ตอนที่ 1 เที่ยวบินมรณะ (2)

อีกด้านหนึ่งหวังบรูคลินที่อยู่ในห้องทำงานของตัวเองก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อเห็นข้อความคำถามจากคนในกลุ่มแชตที่ถามถึงแฟนสาวของเขา

เป็นการเป็นงาน (12)

หวังบรูคลิน: [ส่งสติกเกอร์นิ้วกลาง]

หวังบรูคลิน: @เควิน อย่าถามได้ได้ไหมพี่ผมไม่อยากเจอ

ลิษา: ถ้ามาแว้ด ๆ ในนี้อีกกูจับโยนออกไปแน่

จางอี้ชิง: @หวังบรูคลิน ทะเลาะกัน?

หวังบรูคลินถอนหายใจออกด้วยความเหนื่อย คำถามที่จางอี้ชิงถามเขาจะตอบว่าทะเลาะก็ได้แต่จะบอกว่าไม่ได้ทะเลาะก็ได้เพราะมันคือเรื่องเดิม ๆ ที่เฉิงเวนดี้แฟนสาวของเขาชอบเอามาพูดอยู่แล้ว

เป็นการเป็นงาน (12)

หวังบรูคลิน: ครับ เรื่องเดิมเดิม

เควิน: แฟนมึงเขาเป็นห่วงมึงไงไม่อยากให้ทำอะไรเสี่ยง ๆ

โชไมค์กี้: แต่เวนดี้ทำเกินไปนะพี่

โจวโคลิน: ล่าสุดคือเขียนจดหมายลาออกแล้วเอาไปส่งให้หัวหน้าเองเลยอะ

ลิษา: นังนี่มันร้ายค่ะ

หวังบรูคลิน: ตอนแรกเวนดี้ก็นะ

โจวโคลิน: แต่หลัง ๆ มาแย่ใช่ไหม

หวังบรูคลิน: อืม

บิลลี่: เลิกไหมจะได้จบ ๆ ไปเลย

ลิษา: เอ่อจริง

โชไมค์กี้: ถ้ามันง่ายขนาดนั้นไอ้บรูคคงเลิกไปแล้วล่ะคงไม่ต้องทนอยู่แบบนี้

ลู่จิน: น้องเขาไม่ยอมเลิก?

โจวโคลิน: @หวังบรูคลิน ไอ้นี่ไม่กล้าบอกเลิกเองมากกว่า

ความจริงมันก็เหมือนที่โจวโคลินเพื่อนของเขาบอกคนในกลุ่ม เขาไม่กล้าบอกเลิกเองมากกว่าทั้งที่ในใจของเขาอยากจะเลิกมากแค่ไหนก็ตาม เพราะตัวเขาเองยังไม่สามารถเลิกกับอีกฝ่ายได้

เป็นการเป็นงาน (12)

หวังบรูคลิน: เอาจริงมีก็เหมือนไม่มี กูเบื่อนะที่ต้องมาทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ ทำไมถึงชอบบังคับให้กูลาออก กูชอบทำงานไม่ได้ชอบอยู่เฉย ๆ เขาบอกว่าจะเลี้ยงกูเองมันได้เหรอวะ

เอริค: ได้ทีแล้วบ่นใหญ่

ลิษา: กูก็บอกให้เลิกกันซะ

หวังบรูคลิน: กูกลัวเขาเสียใจ

จางอี้ชิง: @หวังบรูคลิน ยังรักเขาอยู่เหรอ

ยังรักอยู่อย่างงั้นเหรอ?

ความรู้สึกของเขาที่ให้เฉิงเวนดี้เรียกว่าความรักอย่างงั้นเหรอ?

หวังบรูคลิน: คงงั้นมั้งครับ

เควิน: มึงแค่ผูกผันไอ้บรูค

เควิน: มึงไม่ได้รักเขาแล้ว

หวังบรูคลิน: อาจจะเป็นแบบที่พี่ว่า

รัก? ผูกผัน? มันคือความรู้สึกของเขาจริง ๆ น่ะเหรอ หวังบรูคลินนั่งคิดอยากตลก

ในอีกด้านหนึ่งจางอี้ชิงเห็นว่านิโคลินที่กลับมากจากการเข้าห้องน้ำกำลังเดินทางเขาก็ตัดสินใจพิมพ์ข้อความส่งเข้าไปในกลุ่มอีกครั้ง เพราะหลังจากนี้เขาจะไม่จับโทรศัพท์อีกแล้ว

เป็นการเป็นงาน (12)

จางอี้ชิง: เฮียจะกลับแล้วมีใครจะเอาอะไรอีกไหม?

โจวโคลิน: @บิลลี่ มึงอะตัวดี

บิลลี่: @โจวโคลิน [ส่งมีมตบหน้า] @จางอี้ชิง ไม่เอาเฮียรีบกลับมาก็พอ

เอริค: ตามเป็นเมียเลยนะ

บิลลี่: เฮีย @เอริค ยังอยากมีมือไว้จับกล้องอยู่ไหม?

จางอี้ชิง: ฆ่าได้เลยเฮียอนุญาต

ลู่จิน: เดี๋ยวกูเตรียมห้องชันสูตรไว้รอจะได้ช่วยปกปิดสาเหตุการตายให้

เอริค: ไอ้พวกเลว!!!!

โชไมค์กี้: 5555

จางอี้ชิงหัวเราะให้โทรศัพท์ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วหันไปมองลูกพี่ลูกน้องของตน

“ถ่ายรูปผมส่งให้ม้าเหรอ?” เซียวฌอนถามขึ้นอย่างสงสัย เขาเห็นลูกพี่ลูกน้องของเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเขาจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ยิก ๆ

จางอี้ชิงส่ายหน้า “ไม่ใช่ ถ่ายส่งให้คนให้กลุ่มที่ทำงานน่ะ”

“อ๋อ” เซียวฌอนพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ไปรถกันเถอะ จะได้พักผ่อนกัน” จางอี้ชิงเอ่ยจบก็ช่วยลากกระเป๋าให้เซียวฌอน ส่วนเซียวฌอนเองก็เต็มใจที่จะได้รับความช่วยเหลือนั้นเพราะเขาขี้เกียจถือกระเป๋าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

บนรถของจางอี้ชิง

“เอาไปตราของมึง” เมื่อรถเคลื่อนตัวออกไปได้สักพัก นิโคลินเพื่อนสาวที่สนิทของเซียวฌอนก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นตราประจำตำแหน่งให้เซียวฌอน

“ใจร้ายกันฉิบหาย” เซียวฌอนตัดพ้อ แทนที่ปล่อยให้เขาได้พักสักอาทิตย์สองอาทิตย์ค่อยมอบตราให้เขาแต่นี่มอบให้ทันทีที่ถึงประเทศ บอกตามตรงว่าเขารู้สึกว่าเป็นลางที่ไม่ดีเอามาก ๆ “บังคับกันแบบนี้ได้ไงอะ ขอพักหน่อยไม่ได้รึไง”

นิโคลินเห็นเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานเบะปากเมื่อโดนขัดใจ เธอก็กลอกตามองบนทันที “ไม่ต้องเบะกูไม่สงสาร”

จางอี้ชิงเอ่ยสนับสนุนความคิดของนิโคลินทันที “คิดว่าเฮียจะปล่อยคนเก่งแบบฌอนไปเหรอ ไหน ๆ ก็ว่างงานแล้วก็มาทำงานกับเฮียดีกว่า”

“แต่ผมเพิ่งถึงจีน และยังไม่ทันออกจากเขตสนามบินเลย เฮียจะมาจับผมเซ็นสัญญาแบบนี้ไม่ได้” เซียวฌอนหยิบเอกสารที่แนบมาด้วยขึ้นมาถืออย่างหงุดหงิด

“ถ้าเฮียว่าได้มันก็คือได้ฌอน” จางอี้ชิงตอบกลับ เซียวฌอนกอดอกพ่นลมหายใจออกมาราวกับเด็กที่โดนขัดใจ แต่เขาดันเป็นผู้ใหญ่ที่โดนขัดใจต่างหาก

“เอาหน่ามึง สวัสดิการดี เงินดี งานดี” นิโคลินพยายามเอ่ยปลอบใจเซียวฌอน

เซียวฌอนร้องหึในลำคอก่อนจะเอ่ยถามขึ้น “แล้วคนล่ะ มึงก็รู้กูทำงานไม่เหมือนคนอื่น แน่ใจว่าคนที่นี่จะทนกูได้”

สวัสดิการดี เงินดี งานดี แล้วไง?

ถ้าเพื่อนร่วมทำงานไม่ได้เรื่องเขาก็ไม่มีทางทำงานที่นั่นแน่ ๆ

“ทนความหวังบรูคลินได้ ความเซียวฌอนแค่นี้สบายมาก” จางอี้ชิงนึกถึงเพื่อนร่วมทำงานอีกคนหนึ่งที่ชื่อว่าหวังบรูคลิน

เขารู้ว่าเซียวฌอนเป็นคนจริงจังกับการทำงานมากขนาดไหน เพื่อนร่วมงานหลายคนมักจะไม่พอใจเซียวฌอนอยู่บ่อย ๆ ในที่ทำงานเก่า แต่ที่นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นกังวลเลย เพราะก็มีหนึ่งคนที่นิสัยคล้ายเซียวฌอน และเพื่อนร่วมทำงานก็ทำงานกันจนชินไปหมดแล้ว มีเซียวฌอนเพิ่มเข้ามาก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรมากมายแน่นอน

“มึงสบายใจได้ มีคนที่เรื่องเยอะพอ ๆ กับมึงเหมือนกัน พวกกูยังทำงานร่วมได้เลย” นิโคลินเอ่ยเสริมคำพูดของจางอี้ชิงเพื่อยืนยัน

“ขอพักหนึ่งอาทิตย์แล้วจะไปทำงาน” เซียวฌอนยื่นข้อเสนอที่เขาต้องการด้วยท่าทางนิ่ง ๆ

“เยี่ยม!” นิโคลินเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ ถึงไม่ได้ทำงานตอนนี้ แต่เพื่อนของเธอก็ตกลงที่จะทำงานด้วย ให้พักหนึ่งอาทิตย์ก็ดีเพราะเซียวฌอนเพิ่งเดินทางมาถึงและอาจไม่คุ้นเคยกับที่นี่มากเท่าไหร่ อยากน้อยก็มีเวลาให้เซียวฌอนได้ปรับตารางเวลาชีวิตของตัวบ้าง

จางอี้ชิงเองก็พอใจกับคำตอบของเซียวฌอนเหมือนกัน “ต้องแบบนี้สิน้องเฮีย” จางอี้ชิงยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี

เซียวฌอนเชิดหน้าขึ้นก่อนจะเอ่ยขึ้น “ขี้เกียจอยู่เฉย ๆ หรอกนะ”

“จ้า~” นิโคลินลากเสียงยาวประชดเซียวฌอน ถึงต่อให้อยู่เฉย ๆ ก็จริง แต่เพื่อนของเธอไม่มีทางอยู่เฉย ๆ แน่นอน เพราะเซียวฌอนเป็นพวกที่อยู่เฉย ๆ ไม่ได้

ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เซียวฌอนถามขึ้นเมื่อเขาได้ยินเหมือนเสียงแจ้งเตือนอะไรบางอย่าง “เสียงอะไรอะ?” แต่ก็ไม่มีใครตอบคำถามของเซียวฌอนเลยแม้แต่คนเดียว

นิโคลินรีบเปิดแท็ปเล็ตอีกเครื่องที่มีการแจ้งเตือนขึ้นมาดูทันทีอย่างรีบร้อน “เฮียเครื่องบินตกที่แม่น้ำเฉาไป๋ อยู่ห่างจากที่นี่ 91 กิโล” นิโคลินมองตาของจางอี้ชิง

จางอี้ชิงรับรู้ได้ทันทีว่านิโคลินต้องการอะไรผ่านสายตาที่ส่งมา “โอเค บอกพวกนั้นว่าเจอกันที่นั่นเลย” พูดจบจางอี้ชิงก็เบี่ยงตัวรถไปที่ถนนอีกสายหนึ่งทันที

นิโคลิน “ค่ะ”

จางอี้ชิง “คงไม่ได้พักแล้วนะฌอน”

เซียวฌอนอยากจะปล่อยโฮร้องไห้ออกมาดัง ๆ เสียเหลือเกิน “ยังไม่ทันถึงที่พักก็มีคดีแล้วเหรอเนี่ย~” เซียวฌอนขยุ้มผมตัวเองพร้อมกับทำท่าราวกับจะร้องไห้อย่างหนักหน่วง “ชีวิตไอ้ฌอนให้มันได้แบบนี้สิวะ”

สังหรณ์ใจเอาไว้แบบไหน ก็เกิดเรื่องขึ้นแบบนั้นจริง ๆ

“ถือสะว่าอุ่นเครื่องมึง” นิโคลินไม่รู้ว่าจะปลอบเซียวฌอนยังไงแล้ว

“แต่ก็ให้กูพักหน่อยก็ดีไหมมึง! น้องฌอนเศร้าครับ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***