เรื่องราวได้เปิดขึ้นมาในตอนที่องค์ชายนิลธิดานั้นยังเป็นเพียงแค่เด็กน้อยตัวเล็กๆ ในช่วงเวลานั้นยังเป็นช่วงเวลาที่พระราชินีนั้นยังทรงประทับอยู่ที่พระราชวัง ทุกครั้งที่ดวงจันทร์เผยให้เห็น องค์ราชินีก็จะไม่เคยลืมที่จะเล่านิทานเรื่องเจ้าหญิงน้อยกับดวงจันทราให้กับลูกน้อยทั้งหลายได้ฟัง ความสุขเพียงเล็กๆน้อยๆนั้นมีค่าเป็นอย่างมากโดยเฉพาะกับเด็กที่ไร้เดียงสาที่ไม่อาจรับรู้หรือเข้าใจได้กับสิ่งที่เรียกว่าการจากลา แต่การจากลาในครั้งนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่ใครสักคนหนึ่งได้จบชีวิตลง แต่มันกลับเป็นการที่ใครสักคนแค่หายไป แต่ไม่ว่าจะจากลาแบบไหนทุกคนที่จากไปนั้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ที่พวกเขาจะทิ้งอะไรสักอย่างไว้เป็นตัวแทนของความทรงจำ เฉกเช่นกับนิทานเรื่องเจ้าหญิงน้อยกับดวงจันทรา ที่เปรียบได้ดั่งสิ่งที่องค์ราชินีได้ทิ้งเอาไว้ ก่อนที่พระนางจะหายไปอย่างไม่มีวันกลับ
เรื่องราวได้ตัดมาในตอนที่องค์ชายตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยดน้ำตามากมายที่ไหลอาบแก้ม องค์ชายนั้นเดินไปที่หน้าต่างเพียงคาดหวังที่จะได้เห็นแม้เพียงแสงจันทร์จางๆ แต่ทว่าในค่ำคืนนี้นั้นกลับว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งใด ท้องฟ้านั้นมืดสนิด ไร้ซึ่งหมู่เมฆสีเทาและแสงดาวระยิบระยับ
เพื่อขจัดความว่างเปล่าภายในจิตใจ องค์ชายก็ได้เดินตรงไปที่เตียงนอน คาดหวังให้ได้ฝันเห็นช่วงชีวิตที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ ราวกับว่าพอแล้วกับสิ่งที่ได้กระทำลงไปทั้งหมดทั้งสิ้น
เรื่องราวได้ตัดมาในอีกสองปีถัดมา ในขณะองค์รัชทายาทได้ขึ้นถือครองราชสมบัติทั้งหมดของพระเจ้าพันตา สำหรับองค์ชายนิลธิดานั้นไม่มีความรู้สึกได้ที่จะบอกกล่าวออกมาในบริบทที่เยือกเย็น ทำได้เพียงแสดงความรู้สึกที่เปี่ยมล้นไปด้วยความยิน และในวันขึ้นครองราชย์ขององค์รัชทายาทนี่เองที่ได้ปลดปล่อยองค์ชายนิลธิดาได้ในระดับหนึ่ง แต่กลับไม่มากพอที่จะอุดความว่างเปล่าภายในจิตใจของเขาจนหมดสิ้น
......จบ.......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 26
Comments