

กองถ่าย

 

กองถ่าย

ตอนที่๑ บที่ ๑

...-๑...

...ตอนที่๑...

...|...

"55555 ใครแม่งจะไปเชื่อวะโคตรปลอมเลยใครเชื่อแม่โครตโง่เลย"

เสียงขบขันของชายหนุ่มที่ชื่อพหลวัศได้ดังขึ้น โดยสาเหตุของการหัวเราะนั้นเกิดจากจนได้ดูรายการล่าท้าผีและคิดว่ามันนั้นเป็นการจัดฉากขึ้นมาเพราะตนนั้นได้เป็นอินฟลูเอนเซอร์อยู่แล้ว

"พี่พหลวัศครับผมหาโลเคชั่นมาได้แล้วครับตั้งเวลาถ่ายเลยไหมครับ??"

เสียงเอื่อยของชายที่เป็นลูกน้องได้ดังขึ้น

"หื้อ?? บอกมาว่าสถานที่มันเป็นไง"

เสียงตอบกลับของเขาได้พูดขึ้นมาแบบไม่สนใจ

"เป็นหอพักร้างที่เกิดไฟไหม้ครับแก่ก่อนหน้านั้นก็มีอีกเยอะครับ"

เสียงอธิบายได้พูดให้หัวหน้าของตนนั้นได้ฟังอย่างกล้าๆกลัวๆ

ณ.เวลา 23:13 น.

3...2..1..แอ็คชั่น!!

"สวัสดีครับทุกคนวันนี้เราได้มาอยู่ที่หอพักร้างในจังหวัด***นะครับ~~"

เสียงกว่าสวัสดีดีได้ดังลั่นขึ้นมา

"วันนี้ผมก็จะไปเป็นแบบกลุ่มๆนะครับเพราะว่ามันค่อนข้างที่จะอันตราย"

"เเต่ก่อนหน้านั้นผมก็จะให้ภูผาเนี้ยเล่าประวัติสถานที่แห่งนี้ก่อนนะครับ"

"ครับ"

"ก็คือสถานที่นี้ เมื่อก่อนเป็นสถานที่ที่มีคนพักอยู่เยอะมากเลย และก็ทำให้มันมีหลายตึกมากเลยนับตั้งแต่ตึก0-33 แล้วแต่ละตึกเนี้ยก็มีประวัติแต่จะมีอยู่4ตึกที่ถือว่าหลอนที่สุดก็คือตึก 0,33,8,30

เรื่องที่ตึดแรกก็คือตึก0 ตึก0มีการปล้นและข่มขืนและเกิดไฟไหม้ในห้อง034-043 ตึ้งทำให้มีคนต/าไป23คนและก็ออกข่าวด้วยครับ "

เสียงเล่าได้หยุดลงเพราะการห้ามของพหลวัศ

"พอๆ เดี๋ยวผมว่าเราไปเล่าที่สถานที่กันดีกว่า

แต่เราจะไปที่เดือดๆกันก่อน อันนี้ภูผาเขาบอกว่าตึก33หลอนสุดเราก็ไปตึก33กันดีกว่าครับ"

เสียงบรรยายได้จบลง

คัด!!!

"ภูผาใครให้มึงเล่างี้??เล่ายังไงไม่ให้น่ากลัวะ!!"

เสียงตะคอกของพหลวัศได้ดังลั่นไปทั่ว

"พี่.. แต่มันจะไม่ใช่เรื่องจริงแล้วคนดูจะไม่เชื่อนะพี่"

่

"ก็ชั่งแม่ดิ!!"

"เห้ยๆ พหลวัศใจเย็นก่อน"

เสียงหญิงสาวได้พูดแทรกมาเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาละหว่างถ่าย

"แบมมึงหุปปากไปเลย!!"

เสียงตะคอกได้ดังขึ้นอีกครั้ง

ตึก.๓๓

3.....2.....1... แอคชั่น!!

"ครับตอนนี้ผมก็มาอยู่ที่ข้างในตึก๓๓แล้วนะครับ"

"เราจะมาพิศุทธ์กันว่าที่นี่มีผีรึป่าว"

เสีนงพูดกลื่งท้าทายได้ดังขึ้นมาในความเงียบ

"คัดๆ เดี๋ยวไอภูผาเดี๋ยวมึงไปหาไรก็ได้นะทำให้มันมีเสียงตอนกูกำลังเดินไปชั้น2"

เสียงชี้เนะของพหลวัศได้พูดขึ้น

"ครับ..แต่มันคงไม่เป็นการหรอกลวงคนดูใช่ไหมครับ??"

"ฮ่าๆ นี่แกกลัวอะไรฉันหนะมีตัดต่อที่ดีมีแต่ฐานที่นี่เชื่อถือจะไปมีใครจับโป๊ะได้"

"ครับ..ผม"

หลังจากนั้นภูผาก็ได้จัดฉากและทำตามที่

พหลวัศบอก

"แอคชั่น"

"ครับก็คือจุดที่มีผีเนี้ยตามที่ภูผาบอกก็คือชั้น3นะครับมีเด็กผู้ชายวัย17ปีกระโดดตึกเนื่องจากผิดใจกับแฟนสาวนะครับ"

เพล้ง!!!

เสียงแก้วแตกจากการจัดสถานะการได้ดังขึ้น

"อะไรวะ??"

พหลวัศได้หันไปทางต้นเสียงเหมือนกับตนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"เชี้ยยไรวะ"

"เห้ยๆไอแบมมึงไปดูดิมีใครอยู่ป่าว"

"มีทีมงานแกล้งป่าว"

ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นร้อนรน

"ไม่นะ ตากล้อง ภูผา ทุกคนอยู่นี่หมดเลย4คน"

"เอาแล้วครับทุกคน"

"ผมว่ารีบไปพิศุทธ์กันดีกว่าครับ"

ชายหนุ่มไปรีบวิ่งขึ้นไปบนชั้นเป้าหมาย

"ตอนนี้เราก็ได้อยู่ชั้น3แล้วนะครับ"

"ภูผาๆ มาๆมาเล่าประวัติให้คนดูฟังหน่อย"

"ครับ"

"ชั้น3นี้มีการเกิดการฆ/่าตัวต/ายเกิดขึ้นครับและทีนี้เจ้าของหอเขาก็ปิดเรื่องเพื่อให้ห้องนี้ขายได้ต่อไปและพอมีคนย้ายเข้ามาให้ก็เข้ามาไม่นานก็แขวนคอต/ยครับอันนี้คือของห้อง3366ครับ

หรือก็คือห้องที่พวกเรรมาอยู่ข้างหน้านั้นเองครับ"

เพล้ง!!!

เสียงเหมือนมีวัตถุหล่นมาแต่คราวนี้เป็นการหล่นที่ไม่ได้จัดฉากขึ้นมา

พหลวัศได้หันไปทางต้นเสียงด้วยความตกใจเพราะว่าตนไม่ได้นัดหมายให้ทีมงานทำอะไรเลย

"ผมว่าเรารีบเข้าไปกันดีกว่าครับ"

หลังจากนั้นพหลวัศก็ได้รีบเข้าไปในห้องอย่างร้อนรน

"มาครับเรามาใช้เครื้องคุยเริ่มคุยกันดีกว่าครับ"

"สวัดดีครับ"

"ดี-"

"อยู่ที่นี่ผูกคอสนุกไหมครับ?"

"......."

"เดี๋ยวผมจะรองถามอีกรอบดูนะครับ"

"อยู่ที่นี่ผูกคอสนุกไหมครับ"

"กูไม่ได้ผูกคอ-"

"ทำไมเขาบอกว่าไม่ได้ผูกคออะ"

ทุกคนเริ่มมองหน้ากัน

"คัดนะคัด"

พหลวัศได้พูดออกมาเบาๆ

คัด!!

"เอาไงอะพหลวัศมึงไปพูดสิ่งที่มันไม่เป็นความจริงอะ แล้วไปพูดว่าสนุกไหม"

"คนผูกคอหรือกระโดดตึกมันไม่ได้สนุกนะเว้ย!!"

เสียงหญิงสาวพูดตะคอกขึ้นด้วยความโมโห

"เอ้าไมอะกระโดดตึกมันดูต/ยแบบปัญญาอ่อนอะ"

"ผูกคอเนี้ยหละดูต/ยโหง!!!ดี"

ชายหนุ่มพูดด้วยความสนุกแต่ลืมไปว่าตนนั้นลืมปิดเครื่องที่เอาใว้คุยสื่อสารกับ..

"ตายโง่หรอ?-"

"มึงลองมาต/ยดูไหม"

เสียงพูดของชายวัยกลางคนปริศนาได้ดังขึ้น

"ไอภูผามึงพูดออ!!"

เสียงตะคอกของพหลวัศได้ดังขึ้นอีกครั้ง

"ป่าวพี่"

"ผมยังไม่ได้พูดเลยนะพี่"

"ท่าไม่ใช่มึงแล้วใคร"

"มึงหรอไอกล้อง!!!"

พหลวัศไอโทษคนไปมั่วเพราะไม่เชื่อสิ่งที่ตนได้ยิน

"ป่าวพี่ผมได้ได้พูด"

"กูเอง-"

เสียงของบุคคลปริศนาได้ดังขึ้นอีกครั้ง

"เคยตายไหม-"

"ใครแม่งพูดวะ"

พหลวัศเริ่มพลานขึ้นมาทันทีหลังจากสิ้นเสียงนั้น

"ไหนมึงอยู่ไหนออกมาดิ!!"

"คิๆ"

เสียงหัวเราะได้ดังขึ้นไปทั่วห้องนั้น

"ออกูรู้ละมาจากวิทยุนี่ใช่ป่ะ"

พหลวัศได้เริ่มทำลายเครื่องสื่อสารสนพัง

"ทีนี้มึงก็คุยกับกูไม่ได้ละ"

"ไอพหลวัศกูว่ามึงหยุดเถอะเชื่อกู"

"แบมมึงหุปปากไปเลยนะ"

เพียะ!!

เสียงตบหน้าของหญิงสาวได้ดังขึ้น

แบมได้จับไปที่ใบหน้าของตนเอง

"มึงหุปปากไปเลยนะดีแค่ไหนแล้วที่กูรับมึงม่ทำงานอะ"

"พี่กล้องๆนั้นเชือกอะไรอะ"

ภูผาได้ชี้ไปเชือกปริศนา2เส้น

"ไม่รู้ดิไอผามึงลิงหยิบมิดูดิ"

และหลังจากที่ทั้ง2ได้หยิบเชือก2เส้นนั้นมาในห้องนั้นก็ไรเสียงของภูผาและกล้องและถูกแทนที่ด้วยเสียงของพหลวัศที่กำลังมีปัญหากับแบมอยู่

"มึงอะไม่ต้องทำมาเป็นองงวดฉลาดเลยแบม"

พหลวัศได้ผักร่างของหญิงสาวจนเซและอยู่ใกล้ระเบียงขึ้นเรื่อยๆ

"นอย่างมึงอะควรตายไปด้วยซ้ำ"

ตอนนี้ร่างของหญิงสาวได้อยู่ชิดกับขอบระเบียงแล้ว

"เอาสิฆ/ามันเลย"

"ฆ/ามันสิ จะได้ไม่มีใครมาคอยห้าม"

เสียงในหัวของพหลวัศตอนนี้มีแต่เสียงยุยงให้พหลวัศฆ/าเพื่อนสาวของตัวเองทิ้ง

อร๊ากกกก!!!

ร่างของหญิงสาวได้ล่วงลงไปจากตึกชั้น3

ใช่ค่ะแล้วเธอก็ต/ยแล้วด้วยเพราะข้างล่างนั้นมีลวดขนามและเศษแก้วต่างๆทำให้มันแทงตัวเธอ

"เดี๋ยวดิ"

"เมื่อกี้เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

"ไม่นายหนะฆ/าเธอด้วยมือของนายเอง"

"นายมันฆาตกร"

"ไอกล้อง!! ไอภูผา!!"

พหลวัศไอหันไปทั่วรอบทิศเพื่อที่จะหาลูกนองของตน แต่สิ่งที่เขาเห็นคือ.....

ภาพที่ กล้องแลภูผาได้ถูกแขวนคอใว้และขาดอากาศหายใจนานแล้ว

"....."

พหลวัศได้นิ่งกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

"นี่ไงหละ"

"สิ่งที่นายต้องการไม่ใช่หรอ ไม่ต้องมีใครมาขัดคำสั่งไง"

"ไม่ๆ ไม่ๆ ไม่ๆ"

พหลวัศได้ก้มหน้าลงและน้ำตาก็ได้ไหลออกมา

"รับไม่ได้หรอ"

"ท่ารับไม่ได้"

"เงยหน้าขึ้นมามองกูสิ!!!"

พหลวัศได้ค่อยๆเงยหน้สขึ้น

อร๊ากกกกกกก!!!

เสียงร้องหวยโหนของพหลวัศได้ดังไปทั่วเก็นกับแบมที่ตกลงไป

ค่ะตอนนี้เราก็ขอเเสดงความเสียใจกัครอบครัวของคุณพหลวัศด้วยนะคะและครอบครัวของทีมงานของเขา

ทราบว่าเกิดจากการฆ/าตัวต/ยเนื่องจากความเครียด พบว่ามีทีมงานที่เสียชีวิตทั้งหมด3คน

โดยหญิง1ชาย2ท่ารวมคุณพหลวัศก็เป็น4คนที่เสียชีวิต

นักข่าวเริ่มบรรยายเห็นการการเสียชีวิตของแต่ละคน

คนเล็กก็คือคุณนางสาว**** **** หรือคุณบีม

คาดการว่าเจ้าตัวกระโดดลงมาจากตึกเองโดยตึกที่คุณบีมน้ำกระโดดก็คือตึก33ชั้น3และพียงแค่3ชั้นก็สูงมากพออยู่แล้วและข้างล่างก็ยังมีลวดกนามและเศษแก้วเศษกระจกอีกด้วย

คนต่อไปคุณ**** ***และคุณ**** *****

หรือคุณ ภูผาและคุณกล้อง

ทั้ง2คนนั้นได้ผูกคอที่น่าจะเป็นเวลาเดียวกันนะคะแต่ว่าไม่พบเพียงแค่เก้าอี้เท่านั้นที่ทางตำรวจยังหาไม่เจอก็ไม่ทราบว่าแขวนคอได้ยังไง

คนสุดท้ายค่ะคุณ พหลวัศ ***** หรือที่ทุกคนรู้จักกันในพหลวัศอินฟลูอินเซอชื่อดัง

แต่ทางตำรวจก็ยังไม่ทราบสาเหตุการเสียชีวิตในครั้งนี้นะครับแต่ที่เห็นก็จะมีรอยตามร่างกายเช่น

รอบเห็นการถูกแขวนคอและรอยการขีดข่วนด้วยเล็บที่จัยาวพอสมควรและ พบว่ากระโหลกของคุณพหลวัศล้าวถึงสมองเลยทีเดียวและยังพบอีกว่าแทนทั้ง2ข้างได้หักและขาซ้ายได้หักเช่นกันแต่ขาขวานั้นได้หายไปอย่าปริศนา ลูกตาทั้ง2ข้างหายไปอย่าปริศนาเช่นเดี๋ยวกันค่ะ

ตอนนี้ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะ

"ทำอะไรก็อย่านึกถึงแต่ตัวเองก็แล้วกันนะ"

"ดูสิลูกตาของหมอนี่สวยจังเลยนะ:)"

...จบบริบูรณ์...

...ขอบคุณที่อ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ...

...Asaขอบคุณค่ะ...

...🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼...

...🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻...

...✧༺♡༻✧...

...ขอบคุณที่อ่านนิยายของ”Asa”...

...ท่าชอบก็ฝากกดติดตามและติชมกันได้นะคะ...