารมณ์เสียจริง เหมือนจะไม่จริงจัง แต่ก็จริงจัง

หวังบรูคลินละความสนใจจากตัวเซียวฌอนไปที่ถนนแทน ส่วนเซียวฌอนก็กลับไปสนใจวิวข้างทางอีกครั้ง

ในอีกด้านหนึ่ง

“กรี๊ดดดดดดดดดดด” เฉิงเวนดี้กรีดร้องออกมาด้วยความโมโห เธอพยายามโทรหาหวังบรูคลินหลายสายแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับสายเธอสักที ครั้งแรกที่ไม่รับเธอคิดว่าอีกฝ่ายคงติดธุระ แต่นี่เธอโทรมาเกือบจะสิบสายแล้วแต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีว่าจะรับสายของเธอเลยแม้แต่น้อย

“หวัง-บรูค-ลิน!” เฉิงเวนดี้กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโมโห

ณ โรงพยาบาล

“สวัสดีครับคุณเลี่ยวปั๋ว” เซียวฌอนทักคนที่ป่วยที่นั่งอยู่ที่เตียงคนไข้ ศีรษะมีผ้าพันเอาไว้ แขนข้างขวาถูกใส่เฝือกเอาไว้ รอยซ้ำตามตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ

“เอ่อ...สะ สวัสดีครับ” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว เอ่ยขึ้น

“ผมเซียวฌอนเจ้าหน้าที่พิเศษและนี่หวังบรูคลินเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบคดีเครื่องบินของสายการบินเป่ยฮวา B483 บินจากปักกิ่งไปเซี่ยงไฮ้ ที่เกิดเหตุตกลงที่แม่น้ำเฉาไป๋ ซึ่งคุณก็คือหนึ่งในผู้โดยสารที่รอดมาได้นะครับ” เซียวฌอนยิ้มอย่างเป็นกันเอง

“หนึ่งในผู้โดยสารที่รอด?” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว พึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่คนหูดีอย่างเซียวฌอนได้ยินชัดทุกคำ

“ใช่ครับ” เซียวฌอนตอบกลับพร้อมกับส่งยิ้มให้ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว

“ผมว่าเราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” เซียวฌอนเปลี่ยนน้ำเสียงจากที่เป็นมิตรกลายเป็นน้ำเสียงเชิงจริงจัง “คุณเป็นคนผลักคุณหยางข่าย เลขาของคุณตกลงมาจากเครื่องใช่ไหมครับ”

ดวงตาของเซียวฌอนราวกับเสือที่จ้องตะครุบเหยื่อ เซียวฌอนมองอาการของ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว อย่างไม่วางตา ต่างจากหวังบรูคลินที่ไม่ได้สนใจอาการเลิ่กลั่กของ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว เลย เขากลับสนใจการกระทำของเซียวฌอนมากกว่า

“คะ คุณพูดบ้าอะไรของคุณ ผะ ผมจะทำแบบนั้นไปทำไม”

“นั่นสิคุณจะทำแบบนั้นไปทำไม งั้น...ช่วยบอกผมหน่อยสิครับว่าตอนก่อนเครื่องจะตกคุณลุกเดินไปไหนมา ถึงหยิบร่มชูชีพมาใส่ทันแบบนั้น?” เซียวฌอนยังคงใช้น้ำเสียงกดดันให้ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ยอมรับสารภาพ

“ผม...” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ยังไม่ทันพูดคำต่อไปหวังบรูคลินที่ยืนเงียบมานานก็พูดขึ้น

“กำลังคิดจะแต่งเรื่องโกหกรึไงกัน” หากคิดว่าน้ำเสียงนิ่งของเซียวฌอนทำให้รู้สึกกดดันมากแล้ว น้ำเสียงของหวังบรูคลินนั้นกดดันยิ่งกว่าหลายเท่า นี่คือสิ่งที่ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว รู้สึก

“เอ่อ กูผลักมันเอง ทำไม” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ยอมรับสภาพออกมาเองทันที

“อะไรกัน ยอมรับสารภาพง่ายเกินไปปะ อะไรวะ ไม่สนุกเลย” เซียวฌอนบ่นออกมาอย่างขัดใจ เขาอุตส่าห์มีเตรียมหัวข้อที่จะชักถามไว้อีกมาก ไม่สนุกเลยอะ

ไม่ใช่แค่เซียวฌอนที่คิดว่า ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ยอมรับสารภาพง่ายเกินไป หวังบรูคลินก็คิดเช่นเดียวกัน คนที่คิดฆ่าคนอื่นโดยการผลักให้ตกจากเครื่องบิน แถมตัวเองยังใส่ร่มชูชีพกระโดดตามมา คาดว่าเพื่อหลบหนีทำไมถึงได้รับสารภาพง่ายจัง ตัวอย่างดีเอ็นเอก็ยังไม่ได้เก็บเพื่อนำไปพิสูจน์เปรียบเทียบกับลายนิมือที่เก็บมาได้

“เหอะ ที่มาถามแบบนี้ก็เพราะรู้อยู่แล้วไม่ใช่รึไง มึงจะให้กูปฏิเสธว่าไม่ได้ทำเหรอ หึ ปฏิเสธไปยังไงสุดท้ายมึงก็สืบมาหาตัวกูอยู่ดี สู้กูบอกไปเลยไม่ดีกว่ารึไง ได้ลดโทษอีก มากสุดก็แค่ติดคุกไม่กี่ปี แต่กูมีเงิน คาดว่าแค่สองปีกูก็น่าจะได้ออกจากคุกแล้ว กูไม่ได้คิดจะหนีคดีอยู่แล้ว” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว พูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว

“มีคนบอกให้มึงทำใช่ไหม” หวังบรูคลินถามขึ้นด้วยเสียงเรียบ

“อะไรของมึงอีกคุณตำรวจ กูยอมรับสารภาพแล้ว มึงยังคิดว่ามีคนบอกให้กูทำอีกเหรอ เหอะ” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ยกยิ้มอย่างพอใจ “ไอ้เหี้ยนั้นตายไปก็ไม่มีใครที่จะเปิดเผยความลับของกูอีกต่อไป ความลับกูตายไปพร้อมกับมัน คนโง่อย่างมันสมควรตาย” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เซียวฌอนหัวเราะขึ้นตาม ส.ส.เลี่ยวปั๋ว

“มึงหัวเราะอะไร?” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ถามขึ้นอย่างสงสัย

“หัวเราะคนที่โง่กว่าคุณหยางข่ายไง ฮ่าฮ่าฮ่า” เซียวฌอนยังคงหัวเราะต่อ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ใบหน้าเปลี่ยนสีทันที “คนที่โง่คือคุณมากกว่า คุณ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ไม่มีความลับในโลกนี้คุณไม่รู้เหรอ ฆ่าคนเก็บความลับใช่ว่าความลับจะตายไปด้วย”

“มึงหมายความว่ายังไง!” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว โหโหจนเลือดขึ้นหน้า

“ส.ส.ที่โกงคะแนนเลือกตั้ง ค้ายา แล้วก็อะไรอีกนะ อ้อ ค้าประเวณี แถมอีกหนึ่งคดีฆ่าคน คุณหยางข่ายไม่ใช่คนแรกที่คุณฆ่า ก็ไม่แปลกที่คุณดูจะไม่ทุกข์ร้อนอะไร”

“มึง!” เมื่อ ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ได้ยินที่เซียวฌอนพูดก็โมโหทันที จนเครื่องแสดงอัตราการเต้นของหัวใจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“โอ๊ะ ใจเย็น ๆ หน่อยดีไหมครับคุณมึงเลี่ยวปั๋ว ดูสิหัวใจเต้นเร็วเชียว” เซียวฌอนเดินเข้าไปที่เครื่องกดจะถอดปลั๊กของเครื่องออก

“รายชื่อส.ส.ที่โกงคะแนน ติดสินบนต่าง ๆ คุณหยางข่ายส่งให้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจเรียบร้อยก่อนวันเดินทางหนึ่งวัน” ส.ส.เลี่ยวปั๋ว ตกใจ มือของเขากำหมัดแน่น ไอ้ลูกน้องเวร เลี้ยงไม่เชื่อง ตายไปแล้วก็ยังมาก่อความวุ่นวายให้กูได้อีกนะมึง ไอ้หยางข่าย

“ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงยอมรับง่าย ๆ แบบนี้ แต่ใครที่อยู่เบื้องหลัง มีอำนาจขนาดนั้น กูไม่ปล่อยไว้แน่ จำไว้” เซียวฌอนพูดจบก็นั่งลงตรงโซฟาปล่อยให้หวังบรูคลินจัดการที่เหลือ

หวังบรูคลินได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับเซียวฌอน เซียวฌอนเป็นคนแปลก นี่คือสิ่งที่หวังบรูคลินสัมผัสได้ เหมือนจะเอาแต่ใจแต่ก็แคร์คนอื่นเป็น ปากร้ายแต่ก็ใจดี ดูเป็นคนแข็งกระด้าง แต่ก็บางมุมก็อ่อนไหว โดยเฉพาะเวลาหิว

หลังจากนั้นสามวัน ส.ส.เลี่ยวปั๋ว เมื่อพักฟื้นดีขึ้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวไปดำเนินคดี สายการบินเป่ยฮวาก็ถูกดำเนินคดีเช่นกันข้อหาปกปิดข้อเท็จจริง ขโมยหลักฐาน เครื่องบินไม่ได้มาตรฐาน เรื่องนี้การเป็นข่าวใหญ่ทันที เจ้าหน้าที่ข้าราชการเกือบยี่สิบคนโดนแจ้งข้อหา ส.ส.อีกสิบคนโดนแจ้งข้อหาโกงคะแนนการเลือกตั้ง แม้จะอยู่คนละพรรคก็ตาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***