...ทานข้าวกันเสร็จอชิก็เตรียมตัวให้พร้อมที่จะออกไปทำงานวันแรกโดยมีคุณแม่ยืนจัดชุดให้เรียบร้อย...
..."ตั้งใจทำงานนะลูก "ผู้เป็นแม่กล่าวให้กำลังก่อนยื่นมือไปลูบหัวมนแล้วมาจับแก้มน้อยๆอย่างมั่นเขี้ยว...
..."รับทราบครับ ชิโตแล้วน๊าา"...
..."แต่ก็ยังเป็นเด็กน้อยในสายตาของม๊าเหมือนเดิม"...
..."ไปแล้วนะครับป๊า" ไม่ลืมที่จะบอกผู้เป็นพ่อก่อนไป...
..."อืม ทำงานไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามเฮียละกัน"...
..."ครับ"...
...หลังจากที่รถหรูเคลื่อนตัวออกมาได้ไม่นานคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างคนขับก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหมือนคนเบื่อหน่าย...
..."ไม่อยากทำขนาดนั้นเลย"...
..."เปล่า ชิแค่ตื่นเต้น ....กลัวด้วย"...
..."ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก" ร่างสูงเพียงพูดให้กำลังใจเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กคิดมาก...
..."....งั้นหรอ แล้ววันๆชิต้องทำไรบ้างอ่ะ"อชิเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองต้องเจอในแต่ละวัน...
..."ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ถ้าวันไหนมีลูกค้าคนสำคัญ ต้องมาต้อนรับด้วยตัวเอง"...
...คนตัวเล็กทำหน้างุนงงกับคำพูดเมื่อสักครู่ แล้วแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ สองมาตราฐานเห็นๆ...
..."มีแบบนี้ด้วยหรอ แล้วลูกค้าคนอื่นๆอ่ะ"...
..."ให้เป็นหน้าที่ของเลขา หรือแล้วแต่ชิเลยถ้าคิดว่าต้อนรับไหว"...
..."ขนาดนั้นเลยดิเฮีย"...
..."ล้อเล่นนน" แค่นหัวเราะน้อยๆออกมากับท่าทางที่ดูเหมือนจะตกใจพร้อมกับความอยากรู้ว่ามันขนาดนั้นเลย...
..."ค่อยโล่งหน่อย ไม่ชอบคนเยอะ"...
...ตอนนี้รถหรูแล่นมาจอดเทียบอยู่ที่หน้าบริษัทคนตัวสูงกันหันมามองคนที่เบาะข้างๆที่เหมือนจะลงแต่ก็ไม่ลงสักที...
..."พร้อมมั้ย" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสบายๆเพื่อไม่ให้อีกคนกังวลใจ...
..."พร้อม!" ทำใจอยู่นานอชิก็สูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและมั่นใจสุดๆ...
..."ค่อยสมกับที่เป็นน้องเฮียหน่อย"...
..."ใช่ม้ะะ"...
..."ลงได้แล้ว"...
..."อ้าว เฮียไม่ลงไปด้วยกันอ่ะ"...
..."ก็ไป แต่จะให้จอดรถตรงนี้ก็ไม่ได้มั้ย"...
..."อ่อ จริงด้วยแฮะ"...
..."ไอ่เด็กเอ้ย"...
..."24แล้วเหอะ"...
..."อะไรนะๆ2ขวบอ่อๆ"...
..."เฮียโว้ยย รีบไปจอดรถเลยนะ"...
..."ครับๆไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"...
...หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้ามาในบริษัทพนักงานทั้งหมดก็มองตามกันเป็นตาเดียว จนคนตัวเล็กเริ่มเกร็งจึงยื่นมือน้อยๆไปดึงเสื้อของพี่ชายไว้ จนต้องยื่นมาจับมือเล็กไปกุมไว้...
..."สวัสดีค่ะคุณเจษ คุณอชิ" พนักงานสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายคนมาใหม่ทั้งสองด้วยท่าทางที่สุภาพ อ่อนน้อม...
..."ครับ นี่คุณนุ่มพี่จะให้มาเป็นเลขาของชิ"...
..."อ่อครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"...
..."เช่นกันค่ะ"...
..."ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามคุณนุ่มได้เลยนะ"...
..."ครับ" อชิเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเชิงขัดเขินคงเป็นเพราะคนเล็กอาจจะยังไม่ชินกับสถานการณ์แบบนี้...
..."เดี๋ยวนุ่มพาคุณอชิไปดูห้องทำงานนะคะ"...
..."ครับ" ว่าเสร็จอชิก็เดินตามหลังเลขาสาวที่เดินนำไปก่อนเพื่อที่จะพาคนตัวเล็กไปที่ห้องทำงานของตัวเองโดยมีพี่ชายเดินตามหลังมาด้วยเนื่องจากอชิคนขี้อายไม่ยอมปล่อยมือให้พี่ชายไปไหน...
..."ปล่อยได้ยัง เฮียไม่หนีไปไหนหรอก" ตอนแรกเป็นเขาที่กุมมือเล็กไว้ ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าคนตัวเล็กกุมมือเขาแทน...
..."งั้นหรอ" คนตัวเล็กหันมามองก่อนจะยอมปล่อยมือในออก...
...พอถึงที่หมายเลขาสาวก็ยื่นคีย์การ์ดให้คนตัวเล็กสองใบ...
..."ครับ?"...
..."คะ?"...
...ทั้งสองต่างทำหน้าไม่เข้าใจกันว่าอีกฝ่ายกำลังจะสื่ออะไรกับตัวเอง...
..."มีอะไรรึเปล่า" เป็นเจษที่พูดขึ้นมาก่อนเพราะทั้งสองมัวแต่มองหน้ากันสลับกับคีย์การ์ดไม่ยอมพูด...
..."อ่อ ชิหมายถึงทำไมให้คีย์การ์ดมาสองใบอ่ะครับ"คนตัวเล็กชูคีย์การ์ดขึ้นมาโชว์...
..."อ่อ...นุ่มให้คุณชิไว้สำรองหน่ะค่ะ เผื่อลืมหรือว่าทำหาย" นุ่มรีบตอบเพื่อคลายความสงสัยให้คนตรงหน้า...
..."แล้วคุณนุ่มจะเข้ามาหาชิยังไงอ่ะครับ"...
..."นุ่มก็จะเคาะประตูก่อน ถ้าคุณชิอนุญาตนุ่มก็จะแสกนบัตรพนักงานเข้าไปค่ะ" ว่าพลางยกบัตรที่ห้อยคออยู่ให้คนตัวเล็กดู...
..."หรอครับงั้นใบนี้ชิให้เฮียนะ เผื่อคิดถึงแล้วอยากมาหาชิ" คนตัวเล็กยื่นคีย์การ์ดให้พี่ชายก่อนจะเก็บของตัวเอง...
..."โอเคครับ ไว้เดี๋ยวจะแวะมาหาบ่อยๆ"...
..."ทำการทำงานเถอะครับ ชิอยู่ได้"...
..."งั้นเฮียไปนะ"...
..."ครับ"...
...นุ่มยืนยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่คนเดียวเพราะเขาไม่เคยเห็นคู่พี่น้องไหนน่ารักเท่านี้มาก่อน แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกับอชิคนตัวเล็กก็หายเข้าไปในห้องก่อนแล้ว จนเธอต้องรีบตามเข้าไป...
...—ยังไม่ตรวจคำผิด—...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments