ตอนที่ 4

กรกนกกระเตงคนตัวโตกว่าอย่างทุลักทุเล ด้วยร่างกายที่มีขนาดต่างกันลิบลับจึงยากลำบากนักต่อการขนย้ายเพื่อนคนสนิทไปให้ถึงโซฟา กระนั้นด้วยความเมาที่มีอยู่ในตัวทำให้กรกนกล้มพับลงกับพื้นทันที

“โอ๊ย เจ็บเป็นบ้าเลยแฮะ” กรกนกบ่นพึมพำเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรอยเลือดซิบๆ ที่หัวเข่า แต่นั่นแหละด้วยความเมาจึงไม่มีสติสัมปชัญญะพอที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้น

คั้นหันมองอัครฉัตรที่นอนล้มเมาแอ๋อยู่ข้างๆ โดยหลับพริ้มอย่างกับไม่รู้สึกถึงเหตุการณ์ใดๆ “งั้นก็นอนมันตรงนี้แหละวะ ไม่ไหวแล้วโว๊ย ปวดหัวจะตายแล้ว” กรกนกบ่นกับตัวเองมือก็ทุบตุบๆเบาๆที่ศีรษะ จากนั้นจึงผลอยหลับไป

เช้าตรู่วันต่อมา

Ith Part

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับเจ็บปวดร่างกายช่วงสะโพกหน่อยๆ สายตาเหลือบไปเห็นใครคนนึงนอนแผ่หลาอยู่ข้างๆ ใช่ครับ เป็นใครที่ไหนไปไม่ได้นอกจากไอ้ฟาง ที่ตอนนี้เธอหลับตาพริ้มดูท่าทางหลับสบายเชียว ผมตะแคงตัวเข้าหาคนข้างๆ ตอนนี้รู้สึกว่า…ฟางสวยมาก

เปลือกตาที่ปิดสนิท ปากกระจับได้รูปที่กำลังเผยอหน่อยๆ มองดูแล้วไร้พิษสงชวนมอง ไม่หยักรู้ว่าเธอสวยขนาดนี้มาก่อน คิดได้แบบนั้นเจ้ามือไม่รักดีก็ยกขึ้นมารูปกรอบหน้าเธอเสียแล้ว

ผมใช้ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยแก้มเนียนนุ่มก่อนจะขยับเลื่อนต่ำลงมาแตะริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ

“อยากจูบจัง…” ว่าจบผมไม่รอช้า ค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อของตนเข้าหาดวงหน้าสวยของคนที่ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิท แต่ยังไม่สมปรารถนาผมจำต้องหยุดชะงัก และรีบชักใบหน้าหล่อของตัวเองกลับทันที เมื่อเพื่อนสาวของผมดันลืมตาตื่นขึ้นมาซะงั้น เล่นเอาสติสตางค์กระเจิงกันเลยทีเดียว

“อิฐ…แกกำลังจะทำอะไร” กรกนกที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเห็นใบหน้าหล่อของชายหนุ่มห่างกันแค่หนึ่งฝ่ามือก็เบิกตาโพลง พ่นคำถามออกไปทันที

“เอ่อ คือ ปากแกน่าจูบมากจนฉันเผลอตัวไป” อัครฉัตรพูดอึกอักแต่ทว่าก็ยอมบอกความจริงออกไปอย่างไม่ได้คิดจะโกหกใดๆ

“…….”

“ฉันขอโทษเว้ยฟาง เราเป็นเพื่อนกันแท้ๆ ฉันกลับคิดเรื่องลามกกับแกได้” อัครฉัตรรีบกล่าวขอโทษเพื่อนทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป

“ฟาง แกอย่าโกรธฉันเลยน…” พูดยังไม่ทันจบประโยคริมฝีปากหยักของอัครฉัตรก็ถูกเพื่อนสาวช่วงชิงไปเสียแล้ว เขาชะงักตกใจอยู่เล็กน้อยก่อนจะจูบตอบกรกนกตามอารมณ์ที่พาไป

เมื่อได้สติอัครฉัตรได้ดันไหล่เล็กของเพื่อนสาวออกห่างจากตัวทันที

“อิฐ”

“พอเถอะ ถ้าต่อฉันจะหยุดไม่ได้แล้ว”

“ก็ไม่ต้องหยุดดิ” กรกนกตอบเสียงเข้มหนักแน่น

“ฟางแกคิดดีแล้วหร….” ยังไม่สิ้นเสียง อัครฉัตรก็ถูกช่วงชิงริมฝีปากตนไปอีกครั้ง ความรู้สึกที่ไม่อยากขัดขืนนี่มันอะไร เขากับเธอเป็นเพื่อนกัน ความสำนึกผิดเข้าครอบงำอัครฉัตรทำมันไม่ลงจึงหยุดและพรวดพราดลุกขึ้นนั่ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3