ตอน 2

ถ้านี่เป็นโลกคู่นานแล้วร่างจริงๆที่อยู่อีกโลกนึงหล่ะ ตอนนี้จะเป็นอย่างไร จะนอนสลบอยู่รึป่าว หรือไม่ได้นอนสลบแต่เราสลับร่างกันถ้านอนแล้วตื่นขึ้นมาอีกครั้งจะกลับร่างเดิมรึป่าว ฉันนั่งใช้ความคิดทั้งวันจนฟ้าเริ่มมืดแล้ว ฉันคิดว่านั่งอยู่ในห้องคงไม่ได้อะไรเมื่อคิดอะไรไม่ออกก็ออกไปเดินเล่นจนถึงสวนดอกไม้ ผีเสื้อบินมาเกาะที่นิ้วของฉัน มันน่ารักมากๆ เมื่อฉันกำลังชมผีเสื้ออยู่ ก็มีชายราวๆอายุ 17 ปีมาอยู่ตรงหน้าฉัน ดวงตาสีน้ำเงินลุ่มลึก ผมสีดำคลับสลวย งดงามมาก เหมือนที่พรรณนาไว้ในนิยายอย่างไม่ต้องสงสัย ชายคนนี้คือ นอร์ทพระเอกของนิยาย หรือว่าวันนี้จะเป็นวันที่พบกับ นอร์ท ตามในนิยาย แต่ไม่รู้ทำไมร่างกายของฉันถึงรู้สึกขนลุกขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกัน

ลิเดีย : "คุณคะ"

นอร์ท : "ครับ"

ลิเดีย : "สวนนี้เป็นสวนส่วนตัวคุณเข้ามาได้ยังไงคะ"

นอร์ท : "เอิ่มคือ คุณพ่อของคุณเชิญผมมานะครับ"

ลิเดีย : (อ่า วันนี้แล้วสินะ ตามในนิยายวันนี้เป็นวันที่คุณพ่อจะเริ่มพูดถึงการหมั้นหมาย เราจะทำอย่างไรดี)

นอร์ท : "คุณหนูลิเดียจำผมไม่ได้หรอครับ ผมชื่อนอร์ท เราเจอกันตอนเด็กๆ"

ลิเดีย : "เราเคยรู้จักกันด้วยหรอคะ จำไม่ได้เลยค่ะ" ฉันพูดด้วยท่าทางทำเป็นว่าไม่รู้จริงๆ ถ้าตามในนิยายลิเดียจะพูดขึ้นมาว่า จำได้อยู่แล้วคิดถึงมากๆเลย แล้วทั้งสองก็กอดกัน แต่ ฉันกับไม่รู้สึกถึงความคิดถึงเลยแม้แต่น้อยแต่รู้สึกกลัวมากกว่า

นอร์ท : "อ่าา ไม่เป็นไรครับ" นอร์ทยิ้มเจื่อนๆ

ลิเดีย : "ตามเรามาสิคะ จะพาไปที่ห้องรับแขก"

นอร์ท : "ครับ"

ระหว่างทางไปห้องรับแขกพวกเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย ฉันรู้สึกขนลุกตลอดเวลา ทำไมร่างกายนี้ถึงกลัวนอร์ทตลอดเวลากัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น

นอร์ท : "คุณเป็นอะไรรึป่าวครับ"

นอร์ทเอามือมาแตะไหล่ของฉัน ฉันรู้สึกไม่ดีมากๆจวนจะอ้วก และปัดมือเขาออกไป

ลิเดีย : "อ่า ขอโทษนะคะ พอดีเราตกใจนิดหน่อยนะค่ะ"

นอร์ท : "……ไม่เป็นไรครับ" เขายิ้มเจื่อนๆอีกครั้ง

เมื่อถึงห้องรับแขก พวกเรานั่งคุยกันนิดหน่อย ไม่นานคุณพ่อ คุณแม่ของฉันก็กลับมา หลังจากนั้นพวกเรานั่งรับประทานอาหารค่ำด้วยกัน เมื่อคุณพ่อของฉันเริ่มรับประทานอาหาร ทุกคนบนโต๊ะจึงรับประทานอาหารตาม บนโต๊ะอาหารมีอาหารมากมายหลายอย่าง แต่ฉันกลับทานอาหารไม่ลง สักพักคุณพ่อก็เริ่มพูดเรื่องการหมั้นหมายระหว่างฉันกับนอร์ท บรรยากาศเริ่มกระอักกระอ่วน คุณแม่ของฉันสีหน้าเริ่มไม่ดี และหันขวับไปหาทางคุณพ่อฉัน ด้วยสายตาจิกกัด แล้วพูดขึ้นว่า

คุณแม่ : "คุณคะ เราจะต้องให้ลูกของเราหมั้นหมายตอนนี้เลยหรอคะ นี่มันยุคสมัยไหนแล้วคะ"

คุณพ่อ : "อะแฮ่ม ผมได้ทำสัญญาทางธุระกิจไว้กับท่านประธานบริษัทเบต้า คุณพ่อของนอร์ทไว้แล้วว่าเราจะให้ลูกของพวกเราหมั้นหมายกัน ผมไม่สามารถเปลี่ยนสัญญาได้หรอกนะ"

นาเดีย : "คุณพ่อคะลูกไม่อยากหมั้นตอนนี้ ไว้รอลูกโตกว่านี้อีกนิดไม่ได้หรอคะ"

ลูกอยากมีชีวิตที่เป็นอิสระ มีช่วงที่เป็นวัยรุ่นมีประสบการณ์หลายๆอย่าง และที่สำคัญถ้าคุณนอร์ทรักหนู หนูเชื่อว่าคุณนอร์ทจะต้องเคารพในการตัดสินใจของหนูแน่นอนค่ะ"

คุณพ่อ : "นอร์ทหล่ะคิดว่ายังไง"

นอร์ท : "ผมไม่เห็นด้วยครับ ผมรักลิเดียมาตลอด ผมหน่ะอยากให้คนอื่นๆรู้ว่าผมหมั้นกับลิเดีย อีกอย่างผู้ชายคนอื่นเมื่อรู้ว่าเธอมีคู่หมั้นแล้วจะได้ไม่มาตอม มาเกาะแกะเธอ ทำให้เสียการเรียนด้วยครับ ผมว่ามันมีข้อดีหลายอย่างเลย"

คุณพ่อ : "ลูกสาวของฉันไม่ใช่คนที่จะทิ้งการเรียนหรอกนะ แล้วเธอก็วางตัวดีมาตลอด เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน"

สีหน้านอร์ทจิกมาทางฉันแบบไม่สบอารมณ์

คุณพ่อ : "งั้นเอาตามที่นาเดียว่า พ่อก็คิดว่า ถ้ามีข่าวหลุดที่ไม่ดีอาจเสียหายต่อทั้งสองบริษัทได้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***