บังเอิญเจอ แต่ตั้งใจรัก
...กริ๊ง~ กริ๊ง~...
...ช่วงเวลานอนอันแสนสบายของคนตัวเล็กที่นอนขดอยู่บนเตียงกำลังจะจบลงเพราะมีเสียงนาฬิกาปลุกเจ้าปัญหาที่วางอยู่หัวเตียงดังขึ้น คนที่กำลังนอนอยู่งัวเงียเหมือนจะยังไม่อยากบอกลาที่นอนอันแสนนุ่มของตัวเอง มือเล็กควานหาสิ่งที่กำลังทำตนหงุดหงิด เพื่อปิดเสียงของมัน...
...แต่ก็ยังหนีไม่พ้นเสียงเคาะประตูของแม่บ้านที่ดังตามไล่หลังมา...
...ก๊อกๆ ก๊อกๆ...
..."คุณหนูตื่นรึยังคะ"...
..."......."...
..."ถ้าคุณหนูตื่นแล้วให้ลงไปทานข้าวนะคะ คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงรออยู่ค่ะ"...
..."อืออออ เดี๋ยวตามไปนะครับ" น้ำเสียงลากยืดยาวเหมือนเด็กน้อยทำให้แม่บ้านอดไม่ได้ที่จะยิ้มเอ็นดูอยู่ที่หน้าประตูคนเดียว เพราะเห็นมาตั้งแต่ยังเด็กถึงได้รู้ว่าคุณหนูของเธอขี้เซาขนาดไหน...
...มือเล็กยกขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อย นั่งกะพริบตาปริบปริบ เพื่อปรับสายตาในตอนเช้าแล้วลุกขึ้นตรงดิ่งไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวแทบจะทันที...
...ใช้เวลาไม่นานคนตัวเล็กก็มาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับกางเกงสแล็คสีดำที่เหมือนจะพร้อมเข้าไปทำงานวันแรกก็พาตัวเองเดินลงมาชั้นด้านล่างเพื่อทานอาหารเช้ากับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา...
..."อชิเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ ไข้ยังไม่ลดหรือเปล่าลูก" เสียงของหญิงผู้เป็นแม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นลูกชายที่เดินทำหน้ามุ้ยไปนั่งที่โต๊ะอาหาร...
..."ก็ดีขึ้นมาบ้างแล้วแต่ชิไม่อยากไปทำงานเลยอ่ะม๊า" คนตัวเล็กทำเสียงอ้อนคุณแม่แล้วเดินไปหย่อนก้นลงนั่งที่ประจำของตัวเองที่มีคนเป็นพ่อมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว...
..."นี่ก็ป่วยมาเป็นอาทิตย์คงหายแล้วมั้ง ไปทำงานได้แล้ว" เสียงของพ่อผู้เป็นใหญ่ในบ้านที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นมา...
..."โหห ป๊าอ่ะ ชิพึ่งจะเรียนจบเอง แล้วก็พึ่งหายป่วยด้วย ป๊าก็จะให้ชิทำงานเลยหรอ" แต่ก็ไม่ทันได้มองหน้าผู้เป็นลูกชายเลย ว่าตอนนี้อชิทำเหมือนแมวอ้อนขนาดไหน เพราะไม่อยากไปทำงานตามที่เคยสัญญาไว้กับผู้เป็นพ่อ...
..."ให้เวลามาปีกว่าแล้วหนิ ก็ตามที่สัญญากันไว้ไง"...
..."แต่...-" ยังไม่ได้หาข้ออ้างคนเป็นพ่อก็พูดขึ้นมาเสียก่อน...
..."หรือว่าสานต่อธุรกิจให้ป๊าให้ไม่ดีหรอ งั้นไม่ต้องทำก็ได้ ตามใจ "...
..."มันก็ดีอยู่ แต่ชิยังไม่พร้อมหนิป๊า" อชินึก...
...อยากจะตบปากตัวเองสักทีที่พูดอะไรไม่คิด หากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น...
..."ถ้าชิไม่พร้อมตอนนี้ จะพร้อมตอนไหนละ"...
...คนตัวเล็กเงียบไปไม่นานก็พูดขึ้นต่อ...
..."...ชิกลัวว่าจะทำออกมาได้ไม่ดีเท่าป๊า"...
..."ยังไม่ลองทำเลยหนิ จะรู้ได้ยังไงว่าทำได้ไม่ดีเท่าป๊า ไม่แน่ชิอาจจะทำมันออกมาดีกว่าป๊าซ่ะอีก" ผู้เป็นพ่อกำลังพยายามพูดกล่อมลูกชายให้คล้ายตาม...
..."....ทำไมป๊าไม่ให้เฮียทำอ่ะ"...
..."เฮียเขาก็ทำอยู่ไง"...
..."ป๊าก็ให้เฮียทำทั้งสองบริษัทเลยสิ เฮียเก่งจะตาย"พูดเสร็จก็ยกนิ้วขึ้นมาเป็นท่าประกอบ...
..."กำลังหาเรื่องอะไรให้เฮียอีกละ" เสียงของคนมาใหม่ดังขึ้นดึงความสนใจของคนที่นั่งคุยกันอยู่หันไปมองตามเสียง...
..."เฮียยยยย" พอมองเห็นคนที่น่าจะช่วยตนได้ก็เรียกเสียงอ้อนไว้ก่อน...
..."เฮียรู้นะ ว่าจะชิจะพูดอะไร 'ไม่ครับ' " เขารู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะขอร้องให้พูดกับผู้เป็นพ่อว่าตนยังไม่พร้อมและกำลังจะโยนมันมาให้เขา...
...อชิยังไม่ทันจะเอ่ยพูดในสิ่งที่ตนต้องการเขาก็โดนปฏิเสธก่อนเสียแล้ว...
..."เฮียอ่ะ งอนละ" อชิทำกอด.อกพร้อมกับเบนหน้าหนีไม่สบตาผู้เป็นพี่ชาย...
..."หึ เด็กน้อยของเฮีย" ว่าพรางยื่นมือไปขยี้ผมอย่างเอ็นดู...
...คนที่อยู่ตรงนั้นก็พายิ้มเอ็นดูความน่ารักของพี่น้องคู่นี้ตามๆกันไป...
...—ยังไม่ตรวจคำผิด—...
ปล.เขียนบรรยายเรื่องแรกในชีวิต💐
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments