ตอนที่ 3 อาดริค

กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย ปี ค.ศ. 1997 ได้เกิดเหตุการฆาตกรรมหมู่ขึ้นที่สวนสาธารณะฟิเลฟสกี ได้มีร่างอันวิญญาณของวัยรุ่นชายหญิงที่เปลือยเปล่ารวมหกคนถูกฆ่าปาดคอ อวัยวะเพศและอวัยวะภายในหลายส่วนหายไป ได้มีการเก็บหลักฐานในที่เกิดเหตุเข้าห้องพิสูจน์หลักฐาน ข้อมูลในหลายๆส่วนถูกปิดเป็นความลับ แต่อย่างไรก็ตามได้มีหลักฐานและข้อมูลหลายส่วนได้รับความเสียหาย สูญหาย และรั่วไหลไปในระหว่างที่มีประชาชนเข้ามาในสถานที่เกิดเหตุ และในหนึ่งวัยรุ่นกลุ่มนี้นั้นก็คือฟีโอดอร์ การิล ลูกชายของฟีดียองกา การิล ชายผู้เป็นหนึ่งในสามตุลาการแห่งภารดรภาพนักฆ่า

เมื่อทราบข่าวการตายของลูกชายก็ได้ทำให้ฟีดียองกาโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อได้ทราบข่าวว่ามีเหรียญแต้มบุญบางส่วนหายไป มันก็ทำให้ฟีดียองกาเกิดมีความกระตือรือร้นขึ้นมาในทันทีและเร่งเดินทางไปยังกรุงมอสโก เพื่อออกตามล่าเหรียญแต้มบุญที่หายไป ซึ่งรวมถึงคนที่เอามันไปด้วยเช่นกัน

การตามล่าในครั้งนี้มีการนำเหรียญบังคับการมาใช้ นั่นทำให้นักฆ่าทุกคนที่อยู่ภายในเขตของกรุงมอสโก ต้องให้ช่วยความเหลือกับฟีดียองกาโดยปราศจากคำถามและข้อต่อรองทุกประการ

ฟีดียองกาได้เริ่มการตามล่าขึ้นที่สวนสาธารณะฟิเลฟสกี ซึ่งที่นี่เองก็ทำให้ได้ทราบว่าแก๊งอันธพาลในบริเวณนี้อาจเป็นส่วนหนึ่งของการฆาตกรรม

แก๊งอันธพาลในบริเวณนี้ทั้งหมดถูกทำลายลงไปอย่างง่ายดายโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน ฟีดียองกาและนักฆ่าคนอื่นๆต้องทรมานพวกอันธพาลไปมากไม่ใช่น้อยกว่าที่จะได้คำตอบที่พอใจ เมื่อเสร็จงานกับพวกอันธพาลแล้วนั้นฟีดียองกาก็ได้เดินทางต่อไปที่สถานีตำรวจในทันที ซึ่งสถานีตำรวจที่เดินทางไปนั้นมันก็แค่สถานีตำรวจธรรมดาเท่านั้น แต่ที่มันพิเศษมากกว่าที่อื่นๆนั้นมันก็คือการที่สถานีนี้มีทรัพย์สินของลูกชายเขา ทรัพย์สินมีค่าเกือบทั้งหมดได้หายไปก่อนที่เจ้าหน้าตำรวจจะเดินทางไปถึงสถานที่เกิดเหตุ

เรื่องราวได้ตัดมาในตอนที่ฟีดียองกานั้นกำลังพูดคุยอยู่กับอาดริคภายในสวนสาธารณะฟิเลฟสกี ซึ่งอาดริคนั้นก็คือชายผู้เก็บเหรียญแต้มบุญได้ในคืนวันเกิดเหตุ ในตอนแรกอาดริคมีทีท่าเป็นกังวลไม่ใช่น้อย แต่พอทราบว่าชายตรงหน้านั้นไม่ได้คิดจะมาเอาความอะไร เขาก็มีท่าทางที่สงบมากขึ้น และยังเล่าถึงเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นให้ฟีดียองกาได้รับรู้ ฟีดียองกานั้นได้หัวเราะออกมาก่อนที่จะกล่าวถึงลูกชายของเขา ลูกชายที่สุดแสนจะไม่เอาไหน สั่งสอนเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักจำ สุดท้ายก็ต้องมาตายเพราะชายเร่ร่อน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วมันก็คือลูกชาย

เมื่อพูดจบฟีดียองกาก็ได้พุ่งกระโจนใส่อาดริคในทันที หมัดแล้วหมัดเล่าที่เข้าสัมผัสร่างกายของชายตรงหน้าไม่ได้ทำให้ฟีดียองการู้สึกเสียใจเลย จนกระทั่งอาดริคได้ทำการต่อโต้กลับไป เขาได้ใช้ทุกอย่างที่หาได้โจมตีใส่ชายตรงหน้าแม้ว่าจะแทบไม่ช่วยอะไร และสุดท้ายแล้วอาดริคก็ได้ล้มลงไปนอนกับพื้น หายใจเข้าออกอย่างติดขัด สายตาเริ่มพร่ามัวก่อนที่จะมืดสนิท

เวลาได้ผ่านพ้นไปหลายวัน ในตอนนี้อาดริคได้ตื่นขึ้มาภายในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย มันเป็น ห้องเล็กๆที่ดูคล้ายกันกับห้องพักของคนไข้ เขาพยายามมองไปยังส่วนต่างๆของห้องเพื่อดูว่ามีใครอยู่กับเขาบ้างไหม และในอีกไม่กีนาทีต่อมาก็ได้มีหมอสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาภายในห้อง เธอกล่าวถึงเขาที่อาดีขึ้นมาก และยังเล่าอีกว่าคนส่วนใหม่มักจะตายหลังจากที่ถูกฟีดียองกากระทืบ ซึ่งอาดริคก็ได้แย้งว่ามันไม่ได้เหมือนถูกกระทืบเท่าไหร่นัก มันเหมือนกับการถูกหยอกล้อมากกว่า เธอหัวเราะออกมาและพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่าฟีดียองกากำลังรอเขาอยู่

เวลาได้ตัดไปในตอนที่อาดริคได้เดินขึ้นมาที่ชั้นดาดฟ้าเพื่อพบกับฟีดียองกา เขาทำความเคารพและกล่าวขอบคุณชายตรงหน้าสำหรับทุกอย่าง ฟีดียองกาทำหน้าประหลาดใจและกล่าวถามว่าทำไม ซึ่งอาดริคก็ได้ตอบไปเพียงแค่ว่าคนเร่ร่อนมักจะถูกมองข้ามและถูกโยนทิ้งเหมือนหมาข้างถนนที่ถูกรถชน ฟีดียองกาได้เชิญให้อาดริคนั่งลงเพื่อที่จะได้คุยกันในบริบทที่เท่าเทียมกันมากขึ้น ฟีดียองกากล่าวว่าเขานั้นชอบอาดริคมากพอสมควรและอยากให้อาดริคมาทำงานให้กับเขา ซึ่งอาดริคก็ได้กล่าวขอบคุณฟีดียองกาและรับข้อเสนอในแทบจะทันทีเมื่อได้รับคำเชิญ ในตอนนี้ในแววตาของอาดริคนั้นแสดงให้เห็นถึงชายตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ได้รับความสุขอย่างเอ่อล้น

......จบ.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***